«اما تو، وقتی دعا می‌کنی، به اتاقت برو و در را ببند و به پدرت که در نهان است دعا کن؛ و پدرت که در نهان می‌بیند، تو را آشکارا پاداش خواهد داد» (متی ۶:۶).
در دعاست که حضور زنده خدا را احساس می‌کنیم و جلال او را می‌نگریم. وقتی سر و صدای دنیا را پشت سر می‌گذاریم و به سکوت رفاقت با خدا پناه می‌بریم، آسمان روح ما را لمس می‌کند. در این لحظات، دل آرام می‌گیرد، روح‌القدس سخن می‌گوید و ما به صورت پسر شکل می‌گیریم. دعا پناهگاهی است که در آن نیرو و هدایت برای هر روز می‌یابیم.
اما دعای حقیقی همراه با اطاعت شکوفا می‌شود. کسی که خواهان صمیمیت با آفریننده است، باید از شریعت قدرتمند و احکام باشکوه او پیروی کند. پدر خود را بر سرکشان آشکار نمی‌سازد، بلکه بر کسانی که با محبت می‌کوشند هر آنچه او امر کرده انجام دهند. کلماتی که به پیامبران و به عیسی سپرده شد، همچنان زنده‌اند و نقشه راه برای زندگی مقدس هستند.
برکت زمانی می‌آید که دعا و اطاعت را با هم پیوند می‌دهیم. اینگونه است که پدر برکت می‌دهد و مطیعان را نزد پسر برای بخشش و نجات می‌فرستد. با دلی آماده اطاعت دعا کن، و خداوند نور خود را بر راهت خواهد تاباند. اقتباس از ج. ر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر عزیز، در سکوت به حضورت می‌آیم. سر و صدای دنیا را دور می‌کنم تا صدای تو را بشنوم و حضورت را احساس کنم. در نبردهایم مرا تقویت کن و بیاموز که لحظات بیشتری را در رفاقت با تو بجویم.
ای خداوند، کمکم کن بفهمم که دعا کردن یعنی اطاعت کردن، و مقاصد تو حیات و سلامتی است. چشمانم را باز کن تا زیبایی شریعتت و ارزش احکامت را ببینم.
ای خدای محبوب، از تو سپاسگزارم که اجازه می‌دهی حضورت را در دعا احساس کنم. پسر عزیزت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو نوری است بر راهم. احکام تو گنج‌هایی هستند که به زندگی هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
