«جهان و شهوت آن در حال گذر است؛ اما کسی که ارادهٔ خدا را به‌جا می‌آورد، تا ابد باقی می‌ماند» (اول یوحنا ۲:۱۷).
هر آنچه در اطراف خود می‌بینیم گذراست. ثروت‌ها، افتخارات، شادی‌ها و دردها — هیچ‌یک از این‌ها باقی نخواهد ماند. اما خدا همان است، جاودانه و تغییرناپذیر. و در حضور او خواهیم ایستاد، با سنگینی انتخاب‌هایی که در این زندگی کرده‌ایم. هر عمل، هر تصمیم همچون بذری است که افکنده می‌شود و در ابدیت، یا به حیات یا به محکومیت، ثمر خواهد داد.
از این رو، زندگی بر اساس شریعت باشکوه خدا و احکام پرشکوه او ضروری است. این‌ها معیارهایی هستند که ما را هدایت می‌کنند تا آنچه نیکوست بکاریم، شبیه‌تر به خداوند شویم و برای دریافت محبت جاودانه‌اش آماده گردیم. پدر، سرکشان را نزد پسر نمی‌فرستد، بلکه آنان را که تصمیم به اطاعت و گام برداشتن در راه‌هایی که او بر پیامبران آشکار ساخت و عیسی آن را تأیید کرد، می‌فرستد.
پس روزهای خود را هدر ندهید. پدر، آنان را که شریعت عالی او را نگاه می‌دارند، برکت می‌دهد و نزد پسر می‌فرستد. هر عمل خود را به بذری از اطاعت بدل سازید تا به حیات جاودان هدایت شوید و تا ابد در محبت عیسی باقی بمانید. اقتباس از ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خدای جاودان، در حضورت می‌ایستم و به یاد می‌آورم که این جهان گذراست اما تو تا ابد باقی می‌مانی. می‌خواهم چنان زندگی کنم که آنچه نزد تو ارزش دارد، بکارم.
ای پدر، به من بیاموز تا در هر جزئیات زندگی‌ام از شریعت باشکوه و احکام پرشکوه تو پیروی کنم. بگذار اعمال روزانه‌ام بذرهای وفاداری باشند که در ابدیت ثمر خواهند داد.
ای خدای محبوب، تو را شکر می‌کنم که راه حیات جاودان را به من نشان دادی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ جاودان من است. شریعت پرقدرت تو بذر فسادناپذیر جان من است. احکام تو خطوط گرانبهایی هستند که شخصیت مرا شکل می‌دهند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
