«من تو را از گور بیرون آوردم و تو را از قبرهایت بالا خواهم برد، ای قوم من؛ و روح خود را در شما قرار خواهم داد و زنده خواهید شد» (حزقیال ۳۷:۱۳–۱۴).
خداوند هیچ روحی را بیدار نمی‌کند تا او را در تاریکی شک و ترس اسیر بگذارد. همان‌گونه که مسیح از قبر برخاست، هر کسی که به بدن روحانی او تعلق دارد، فراخوانده می‌شود تا با او برخیزد — آزاد از گناه، ناامیدی و زنجیرهای بی‌ایمانی. همان قدرتی که پسر را برخیزاند، در فرزندان او نیز عمل می‌کند و بخشش، آرامش و محبت را در دل می‌ریزد. این آزادی بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی نوین در مسیح است، وعده‌ای استوار برای همه کسانی که به عهد جاودان خداوند تعلق دارند.
اما این آزادی در اطاعت از فرامین باشکوه حضرت اعلی تقویت می‌شود. در راه رفتن وفادارانه است که دل، آرامش حقیقی و شادی روح را تجربه می‌کند. اطاعت ما را از زندان درونی بیرون می‌آورد، افکارمان را روشن می‌سازد و ما را به حضور همیشگی خداوند آگاه می‌کند، ترس را به اعتماد و گناه را به رفاقت تبدیل می‌کند.
پس، زمانی که خداوند تو را به نور خوانده است، ماندن در سایه‌ها را نپذیر. با مسیح برخیز، در آزادی زندگی کن و شایسته زندگی نوینی که پدر عطا کرده است، گام بردار. کسی که به صدای الهی گوش می‌سپارد، احیای کامل را تجربه می‌کند و به سوی پسر هدایت می‌شود تا از آرامش حقیقی بهره‌مند گردد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا در تاریکی شک و ترس اسیر نمی‌گذاری. قدرت تو مرا به سوی نور حیات در مسیح فرا می‌خواند.
ای خداوند، به من بیاموز تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا آزاد بمانم، در رفاقت با تو، سرشار از آرامش و محبتی که از روح تو می‌آید.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از قبر گناه آزاد می‌سازی و در حضور خودت زنده می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راهی است که مرا به آزادی می‌رساند. فرامین تو نوری است که ترس را می‌زداید و قلبم را از آرامش پر می‌سازد. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
