«حتی اگر در دره سایه مرگ راه بروم، هیچ بدی نخواهم ترسید، زیرا تو با من هستی» (مزامیر ۲۳:۴).
هر جا سایه‌ای باشد، نوری نیز هست. سایه فقط نشانه‌ای است که نور نزدیک است. برای بنده وفادار، مرگ پایان نیست، بلکه تنها سایه‌ای است که از مسیر عبور می‌کند — و سایه‌ها نمی‌توانند آسیبی برسانند. جسم ممکن است آرام گیرد، اما جان زنده می‌ماند و در حضور کسی که بر مرگ غلبه کرده است، احاطه می‌شود. خداوند ترس را به آرامش تبدیل می‌کند و عبور از تاریکی آغاز حیاتی می‌شود که هرگز پایان نمی‌پذیرد.
این اطمینان در دل کسی شکل می‌گیرد که انتخاب می‌کند مطابق با فرامین باشکوه حضرت اعلی قدم بردارد. اطاعت ما را از ترس آزاد می‌کند و زیر نور حقیقت قرار می‌دهد. وقتی در وفاداری زندگی می‌کنیم، درمی‌یابیم که مرگ قدرت خود را از دست داده است، زیرا پدر مطیعان را به سوی پسر هدایت می‌کند، که خود زندگی است. پس حتی در برابر دره، دل آرام می‌گیرد — زیرا شبان در کنار است و به سوی ابدیت هدایت می‌کند.
پس، زیر یوغ ترس زندگی نکنید. از زندان تردید بیرون آیید و به آزادی‌ای که مسیح عطا می‌کند، قدم بگذارید. سایه مرگ در برابر نور اطاعت و ایمان از میان می‌رود و مؤمن وفادار از تاریکی به جلال عبور می‌کند، جایی که حضور خدا تا ابد می‌درخشد. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خدا بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر مهربان، تو را می‌ستایم زیرا حتی در سایه‌ها، نور تو مرا در بر می‌گیرد. نمی‌ترسم، زیرا می‌دانم که در همه راه‌ها با من هستی.
ای خداوند، به من بیاموز که مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا در نور تو گام بردارم و هرگز از سایه مرگ نترسم.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از ترس آزاد می‌کنی و در نور جاودان تو راه می‌برم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو خورشیدی است که همه سایه‌ها را می‌زداید. فرامین تو پرتوهای حیاتی هستند که قلبم را روشن می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
