«به من بیاموز، ای خداوند، راه تو را، تا در راستی تو گام بردارم» (مزامیر ۸۶:۱۱).
جان زنده تحمل رکود روحانی را ندارد. کسی که واقعاً خدا را میشناسد، بیقراری پیشرفت، رشد و تعمیق فهم را احساس میکند. خدمتگزار وفادار به خود مینگرد و درمییابد که چقدر اندک میداند، چقدر دستاوردهای روحانیاش هنوز سطحی است و چگونه دیدش میتواند محدود باشد. او از شکستهای گذشته آگاه است، ضعف حال را احساس میکند و میداند که به تنهایی نمیداند چگونه در آینده گام بردارد.
دقیقاً در همین جاست که دعوت برای بازگشت به شریعت عظیم خدا و احکام گرانبهای او پدیدار میشود. جان مشتاق پیشرفت درمییابد که بدون وفاداری، پیشرفتی نیست و اطاعت تنها راه رشد ایمن است. خدا فقط نقشههای خود را بر مطیعان آشکار میکند؛ همین اطاعت است که درها را میگشاید، گامها را استوار میسازد و دل را آماده میکند تا در زمان مقرر پدر، به سوی پسر فرستاده شود. کسی که میخواهد پیش برود باید در همان راهی گام بردارد که همه خدمتگزاران وفادار — پیامبران، رسولان و شاگردان — پیمودهاند.
پس دل خود را بر آن بگذار که هر روز در اطاعت زندگی کنی. نه با نیروی خود، بلکه با هدایت شریعت خداوند که هرگز تغییر نمیکند، پیش برو. جانِ تصمیمگرفته به چنین راهی نه تنها رشد میکند، بلکه هدف، وضوح و نیرو مییابد — و پدر او را به سوی پسر هدایت خواهد کرد تا وارث حیاتی شود که پایان ندارد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، مرا یاری کن تا هرگونه رکود روحانی را رد کنم و همواره در جهت اراده تو پیش بروم. بگذار قلبم نسبت به آنچه تو میخواهی در من انجام دهی، حساس بماند.
ای خدای من، مرا تقویت کن تا با فروتنی و وفاداری گام بردارم، محدودیتهای خود را بپذیرم، اما اطمینان داشته باشم که تو هر گام مطیعان احکام خود را هدایت میکنی.
ای خداوند محبوب، تو را شکر میکنم که به من یادآوری کردی تنها با پیروی از شریعت تو حقیقتاً پیش خواهم رفت. پسر محبوب تو شاهزاده و نجاتدهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راهی استوار برای جان من است. احکام تو راهنمایی مطمئن برای هر گامی است که برمیدارم. من به نام گرانبهای عیسی دعا میکنم، آمین.
