«زیرا او تشنگان را سیراب می‌سازد و گرسنگان را از چیزهای نیکو پر می‌کند» (مزامیر ۱۰۷:۹).
خداوند، در حکمت و نیکویی بی‌پایان خود، حتی از عادی‌ترین موقعیت‌های زندگی استفاده می‌کند تا ظرفیت ما را برای شادی در محبتش گسترش دهد — اگر به او اجازه دهیم. و در اینجا، «اجازه دادن» به این معنا نیست که آفریننده به اجازه مخلوقاتش وابسته است، بلکه او قلبی را که می‌خواهد خشنودش سازد، گرامی می‌دارد؛ قلبی که می‌شناسد او کیست و درک می‌کند که همه برکاتی که واقعاً اهمیت دارند، فقط زمانی دریافت می‌شوند که ما انتخاب کنیم مطابق اراده او زندگی کنیم. خداوند با قدرت عمل می‌کند، اما همچنین به تصمیم روحی که اطاعت را انتخاب یا رد می‌کند، احترام می‌گذارد.
خوب به این موضوع فکر کنید: همه ما می‌خواهیم برکت یابیم. همه آرزوی صلح، هدایت، روزی و شادی داریم. اما همه برکت نمی‌یابند — و این به این دلیل نیست که خداوند جانب‌دار است، بلکه بسیاری حاضر نیستند خواسته‌های خودخواهانه‌شان را قربانی کنند. بسیاری ترجیح می‌دهند اراده خود را دنبال کنند، حتی اگر این به معنای زندگی در نافرمانی نسبت به شریعت قدرتمند خدا باشد. و چگونه خداوند کسی را که آگاهانه انتخاب می‌کند در مخالفت با اراده کامل و مقدس او زندگی کند، برکت خواهد داد؟
حقیقت ساده و روشن است: خداوند هیچ انگیزه‌ای برای ریختن برکات بر قلبی سرکش ندارد. وعده‌های او برای وفاداران است، برای کسانی که واقعاً او را دوست دارند — و محبت به خدا یعنی اطاعت از احکام او. پس چرا مقاومت کنیم؟ چرا با فروتنی در برابر آفریننده تسلیم نشویم و زندگی در اطاعت کامل از احکام شگفت‌انگیز او را آغاز نکنیم؟ در او حیات است، صلح است، فراوانی است. برکت در دسترس است — اما فقط در مسیر اطاعت. -ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا در حکمت و نیکویی‌ات حتی از ساده‌ترین موقعیت‌های زندگی استفاده می‌کنی تا به من بیاموزی که در محبت تو شادی کنم. تو برای عمل کردن به اجازه من نیاز نداری، اما قلبی را که می‌خواهد تو را خشنود سازد، تو را به عنوان خداوند می‌شناسد و درک می‌کند که برکات واقعی فقط زمانی می‌آیند که ما انتخاب کنیم مطابق اراده تو زندگی کنیم، گرامی می‌داری. سپاسگزارم که با من صبور هستی و به من نشان می‌دهی که هر لحظه می‌تواند پله‌ای به سوی کمال باشد، اگر تصمیم به اطاعت بگیرم.
ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که هر خواسته خودخواهانه‌ای را که مرا از اراده‌ات دور می‌کند، از من دور کنی. کمکم کن که به دنبال برکات تو نباشم در حالی که در برابر احکام تو مقاومت می‌کنم. روحی فروتن به من عطا کن، آماده برای قربانی کردن خواسته‌هایم تا در اطاعت کامل از شریعت قدرتمند تو زندگی کنم. می‌دانم که تو برکتت را بر سرکشی نمی‌ریزی، بلکه بر کسانی که واقعاً تو را دوست دارند — و من می‌خواهم جزو اینان باشم. بیاموز که با اطاعت دوستت بدارم، حتی زمانی که این کار نیاز به گذشت داشته باشد.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در تو حیات، صلح و فراوانی است برای همه کسانی که با صداقت تو را پیروی می‌کنند. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مانند راهی استوار است که به جایی می‌برد که وعده‌ها تحقق می‌یابند. احکام تو همچون کلیدهایی هستند که گنجینه‌های صلح، هدایت و شادی واقعی را می‌گشایند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
