«برخیز و بدرخش، زیرا نور تو آمده است، و جلال خداوند بر تو طلوع کرده است» (اشعیا ۶۰:۱).
تفاوتی وجود دارد میان زنده شدن در مسیح و برخاستن با او. زنده شدن، آغاز راه است؛ زمانی است که دل بیدار می‌شود، سنگینی گناه را احساس می‌کند و از خدا ترس به دل می‌گیرد. اما برخاستن، گامی فراتر است: بیرون آمدن از تاریکی، ترک قبر گناه و قدم زدن در نور پرجلال حضور خداوند. این یعنی تجربه کردن قدرت قیامت مسیح، نه فقط به عنوان وعده‌ای دور، بلکه به عنوان نیرویی زنده که اکنون دگرگون می‌سازد و آزاد می‌کند.
این گذر از زندگی روحانی به زندگی پیروزمندانه فقط زمانی رخ می‌دهد که انتخاب کنیم در احکام باشکوه حضرت اعلی راه برویم. اطاعت ما را از قناعت به مشارکت می‌برد، از آگاهی به گناه به آزادی حضور الهی. وقتی اجازه می‌دهیم روح‌القدس ما را برخیزاند، جان ما بر ترس غلبه می‌کند و شادی، اطمینان و آرامش را در عیسی می‌یابد.
پس، تنها به بیدار شدن قناعت نکن؛ اجازه بده خداوند تو را کاملاً برخیزاند. پدر می‌خواهد تو را در نور کامل زندگی در مسیح ببیند، آزاد از زنجیرهای گذشته و تقویت‌شده با اطاعتی که به جاودانگی می‌انجامد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا جانم را به زندگی بیدار می‌کنی و مرا به مشارکت کامل با خودت می‌خوانی. مرا از هر تاریکی بیرون آور و در نور خودت راه ببر.
ای خداوند، کمکم کن تا بر اساس احکام باشکوه تو زندگی کنم تا نه تنها بیدار شوم، بلکه در قدرت و آزادی در حضور پسرت نیز برخیزم.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از قبر گناه به زندگی در مسیح برمی‌افرازی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو نردبانی است که مرا از مرگ به زندگی می‌برد. احکام تو پرتوهای نوری هستند که روحم را گرم و تازه می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
