«به نام او، توبه و آمرزش گناهان در میان همه ملت‌ها، از اورشلیم آغاز شود» (لوقا ۲۴:۴۷).
تبدیل‌هایی وجود دارد که در برابر گذر زمان دوام نمی‌آورند، زیرا بدون قناعت به گناه متولد شده‌اند. زمانی که دل شکسته نمی‌شود، بذر بر زمین کم‌عمق می‌افتد — و با اولین باد مخالفت، آنچه به نظر ایمان می‌آمد، ریشه‌کن می‌شود. توبه حقیقی بنیان زندگی روحانی است؛ بدون آن، احساس اولیه از بین می‌رود و انسان به اعمال گذشته خود بازمی‌گردد، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. این درد گناه است که جان را برای دریافت بخشش و ایستادگی آماده می‌کند.
این استواری در کسانی رشد می‌کند که انتخاب می‌کنند در احکام باشکوه حضرت اعلی راه بروند. اطاعت، دل را از سطحی‌نگری محافظت می‌کند و آن را به ریشه ایمان زنده می‌رساند. کسی که کلام را می‌شنود و به آن عمل می‌کند، با طوفان‌ها متزلزل نمی‌شود، زیرا ریشه‌هایش بر صخره استوار است — و حتی در میان آزمایش‌ها نیز میوه می‌آورد.
پس، دل خود را بیازمایید و اجازه دهید خداوند شما را متقاعد کند که چه چیزی باید پشت سر گذاشته شود. پدر، توبه‌کننده صادق را رد نمی‌کند، بلکه او را تقویت می‌کند و به سوی پسر می‌برد، جایی که ایمان عمیق، پایدار و پربار می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا حقیقت تو مرا به توبه می‌خواند و به من می‌آموزد که ایمان حقیقی چیست.
ای خداوند، کمکم کن تا مطابق با احکام باشکوه تو زندگی کنم، تا ایمانم ریشه‌های عمیق داشته باشد و میوه‌هایی بیاورد که تو را جلال دهد.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا به من دلی شکسته و راستین عطا می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو خاک حاصلخیزی است که ایمانم در آن رشد می‌کند. احکام تو ریشه‌هایی هستند که مرا در میان طوفان‌ها استوار نگه می‌دارند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
