«به دل‌شکستگان بگویید: قوی باشید، نترسید! خدای شما خواهد آمد» (اشعیا ۳۵:۴).
چند بار صلیب‌هایی را حمل می‌کنیم که خود خدا هرگز به ما نداده است؟ نگرانی برای آینده، ترس از آنچه ممکن است رخ دهد، بی‌قراری که خواب را می‌گیرد — هیچ‌کدام از اینها از جانب خدا نیست. وقتی سعی می‌کنیم رویدادها را پیش‌بینی کنیم و آنچه را که قرار است بیاید کنترل کنیم، حتی اگر با کلمات نگوییم، در واقع اعلام می‌کنیم که کاملاً به عنایت خداوند اعتماد نداریم. انگار می‌گوییم: «خداوندا، بگذار خودم این را مدیریت کنم.» اما آینده به ما تعلق ندارد. و حتی اگر بیاید، ممکن است کاملاً متفاوت از آنچه تصور می‌کنیم باشد. تلاش ما برای کنترل بیهوده است و اغلب ریشه این نگرانی در نبود تسلیم واقعی نهفته است.
اما راهی برای آرامش وجود دارد — و آن در دسترس است. این راه، اطاعت از شریعت قدرتمند خداست. وقتی تصمیم می‌گیریم با تمام توان خود خداوند را خشنود سازیم و از صمیم قلب از احکام شگفت‌انگیز او اطاعت کنیم، چیزی در درون ما تغییر می‌کند. حضور خدا با قدرت ظاهر می‌شود و با آن، آرامشی می‌آید که قابل توصیف نیست. آرامشی که وابسته به شرایط نیست، آرامشی که نگرانی‌ها را همچون خورشید که مه صبحگاهی را پراکنده می‌کند، از بین می‌برد. این پاداش کسی است که با وفاداری در حضور خالق زندگی می‌کند.
نفسی که اطاعت را انتخاب می‌کند دیگر نیازی به زندگی در تنش ندارد. او می‌داند خدایی که خدمتش می‌کند بر همه چیز مسلط است. اطاعت از شریعت مقدس و جاودان خدا نه تنها خداوند را خشنود می‌سازد، بلکه ما را در جریان آرامش و مراقبت او قرار می‌دهد. این یک چرخه مبارک است: اطاعت حضور را به ارمغان می‌آورد و حضور خدا ترس را می‌راند. چرا باید همچنان بار فردا را حمل کنیم، در حالی که همین امروز می‌توانیم در وفاداری خدایی که مطیعانش را گرامی می‌دارد، آرام بگیریم؟ – اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر رحمت، چند بار سعی کردم چیزی را کنترل کنم که فقط به تو تعلق دارد؟ مرا ببخش برای شب‌های بی‌خوابی، برای تصمیم‌هایی که بر اساس ترس گرفتم، برای افکاری که آرامشی را که تو می‌خواهی به من بدهی ربودند. امروز انتخاب می‌کنم این بار را رها کنم. دیگر نمی‌خواهم با پیش‌بینی یا کنترل آینده زندگی کنم. می‌خواهم در مراقبت تو آرام بگیرم.
ای خداوند، اکنون می‌فهمم که ریشه نگرانی در نافرمانی است. وقتی از احکام شگفت‌انگیز تو دور می‌شوم، از حضورت جدا می‌شوم و با این کار آرامشم را از دست می‌دهم. اما انتخاب می‌کنم بازگردم. می‌خواهم طوری زندگی کنم که تو را خشنود سازد، با تمام قلبم از شریعت قدرتمندت اطاعت کنم. بگذار جانم در کلام تو لنگر بیندازد، استوار، آرام و در امان باشد.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا در تو هیچ سایه‌ای از تغییر یا بی‌ثباتی نیست. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون سپری از نور است که مطیعان را در بر می‌گیرد، ترس را دور می‌سازد و آرامش را برقرار می‌کند. احکام تو همچون طناب‌های زرین ما را به قلبت پیوند می‌دهد و ما را به آزادی و آرامش حقیقی هدایت می‌کند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
