«بدون ایمان، خوشنود ساختن خدا ممکن نیست، زیرا هر کس به او نزدیک می‌شود باید ایمان داشته باشد که او وجود دارد و پاداش می‌دهد به کسانی که او را می‌جویند» (عبرانیان ۱۱:۶).
ابراهیم سفر خود را آغاز کرد بی‌آنکه بداند خدا او را به کجا خواهد برد. او به دعوتی والا اطاعت کرد، حتی بدون اینکه بداند آن چه چیزی برایش به ارمغان خواهد آورد. فقط یک قدم برداشت، بی‌آنکه توضیح یا تضمینی بخواهد. این ایمان حقیقی است: انجام دادن اراده خدا در حال حاضر و سپردن نتایج به او.
ایمان لازم نیست تمام مسیر را ببیند — کافی است بر قدمی که خدا اکنون فرمان داده تمرکز کند. موضوع درک کل روند اخلاقی نیست، بلکه وفاداری در عمل اخلاقی است که پیش روی انسان قرار دارد. ایمان، اطاعت فوری است، حتی بدون وضوح کامل، زیرا کاملاً به شخصیت خداوندی که فرمان داده اعتماد دارد.
این ایمان زنده در اطاعت از شریعت قدرتمند خدا و فرامین شگفت‌انگیز او ابراز می‌شود. کسی که واقعاً ایمان دارد، بدون تردید اطاعت می‌کند. جان وفادار مطابق اراده خالق عمل می‌کند و هدایت و سرنوشت را به دستان او می‌سپارد. این اعتماد است که اطاعت را سبک و مسیر را ایمن می‌سازد. -اقتباس از جان جووت. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم که مرا فرا خواندی تا با تو گام بردارم، حتی زمانی که تمام راه را نمی‌بینم. تو همه چیز را یکباره بر من آشکار نمی‌کنی، بلکه مرا دعوت می‌کنی تا قدم به قدم به تو اعتماد کنم.
کمکم کن تا این ایمان حقیقی را زندگی کنم — نه فقط با کلمات، بلکه با اعمال. به من شجاعت بده تا حتی بدون درک همه چیز اطاعت کنم، و وفاداری عطا کن تا آنچه را که در شریعت و فرامینت بر من آشکار ساخته‌ای به جا آورم. بگذار قلبم با آینده منحرف نشود، بلکه در آنچه امروز از من می‌خواهی ثابت‌قدم بماند.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا شایسته هر اعتمادی هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راهی استوار است که بی‌هراس می‌توانم بر آن گام بردارم. فرامین شگفت‌انگیزت مانند چراغ‌هایی روشن در هر قدم، مرا با محبت هدایت می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
