«به من بیاموز که اراده تو را انجام دهم، زیرا تو خدای من هستی؛ روح نیکوی تو مرا در سرزمین هموار هدایت کند» (مزامیر ۱۴۳:۱۰).
صلح واقعی در پیروی از خواسته‌های خودمان یافت نمی‌شود، بلکه در آموختن هماهنگ ساختن هر اندیشه و تصمیم با اراده خداوند است. زمانی که شادی‌های ممنوعه و امیال نگران‌کننده‌ای را که ما را از او دور می‌کند رها می‌کنیم، قلب آزاد می‌شود. راه اطاعت ممکن است تنگ به نظر برسد، اما دقیقاً در همین مسیر است که امنیت و آرامش را کشف می‌کنیم.
پس، آنچه پاک و درست است را انتخاب کن. احکام عالی خدا ما را محدود نمی‌کنند، بلکه ما را از آنچه روح را نابود می‌کند محافظت می‌نمایند. پیروی از آن‌ها یعنی آموختن اینکه فقط آنچه پدر می‌خواهد را بخواهیم و امیالی را که به هلاکت می‌انجامد، پشت سر بگذاریم. در همین زندگی ساده و وفادار است که خداوند نقشه‌های خود را آشکار می‌سازد و ما را به آینده‌ای پر از امید هدایت می‌کند.
بنابراین، در هر انتخاب، اراده متعال را در اولویت قرار بده. کسی که در اطاعت زندگی می‌کند، صلحی را می‌یابد که جهان نمی‌شناسد و برای هدایت شدن به سوی پسر، جایی که بخشش و نجات ابدی است، آماده می‌شود. اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خداوند محبوب، من در حضورت می‌ایستم و اعتراف می‌کنم که باید از خواسته‌هایی که از اراده تو نیستند دست بکشم. مرا یاری کن تا آنچه ممنوع است را رد کنم و تنها به دنبال آنچه تو را خشنود می‌سازد باشم.
ای پدر، مرا هدایت کن تا شادی را در احکام عالی تو بیابم. بیاموزم که فقط آنچه تو می‌خواهی را آرزو کنم و زندگی‌ام بازتابی از اراده تو باشد.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که راه صلح واقعی را به من نشان می‌دهی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو راهی استوار برای جان است. احکام تو چشمه‌های پاکی هستند که زندگی‌ام را تازه می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
