«با شادی فراوان از محبت تو شادمان خواهم شد، زیرا رنج مرا دیدی و از اندوه جان من آگاه شدی» (مزامیر ۳۱:۷).
خدا هر انسان را به طور کامل می‌شناسد. حتی پنهان‌ترین افکار، آنهایی که خود شخص نیز از روبرو شدن با آنها پرهیز می‌کند، از نظر او مخفی نیستند. هرچه کسی خود را بیشتر بشناسد، بیشتر خود را همان‌گونه که خدا می‌بیند، خواهد دید. آنگاه با فروتنی، شروع به درک مقاصد خداوند در زندگی خود می‌کند.
هر موقعیت — هر تأخیر، هر آرزوی برآورده‌نشده، هر امید ناکام — دلیل دقیقی دارد و جایگاهی معین در طرح خدا دارد. هیچ چیز تصادفی نیست. همه چیز کاملاً با وضعیت روحانی شخص هماهنگ است، حتی بخش‌هایی از درون او که تا آن زمان خودش نیز نمی‌شناخت. تا زمانی که این فهم حاصل شود، باید به نیکویی پدر اعتماد کرد و با ایمان، هر آنچه را که او اجازه می‌دهد پذیرفت.
این سفر خودشناسی باید همزمان با اطاعت از شریعت قدرتمند خدا و فرمان‌های شگفت‌انگیز او باشد. زیرا هرچه روح بیشتر خود را با آنچه خداوند امر می‌کند هماهنگ کند، بیشتر با حقیقت همسو می‌شود، خود را بهتر می‌شناسد و به خالق نزدیک‌تر می‌گردد. خودشناسی، اطاعت وفادارانه و اعتماد کامل — این راه شناخت حقیقی خداست. -اقتباس از ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خدای من، تو را می‌ستایم زیرا مرا عمیقاً می‌شناسی. هیچ چیز در من از تو پنهان نیست، حتی افکاری که سعی می‌کنم از آنها دوری کنم. تو دل مرا با کمال و محبت می‌کاوی.
یاری‌ام کن تا واقعاً از تو اطاعت کنم، حتی زمانی که راه‌های تو را نمی‌فهمم. فروتنی عطا کن تا تادیب‌هایت را بپذیرم، صبری بده تا منتظر زمان‌های تو بمانم و ایمانی ببخش تا باور کنم هر آنچه اجازه می‌دهی برای خیر من است. بگذار هر سختی چیزی درباره خودم به من نشان دهد که باید تغییر دهم، و هر گام اطاعت مرا به تو نزدیک‌تر کند.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا با اینکه هر بخش وجود مرا می‌شناسی، هرگز از من دست نمی‌کشی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو آینه‌ای است که جانم را آشکار می‌کند و مرا با استواری در نور تو هدایت می‌کند. فرمان‌های تو همچون کلیدهای طلایی‌اند که رازهای قداست و آزادی حقیقی تو را می‌گشایند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
