«به آن کسی که قادر است شما را از افتادن باز دارد و شما را بی‌عیب و با شادی عظیم در حضور جلال خود حاضر سازد» (یهودا ۱:۲۴).
درباره ابراهیم نوشته شده است که او در برابر وعده خدا تردید نکرد. این همان نوع استواری است که خدا می‌خواهد در همه کسانی که به او اعتماد دارند، ببیند. خداوند می‌خواهد قومش با چنان ثباتی گام بردارند که حتی لرزشی در صفوف ایشان احساس نشود، حتی زمانی که با دشمن روبرو می‌شوند. قدرت سلوک روحانی در پایداری است — حتی در امور کوچک.
اما همین «امور کوچک» بیش از هر چیز دیگر باعث لغزش می‌شوند. بیشتر سقوط‌ها از آزمایش‌های بزرگ ناشی نمی‌شوند، بلکه از حواس‌پرتی‌ها و رفتارهایی که بی‌اهمیت به نظر می‌رسند. دشمن این را می‌داند. او ترجیح می‌دهد یک خدمتگزار خدا را با جزئیاتی سبک همچون پر، زمین بزند تا با حمله‌ای بزرگ. این برای او رضایت‌بخش‌تر است — پیروزی با تقریباً هیچ چیز.
به همین دلیل، ضروری است که جان بر شریعت قدرتمند خدا و احکام زیبای او بنا شود. فقط با این اطاعت وفادارانه، حتی در کوچک‌ترین تصمیمات، خدمتگزار خدا استوار می‌ماند. وقتی زندگی با اراده خالق هماهنگ باشد، لغزش‌ها نادر می‌شوند و مسیر، پیوسته، شجاعانه و پیروزمندانه خواهد بود. -اقتباس از ای. بی. سیمپسون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای خداوند خدای من، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا به سلوکی استوار و مطمئن و بی‌تردید فرا می‌خوانی. تو می‌خواهی با اطمینان پیش بروم و اسیر امور کوچک نشوم.
کمکم کن تا به جزئیات روزمره‌ام توجه داشته باشم تا هیچ چیز باعث لغزش من نشود. دلی منضبط به من عطا کن که حتی کوچک‌ترین اعمال اطاعت را ارزشمند بشمارد. بگذار هرگز وسوسه‌های کوچک را دست کم نگیرم، بلکه با شجاعت با همه چیز روبرو شوم و به شریعت تو اعتماد کنم و با وفاداری از احکام تو اطاعت نمایم.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در هر قدم مرا حمایت می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون زمینی سنگی و استوار زیر پای من است. احکام زیبای تو همچون نشانه‌هایی در مسیرند که مرا از خطا بازمی‌دارند و با محبت هدایت می‌کنند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
