«در خداوند آرام بگیر و بر او انتظار بکش؛ به خاطر مردی که در راه خود کامیاب می‌شود، خشمگین مشو» (مزامیر ۳۷:۷).
شکیبایی، فضیلتی ضروری برای همه جنبه‌های زندگی است. باید آن را نسبت به خود، دیگران، رهبرانمان و کسانی که در کنارمان گام برمی‌دارند به کار گیریم. باید نسبت به کسانی که ما را دوست دارند و حتی آنان که به ما آسیب می‌زنند، صبور باشیم. چه با قلبی شکسته روبرو باشیم یا با تغییر ساده‌ای در آب و هوا، بیماری یا پیری، شکیبایی همان سپر خاموشی است که ما را از فروپاشی بازمی‌دارد. حتی در شکست وظایفمان یا ناامیدی‌هایی که از دیگران می‌کشیم، این شکیبایی است که ما را نگه می‌دارد.
اما این شکیبایی تصادفی به وجود نمی‌آید — بلکه زمانی شکوفا می‌شود که خود را به شریعت باشکوه خداوند تسلیم کنیم. این فرامین حضرت اعلی است که روح ما را شکل می‌دهد تا در برابر وسوسه شکایت و ناامیدی جان خسته مقاومت کنیم. شریعتی که پدر به پیامبران عهد عتیق و به عیسی سپرد، همان بنیادی است که بندگان استوار، بردبار و پر از خویشتنداری را می‌سازد. اطاعت از این فرامین به ما ساختار می‌بخشد تا آنچه پیش‌تر ما را خرد می‌کرد، با استواری تحمل کنیم.
هر نوع درد، ناامیدی یا فقدانی که با آن روبرو هستید، استوار بمانید. پدر مطیعان را برکت می‌دهد و آنان را نزد پسر برای آمرزش و نجات می‌فرستد. از اطاعت فرامین بی‌همتای خداوند دست نکشید. اطاعت، برکت، آزادی و نجات را به ارمغان می‌آورد — و قلب را برای تحمل هر آزمایش با ایمان و امید تقویت می‌کند. – اقتباس از ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر وفادار، روحی صبور در برابر دشواری‌های زندگی به من عطا کن. بگذار خشمگین یا دلسرد نشوم، بلکه استوار بمانم و اطمینان داشته باشم که تو بر همه چیز مسلطی.
به من بیاموز که مطیع شریعت عظیم تو زندگی کنم، حتی زمانی که همه وجودم مشتاق تسریع پاسخ‌هاست. بگذار فرامین شگفت‌انگیزت پناه و راهنمای من در هر آزمایش باشند.
ای خداوند محبوب، تو را شکر می‌کنم که حتی از رنج نیز برای آموختن انتظار کشیدن بر تو استفاده می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون زمینی محکم است که جانم می‌تواند در آن آرام گیرد. فرامین تو همچون ستون‌های جاودان‌اند که قلبم را در آرامش نگاه می‌دارند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
