«با صبر و شکیبایی برای خداوند انتظار کشیدم، و او به من توجه کرد و فریاد مرا شنید» (مزامیر ۴۰:۱).
گاهی اوقات، به نظر می‌رسد که خداوند چهره خود را پنهان می‌کند و ما احساس ضعف، سردرگمی و دوری از هر آنچه آسمانی است داریم. خود را همچون شاگردانی کند و کم‌ثمر احساس می‌کنیم که بسیار کمتر از آنچه در راه راستی آرزو داریم، گام برمی‌داریم. اما حتی در این لحظات نیز چیزی باقی می‌ماند که استوار است: نگاه به سوی او، اشتیاق صادقانه برای بودن با او، و تصمیم مصرانه برای رها نکردن او. این پایداری، نشانه شاگرد حقیقی است.
و در همین پیوستگی وفادارانه به خداوند است که شروع به شناخت عمیق‌تر حقیقت می‌کنیم. هنگامی که حتی در روزهای تاریک استوار می‌مانیم، شریعت شگفت‌انگیز خداوند با قدرت بر قلب ما آشکار می‌شود. احکام والای او مستقیماً با دردها، اضطراب‌ها و نیازهای ما سخن می‌گویند و مسیر زندگی‌مان را با دقت شکل می‌دهند. حقیقت خدا، که در شریعتی که به پیامبران عهد عتیق و به عیسی داده شد بیان شده است، هر روز زنده‌تر و متناسب‌تر با زندگی روزمره ما می‌شود.
حتی زمانی که همه چیز سکوت به نظر می‌رسد، نگاه خود را به سوی خداوند بدوز. پدر، مطیعان را به سوی پسر می‌فرستد تا آمرزش و نجات بیابند. دست آن کسی را که تو را فرا خوانده تا مطابق احکام باشکوه او گام برداری، رها مکن. اطاعت، برکت، آزادی و نجات را برای ما به ارمغان می‌آورد — حتی زمانی که به نظر می‌رسد در تاریکی گام برمی‌داریم، او ما را با نور خود هدایت می‌کند. – اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: خداوندا، حتی زمانی که تو را به روشنی نمی‌بینم، انتخاب می‌کنم که همچنان تو را بجویم. به من صبر عطا کن تا در انتظار تو بمانم و فروتنی بده تا حتی در ضعف نیز به آموختن ادامه دهم.
به من بیاموز که به شریعت تو اعتماد کنم، حتی زمانی که پیروی از آن دشوار به نظر می‌رسد. بگذار احکام باشکوه تو، بنیاد من باشند، حتی در روزهایی که جانم افسرده است.
ای خدای محبوب، تو را شکر می‌کنم که حتی در لحظات سکوت نیز مرا با وفاداری خود حمایت می‌کنی. پسر عزیزت، شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون مشعلی است که حتی تاریک‌ترین تاریکی را روشن می‌کند. احکام تو همچون بازوانی هستند که مرا در بر می‌گیرند و در راه استوار نگه می‌دارند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
