«تو را تعلیم خواهم داد و راهی را که باید بروی به تو نشان خواهم داد؛ با چشمان خود تو را راهنمایی خواهم کرد» (مزامیر ۳۲:۸).
زندگی روحانی عالی‌تر، آن نیست که با تلاش بی‌وقفه مشخص شود، بلکه با روانی و سیالی همراه است — مانند رودخانه عمیقی که حزقیال در رؤیا دید. کسی که در این رودخانه غوطه‌ور می‌شود، می‌آموزد که دیگر با جریان مبارزه نکند و به جای آن، توسط نیروی آن هدایت شود. خدا می‌خواهد ما این‌گونه زندگی کنیم: به طور طبیعی توسط حضور او هدایت شویم، و عادات مقدسی که از قلبی مطیع و تربیت‌شده می‌جوشد، ما را به پیش براند.
اما این سبکی و روانی تصادفی به دست نمی‌آید. عادات روحانی که ما را نگه می‌دارند، باید با نیت و قصد شکل بگیرند. آن‌ها با انتخاب‌های کوچک آغاز می‌شوند، تصمیمات قاطع برای قدم برداشتن در راهی که خدا نشان داده است. هر گام مطیعانه، گام بعدی را تقویت می‌کند تا جایی که اطاعت دیگر باری سنگین به نظر نمی‌رسد، بلکه شادی‌آور می‌شود. احکام باشکوه خداوند، وقتی با ثبات تمرین شوند، به مسیرهای درونی تبدیل می‌شوند که جان ما با اطمینان و آرامش در آن‌ها گام برمی‌دارد.
پدر، مطیعان را برکت می‌دهد و ایشان را نزد پسر برای بخشش و نجات می‌فرستد. پس با وفاداری آغاز کن، حتی اگر هنوز احساس دشواری می‌کنی. روح‌القدس آماده است تا در تو زندگی‌ای از اطاعت پایدار، آرام و سرشار از نیرویی که از بالا می‌آید، شکل دهد. – اقتباس از ای. بی. سیمپسون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خدای من، آرزو دارم با سبکی و ثبات با تو گام بردارم. بگذار زندگی روحانی من با فراز و نشیب‌ها مشخص نشود، بلکه با جریان پیوسته حضور تو در من باشد. به من بیاموز که خود را به جریان روح تو بسپارم.
کمکم کن تا با شجاعت، عادات مقدسی را که تو می‌خواهی شکل دهم. بگذار هر عمل اطاعت، حتی کوچک، قلبم را برای گام‌های بعدی تقویت کند. به من استواری ببخش تا اطاعت، طبیعت دگرگون‌شده من گردد.
ای خدای محبوب، تو را شکر می‌کنم زیرا روح تو با صبر در من کار می‌کند. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو بستر عمیقی است که رودخانه حیات در آن جاری است. احکام تو انگیزه‌های مقدسی هستند که مرا به سوی آرامش هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
