«به دژ بازگردید، ای همه اسیرانِ امید! امروز خود اعلام می‌کنم که دو برابر آنچه از دست داده‌اید به شما خواهم داد» (زکریا ۹:۱۲).
این حقیقت دارد: محدودیت‌هایی که خداوند در زندگی ما تعیین می‌کند، گاهی اوقات خود به‌تنهایی همچون آزمایش به نظر می‌رسند. آن‌ها ما را به چالش می‌کشند، امیال ما را محدود می‌کنند و ما را وادار می‌سازند تا با دقت بیشتری به مسیر پیش روی خود بنگریم. اما این محدودیت‌ها باری سنگین نیستند—بلکه راهنماهایی هستند که از روی محبت به ما داده شده‌اند. آن‌ها حواس‌پرتی‌های خطرناک را از میان برمی‌دارند، جان ما را محافظت می‌کنند و به‌وضوح به آنچه واقعاً اهمیت دارد اشاره می‌کنند. هنگامی که در محدوده‌هایی که خداوند تعیین کرده است به او اطاعت می‌کنیم، حقیقتی قدرتمند را کشف می‌کنیم: خوشبختی ما تنها در دانستن نیست، بلکه در به‌جا آوردن آنچه او به ما آموخته است نیز هست.
خداوند با حکمتی کامل، راهی را تعیین کرده که ما را به خوشبختی حقیقی می‌رساند—نه فقط در این زندگی، بلکه به‌ویژه در ابدیت. این راه، اطاعت از شریعت قدرتمند اوست. او ما را مجبور به پیمودن این راه نمی‌کند، زیرا پدر خواهان بندگان برنامه‌ریزی‌شده نیست، بلکه فرزندانی داوطلب می‌خواهد. اطاعت تنها زمانی ارزشمند است که از میل صادقانه برای خشنود ساختن خداوند سرچشمه بگیرد. و این قلب مطیع است که خداوند آن را گرامی می‌دارد و به سوی عیسی هدایت می‌کند—تا برکت، آزادی و بالاتر از همه، نجات را دریافت کند.
پس، انتخاب پیش روی ماست. خداوند راه را ترسیم کرده است. او حقیقت را از طریق پیامبرانش و پسرش به ما نشان داده است. اکنون این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم: آیا با شادی اطاعت خواهیم کرد؟ آیا اجازه می‌دهیم محدودیت‌های خداوند گام‌های ما را شکل دهند؟ پاسخ ما جهت زندگی‌مان و سرنوشت ابدی ما را آشکار خواهد ساخت. -اقتباس از جان همیلتون تام. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر مهربان، تو را برای محدودیت‌هایی که در برابر من قرار می‌دهی شکر می‌کنم. حتی زمانی که دشوار به نظر می‌رسند، می‌دانم که نشانه‌ای از مراقبت تو هستند. آن‌ها برای اسارت من نیستند، بلکه برای محافظت و هدایت من هستند. به من بیاموز تا با قدردانی به آن‌ها بنگرم و آن‌ها را بخشی از حکمت تو بدانم.
ای خداوند، به من قلبی عطا کن که از روی محبت اطاعت کند، نه از روی اجبار. می‌دانم که راه شریعت قدرتمند تو، راه زندگی، آرامش و شادی حقیقی است. بگذار هرگز فرامین تو را خوار نشمارم، بلکه با وفاداری آن‌ها را در آغوش بگیرم، زیرا می‌دانم که راز یک زندگی پربرکت و نجات در مسیح عیسی در آن‌ها نهفته است.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که راهی روشن برای ترسندگان خود ترسیم می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون حصاری زرین است که مزرعه اطاعت را محافظت می‌کند، جایی که صلح و امید شکوفا می‌شوند. فرامین تو همچون نشانه‌هایی درخشان در کنار راه هستند که پارسایان را تا قلب جاودان تو هدایت می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
