«به راستی، به راستی به تو می‌گویم: هر که گناه می‌کند، بندهٔ گناه است» (یوحنا ۸:۳۴).
عیسی با قاطعیت دربارهٔ تفاوت میان زندگی بر اساس جسم و زندگی بر اساس خدا سخن گفت. انسانی که زندگی خود را به امیال فاسد می‌سپارد، دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و ویران می‌کند، نشان می‌دهد که واقعاً به چه کسی خدمت می‌کند. این داوری انسانی نیست، بلکه حقیقت الهی است. تنها زمانی که قلب توسط قدرت خدای متعال دگرگون می‌شود و انسان دوباره متولد می‌گردد، او بخشی از خانوادهٔ خدا می‌شود. ایمان یک عنوان نیست، بلکه طبیعتی نو است که اعمال تاریکی را رد می‌کند.
این زندگی جدید در اطاعت از فرامین باشکوه خداوند متولد می‌شود. در همین فرامین است که روح‌القدس شخصیت را شکل می‌دهد و انگیزه‌هایی را که جان را از خدا دور می‌سازد، نابود می‌کند. مقدس زیستن برای ایماندار یک انتخاب نیست — بلکه نشانه‌ای است که او از سلطهٔ شر آزاد شده و اکنون به پادشاهی نور تعلق دارد.
پس، بررسی کن که آیا زندگی تو خدایی را که به او اعتراف می‌کنی منعکس می‌کند یا نه. پدر با محبت، گناهکاری را که توبه می‌کند می‌پذیرد و او را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که بخشش و تحول واقعی وجود دارد. فقط آنگاه انسان دیگر بندهٔ جسم نیست، بلکه وارث حیات جاودان می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا از تاریکی به نور خود فرا خواندی. مرا از هر خواهشی که مرا از تو دور می‌کند رهایی بخش و قلبم را پاک گردان.
ای خداوند، کمکم کن تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا هر رفتارم نشان دهد که به خانهٔ تو تعلق دارم و نه به سلطهٔ گناه.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا برای زندگی پاک و حقیقی دوباره متولد می‌سازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مرز مقدسی است که مرا محافظت می‌کند. فرامین تو میراثی است که مرا به عنوان فرزندت تأیید می‌کند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
