«با صبر خود، جان خود را مالک شوید» (لوقا ۲۱:۱۹).
بیصبری یک دزد زیرک است. زمانی که در دل جای میگیرد، حس کنترل، آرامش و حتی اعتماد را از جان میرباید. مضطرب میشویم چون فردا را نمیبینیم. پاسخهای سریع، راهحلهای فوری، نشانههای آشکار میخواهیم که مطمئن شویم همه چیز درست خواهد شد. اما خداوند در حکمت خود، نقشه کامل زندگی را به ما نشان نمیدهد. او ما را دعوت به اعتماد میکند. و اینجاست که چالش آغاز میشود: چگونه میتوان در آرامش استراحت کرد وقتی نمیدانیم چه خواهد شد؟
پاسخ در دانستن آینده نیست، بلکه در نزدیک شدن به پدر است. آرامش حقیقی از پیشبینی حاصل نمیشود، بلکه از حضور خدا در وجود ما سرچشمه میگیرد. و این حضور خودبهخود نیست — زمانی ظاهر میشود که تصمیمی قاطع میگیریم: اطاعت کردن. وقتی انتخاب میکنیم مطابق اراده خدا زندگی کنیم، اتفاقی خارقالعاده رخ میدهد. او به ما نزدیک میشود. و به جای اینکه نقشهای دقیق از آنچه رخ خواهد داد به ما بدهد، بینش روحانی عطا میکند. با چشمان ایمان میبینیم. زمان حال را بهتر درک میکنیم و نشانههایی از آینده را درمییابیم، زیرا روح خداوند ما را هدایت میکند.
اطاعت از شریعت شگفتانگیز خداوند آرامشی پدید میآورد که جهان آن را درک نمیکند. آرامشی طبیعی است، استراحتی عمیق. نه به این دلیل که همه چیز حل شده، بلکه چون جان میداند که با خالق خود در صلح است. این آرامش نه ساخته میشود و نه در کتابها و موعظهها آموزش داده میشود. این ثمره مستقیم زندگی هماهنگ با احکام جاودان حضرت اعلی است. کسی که اطاعت میکند، آرام میگیرد. کسی که اطاعت میکند، میبیند. کسی که اطاعت میکند، زندگی میکند. -اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: خدای عزیز، حقیقت این است که اغلب اجازه میدهم بیصبری بر من غلبه کند. وقتی پاسخها دیر میآیند، وقتی فردا نامعلوم است، قلبم فشرده میشود و ذهنم بیهدف میدود. تلاش میکنم چیزی را کنترل کنم که در توانم نیست و این آرامشی را که فقط تو میتوانی عطا کنی از من میگیرد. به جای اینکه در تو آرام بگیرم، به دنبال نشانهها، توضیحات و تضمینها میگردم، گویی دانستن آینده مهمترین نیاز من است. اما در اعماق وجودم، آنچه جانم میطلبد چیزی عمیقتر است: حضور تو.
ای پدر، امروز از تو میخواهم به من بیاموزی که حتی بدون فهمیدن، اعتماد کنم. میخواهم از جستجوی راهحلهای فوری دست بردارم و یاد بگیرم با قلبی آرام در انتظار تو باشم. به من شجاعت بده تا با شادی از احکام باشکوهت اطاعت کنم، حتی در سکوت، حتی وقتی همه چیز متوقف به نظر میرسد. بینش روحانی را به من عطا کن که فقط با سکونت روح تو در من حاصل میشود. ای خداوند، به من نزدیک شو. ارزش زندگی کاملاً تسلیم به ارادهات را به من نشان بده. بگذار بزرگترین امنیت من در پاسخهای سریع نباشد، بلکه در مراقبت همیشگی تو از فرزندان مطیعت باشد.
ای خدای قدوس، تو را میپرستم و ستایش میکنم زیرا حضورت بهتر از هر نقشه دقیقی است. تو آرامش من در انتظار هستی. فرزند محبوبت شاهزاده و نجاتدهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون رودی آرام در قلبم جاری است و در جایی که پیشتر آشفتگی بود، نظم میآورد. احکام تو مانند چراغهایی روشن در تاریکیاند که گام بعدی را با وضوح و مهربانی نشان میدهند. در نام گرانبهای عیسی دعا میکنم، آمین.