«در روز تنگی نزد من فریاد کن؛ تو را رهایی خواهم داد، و تو مرا جلال خواهی داد» (مزامیر ۵۰:۱۵).
بسیاری از افکار آشفته تلاش می‌کنند درون ما سر برآورند، به‌ویژه در لحظات ضعف و تنهایی. گاهی آن‌قدر شدید به نظر می‌رسند که فکر می‌کنیم مغلوب آن‌ها شده‌ایم. اما نباید وحشت کنیم. حتی اگر این افکار وارد ذهن ما شوند، لازم نیست آن‌ها را حقیقت بدانیم. کافی است آرام بمانیم و به قدرتی که آن‌ها ظاهراً دارند، ایمان نیاوریم؛ به‌زودی قدرتشان را از دست می‌دهند. سکوت کسی که به خدا اعتماد دارد، صدای اضطراب را شکست می‌دهد.
این نبردهای درونی بخشی از روند بلوغ روحانی ما هستند. خداوند آزمون‌های گوناگونی را اجازه می‌دهد تا ما را تقویت کند. و زمانی که تصمیم می‌گیریم از فرامین باشکوه خدا اطاعت کنیم، حتی اگر همه چیز را درک نکنیم، او در سکوت در روح ما عمل می‌کند. شریعت عظیمی که پدر به پیامبران عهد عتیق و به عیسی سپرد، همان بنیادی است که ما را در برابر حملات ذهنی استوار نگه می‌دارد. این شریعت ما را تعلیم می‌دهد که به دروغ‌های دشمن گوش ندهیم.
از افکاری که می‌خواهند تو را متزلزل کنند، نترس. پدر کسانی را که به پسر مطیع هستند، برکت می‌دهد و برای آمرزش و نجات می‌فرستد. با استواری به شریعت شگفت‌انگیز خدا چنگ بزن. اطاعت برای ما برکت، آزادی و نجات به ارمغان می‌آورد — و به ما بصیرت می‌دهد تا تشخیص دهیم چه چیزی از خداست و چه چیزی نیست. – اقتباس از آیزاک پنینگتون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: خدای قدوس، کمکم کن تسلیم سنگینی افکاری که می‌خواهند مرا نابود کنند نشوم. به من بیاموز جانم را ساکت سازم و به مراقبت تو اعتماد کنم، حتی زمانی که راهی نمی‌بینم.
به من شجاعت بده تا در شریعت عالی تو ثابت‌قدم بمانم. بگذار فرامین تو محافظ و سپر من باشند در برابر هر آنچه می‌خواهد آرامش مرا بگیرد.
ای خداوند محبوب، تو را شکر می‌کنم زیرا حتی زمانی که متوجه نیستم، تو در روح من عمل می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون دیواری از صلح پیرامون قلب من است. فرامین تو مانند لنگرهایی هستند که نمی‌گذارند با باد اندوه به این سو و آن سو کشیده شوم. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
