«خداوند قوت من و سپر من است؛ دل من بر او توکل کرد و یاری یافتم» (مزامیر ۲۸:۷).
خدا اغلب به دعاهای ما پاسخ می‌دهد نه با تطبیق خواست خود با خواست ما، بلکه با بالا بردن ما نزد خود. او ما را تقویت می‌کند تا بار را بدون فریاد برای رهایی تحمل کنیم، ما را قادر می‌سازد تا درد را با آرامش تحمل کنیم و ما را به پیروزی در نبرد هدایت می‌کند، به جای آنکه ما را از آن رهایی بخشد. آرامش در میان طوفان بزرگ‌تر از نجات یافتن از درگیری است و پیروزی ارزشمندتر از فرار است.
این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت باشکوه خدا اطاعت کنیم. اوامر عالی او به ما می‌آموزد که به قوت او اعتماد کنیم، نه به قوت خودمان. اطاعت، تسلیم شدن به نقشه آفریننده است و اجازه می‌دهد او ما را تغییر دهد تا با شجاعت با مبارزات روبرو شویم. اطاعت، دل ما را با دل خدا همسو می‌کند و آرامش و پیروزی به ارمغان می‌آورد.
ای عزیز، در اطاعت زندگی کن تا در آزمایش‌ها قوت بیابی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. از درگیری نترس، بلکه مانند عیسی به خدا اعتماد کن و آرامشی را که فراتر از طوفان است دریافت کن. اقتباس از ج. آر. میلر. تا فردا، اگر خدا بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر، تو را می‌ستایم که در نبردها مرا حمایت می‌کنی. مرا تقویت کن تا به اراده‌ات اعتماد کنم.
ای خداوند، مرا هدایت کن تا از اوامر عالی تو پیروی کنم. به من بیاموز که در تو آرامش بیابم.
ای خدای محبوب، سپاسگزارم که در نبردها به من پیروزی می‌دهی. پسر تو شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت باشکوه تو پایه‌ای است که گام‌هایم را استوار می‌سازد. اوامر تو مرواریدی است که ایمانم را زینت می‌دهد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
