«خداوند شبان من است، محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. مرا در مرتع‌های سبز می‌خواباند و به سوی آب‌های آرام هدایتم می‌کند» (مزامیر ۲۳:۱-۲).
نوعی مرتع وجود دارد که فقط چشمان روحانی قادر به دیدن آن هستند: مراقبت‌های مشیت الهی در طول سال‌ها. وقتی می‌ایستیم تا ببینیم خداوند چگونه ما را هدایت کرده است—در لحظات خوب و دشوار—درمی‌یابیم حتی ساده‌ترین برکات، مانند یک بشقاب غذا یا سرپناه، وقتی بفهمیم از دست شبان نیکوی ما آمده‌اند، شیرین و ویژه می‌شوند. مهم اندازه روزی نیست، بلکه یقین به این است که او خود آن را فراهم کرده است.
این درک عمیق از مراقبت‌های خدا در دل کسانی شکل می‌گیرد که از شریعت عظیم او اطاعت می‌کنند. از طریق احکام باشکوه او می‌آموزیم که دستش را حتی در عادی‌ترین موقعیت‌ها بشناسیم. شریعتی که به پیامبران عهد عتیق و به عیسی داده شد، ما را تعلیم می‌دهد تا با شکرگزاری و بصیرت زندگی کنیم، هدف را جایی ببینیم که دنیا تصادف می‌بیند، و حتی در بیابان‌ها نیز آرامش برداشت کنیم. هر جزئی از مشیت الهی وقتی دل در اطاعت گام برمی‌دارد، شیرین‌تر می‌شود.
یاد بگیر در مراتع مشیت الهی بچری. پدر برکت می‌دهد و مطیعان را به سوی پسر می‌فرستد تا آمرزش و نجات یابند. بگذار احکام شگفت‌انگیز خداوند لنزی باشد که از طریق آن مراقبت‌های روزانه خدا را می‌شناسی. اطاعت، برکت، آزادی و نجات را به ارمغان می‌آورد—و هر «تکه‌ای از علف» را به ضیافتی از محبت تبدیل می‌کند. -اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای خداوند شبان من، چشمانم را بگشا تا مراقبت تو را حتی در کوچک‌ترین چیزها ببینم. بگذار هرگز هیچ برکتی را، هرچند ساده به نظر برسد، کم نشمارم.
به من بیاموز که از طریق شریعت باشکوهت به روزی روزانه‌ات اعتماد کنم. بگذار احکامت مرا هدایت کند تا وفاداری تو را در هر جزئی بشناسم.
ای خداوند محبوب، تو را شکر می‌کنم زیرا مشیت تو هر روز مرا دربر می‌گیرد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو همچون مرتع سبزی است که جانم در آن آرام می‌گیرد. احکام تو همچون خوراک پاکی است که روحم را نیرو می‌بخشد. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
