«اما آنان که به خداوند امید دارند، قوت تازه خواهند یافت؛ با بال‌های خود همچون عقاب اوج خواهند گرفت؛ خواهند دوید و خسته نخواهند شد؛ خواهند رفت و درمانده نخواهند گشت» (اشعیا ۴۰:۳۱).
کلام خدا به ما نشان می‌دهد که «صبر» و «پایداری» دارای جوهری یکسان‌اند: توانایی ایستادگی حتی در میان آزمایش‌ها. همان‌گونه که ایوب پایدار ماند، ما نیز فراخوانده شده‌ایم که مقاومت کنیم و اطمینان داشته باشیم که خوشبختی‌ای برای کسانی که تسلیم نمی‌شوند، مهیا شده است. عیسی فرمود هر که تا پایان پایداری کند، نجات خواهد یافت؛ پس پایداری اختیاری نیست — بلکه بخش جدایی‌ناپذیر راه ایمان است.
این استواری زمانی تقویت می‌شود که تصمیم می‌گیریم در اطاعت از اوامر عالی خدای متعال زندگی کنیم. در تعهد روزانه به اراده خداوند است که مقاومت ما شکل می‌گیرد. هر گام وفادارانه، حتی کوچک، در ما توانایی تحمل طوفان‌ها را می‌سازد؛ با انتظار در زمان خدا و آموختن اینکه مراقبت او هرگز شکست نمی‌خورد.
پس امروز تصمیم بگیر که استوار بمانی. پایداری زمینی است که بلوغ و امید در آن رشد می‌کند. کسی که بر خداوند تکیه می‌کند و راه‌های او را دنبال می‌نماید، درمی‌یابد که آزمایش‌ها پله‌هایی به سوی پیروزی‌اند و در پایان، توسط پسر پذیرفته خواهد شد تا وارث حیات جاودان گردد. اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا وفادار هستی تا مرا در مسیر زندگی حمایت کنی. به من قلبی پایدار عطا فرما که در برابر آزمایش‌ها دلسرد نشود.
ای خداوند، یاریم کن تا مطابق اوامر عالی تو زندگی کنم و در هر موقعیت زندگی‌ام صبر و مقاومت بیاموزم.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌گویم زیرا مرا تقویت می‌کنی تا تا پایان پایدار بمانم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت پرقدرت تو صخره‌ای استوار زیر پای من است. اوامر تو بال‌هایی هستند که مرا بر فراز طوفان‌ها نگه می‌دارند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
