«حتی اگر در تاریکی باشم، خداوند نور من خواهد بود» (میکاه ۷:۸).
همهٔ ما در مقطعی باید بیاموزیم که از مرکز بودن دست بکشیم و اجازه دهیم خدا کنترل را به دست گیرد. حقیقت این است که ما برای حمل بار جهان بر دوش خود آفریده نشده‌ایم. زمانی که سعی می‌کنیم همه چیز را با قدرت بازوی خود حل کنیم، در نهایت دچار ناامیدی، خستگی و سردرگمی می‌شویم. تسلیم واقعی زمانی آغاز می‌شود که دست از تلاش برای درک همه چیز برداریم و صرفاً اعتماد کنیم. این رها کردن ارادهٔ خود ــ این تسلیم کامل ــ راهی است که ما را به سوی آرامش حقیقی و اتحاد با خدا می‌برد.
بخش بزرگی از بی‌قراری درونی ما از یک دلیل روشن سرچشمه می‌گیرد: جان هنوز تصمیم نگرفته است که کاملاً از شریعت قدرتمند خدا اطاعت کند. تا زمانی که تردید وجود داشته باشد، تا زمانی که فقط به طور ناقص از فرامین شگفت‌انگیز خالق اطاعت کنیم، قلب تقسیم‌شده باقی می‌ماند و ناامنی غالب می‌شود. اطاعت ناقص باعث عدم اطمینان می‌شود، زیرا در اعماق وجودمان می‌دانیم که فقط به طور سطحی به خدا نزدیک شده‌ایم. اما زمانی که نگرانی دربارهٔ نظر دیگران را کنار می‌گذاریم و تصمیم می‌گیریم در همه چیز اطاعت کنیم، خداوند به شکلی قدرتمند نزدیک می‌شود. و با این نزدیکی، شجاعت، آرامش، برکت و نجات نیز می‌آید.
اگر می‌خواهید آرامش واقعی، آزادی حقیقی و هدایت به سوی پسر برای آمرزش را تجربه کنید، پس دیگر تعلل نکنید. خود را کاملاً تسلیم کنید. با صداقت و استواری از شریعت مقدس و ابدی خدا اطاعت نمایید. راهی امن‌تر و چشمه‌ای پاک‌تر از شادی و حفاظت وجود ندارد. هرچه بیشتر خود را وقف پیروی وفادارانه از فرامین مقدس خدا کنید، به قلب او نزدیک‌تر خواهید شد. و این نزدیکی همه چیز را دگرگون می‌کند: مسیر زندگی را تغییر می‌دهد، جان را تقویت می‌کند و به حیات جاودان می‌رساند. -اقتباس از جیمز هینتون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر جاودانی، اعتراف می‌کنم که بارها تلاش کردم همه چیز را به تنهایی حل کنم و به قدرت، منطق و احساسات خودم تکیه کردم. اما اکنون می‌فهمم که آرامش حقیقی فقط زمانی حاصل می‌شود که خود را کاملاً به تو بسپارم. به من بیاموز که هر بخش از زندگی‌ام را بدون هیچ قید و شرط، بدون ترس و بدون تلاش برای کنترل، به تو بسپارم.
ای خداوند، از اینکه شریعت قدرتمندت را به طور کامل اطاعت نکرده‌ام، توبه می‌کنم. می‌دانم که اطاعت ناقص مرا از تجربهٔ حضور کامل تو بازداشته است. امروز در برابر تو زانو می‌زنم و تصمیم می‌گیرم در همه چیز از تو اطاعت کنم. دیگر نمی‌خواهم ایمانی نصفه و نیمه داشته باشم. می‌خواهم با شادی و غیرت از همهٔ فرامین شگفت‌انگیز تو پیروی کنم. بگذار زندگی‌ام با وفاداری به آنچه تو از ابتدا مقرر کردی، مشخص شود.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا نسبت به وفاداران عادل هستی و با توبه‌کنندگان صادق شکیبا. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو همچون رودی از قداست است که جان را می‌شوید و به کسی که از تو اطاعت می‌کند، زندگی می‌بخشد. فرامین تو همچون ستون‌های نوری هستند که راه حقیقت را نگه می‌دارند و قدم‌های دوستدارانت را محافظت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
