«اینک من خداوند هستم، خدای تمامی بشر؛ آیا چیزی برای من بسیار دشوار است؟» (ارمیا ۳۲:۲۷).
ایمان ابراهیم بر این یقین استوار بود که هیچ چیز برای خدا غیرممکن نیست. حتی در برابر امور بعید، او به آسمان می‌نگریست و فراتر از هر محدودیت انسانی، قدرت، حکمت و محبت آفریدگار را می‌دید. این اطمینان او را زمانی که همه چیز مخالف به نظر می‌رسید، پایدار می‌داشت، زیرا باور داشت که قلب محبت‌آمیز خدا بهترین را می‌خواهد، ذهن بی‌کران او نقشه‌ای کامل می‌کشد و بازوی قدرتمندش هر آنچه را وعده داده، به انجام می‌رساند.
این ایمان تزلزل‌ناپذیر همچنین در کسانی شکوفا می‌شود که مطابق با فرامین باشکوه حضرت اعلی راه می‌روند. اطاعت، اعتماد را تقویت می‌کند و به ما می‌آموزد که در هر جزئیات، شخصیت وفادار خدا را ببینیم. هنگامی که از دستورات او پیروی می‌کنیم، می‌آموزیم که در اطمینان آرام بگیریم که همان قدرتی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، امروز نیز برای حمایت از کسانی که از او می‌ترسند، عمل می‌کند.
پس به ناممکن‌ها به عنوان فرصت‌هایی بنگرید تا خداوند قدرت خود را نشان دهد. زمانی که ایمان با اطاعت همراه می‌شود، جان در میان انتظار، آرامش و شادی می‌یابد. پدر کسانی را که اعتماد دارند، گرامی می‌دارد و ایشان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که هر وعده‌ای با کمال تحقق می‌یابد. اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا هیچ چیز برای تو غیرممکن نیست. به من ایمانی چون ابراهیم عطا کن، ایمانی که حتی زمانی که راهی نمی‌بیند، اعتماد می‌کند.
ای خداوند، به من بیاموز تا مطابق با فرامین باشکوه تو گام بردارم تا ایمانم استوار و دلم در آرامش بماند، دانسته که قدرت تو هر وعده‌ای را به انجام می‌رساند.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا بازوی تو برای تحقق وعده‌هایت نیرومند است. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو پایه اطمینان من است. فرامین تو ستون‌هایی هستند که ایمانم را استوار می‌سازند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
