«زیرا من یقین دارم که رنج‌های زمان حاضر قابل مقایسه با جلالی که قرار است در ما آشکار شود، نیست» (رومیان ۸:۱۸).
هر مخالفت با خواسته‌های ما، هر ناراحتی روزانه، هر ناامیدی کوچک می‌تواند به برکتی حقیقی تبدیل شود — اگر واکنش ما با ایمان هدایت شود. حتی در این دنیای پر از چالش، زمانی که انتخاب می‌کنیم با فروتنی، صبر و اعتماد به خدا واکنش نشان دهیم، می‌توانیم نگاهی اجمالی به بهشت داشته باشیم. بداخلاقی دیگران، سخنان تند، مشکلات سلامتی، اتفاقات غیرمنتظره — همه این‌ها، اگر با دلی رو به سوی خدا پذیرفته شوند، می‌توانند صلحی عمیق‌تر را که او می‌خواهد در ما برقرار کند، در وجودمان عمیق‌تر سازند.
پس مشکل در خود شرایط نیست، بلکه در نحوه دید ما به آن‌هاست. کمبود بینش روحانی است که مانع می‌شود درک کنیم حتی عقب‌ماندگی‌ها نیز ابزار رحمت خدا هستند. و این نابینایی روحانی تصادفی نیست — بلکه نتیجه مستقیم نافرمانی از شریعت قدرتمند خداست. زمانی که فرامین خداوند را رد می‌کنیم، از نوری که به امور معنا می‌بخشد دور می‌شویم. توانایی تشخیص موقت از ابدی، سطحی از عمیق را از دست می‌دهیم.
بینش واقعی روحانی تنها زمانی ممکن است که با خالق خود صمیمیت داشته باشیم. و این صمیمیت حاصل احساسات نیست، بلکه نتیجه اطاعت است. تنها کسی واقعاً خدا را می‌شناسد که با قاطعیت تصمیم گرفته از فرامین او پیروی کند — حتی اگر برخلاف تمایل عموم باشد، حتی اگر هزینه‌ای داشته باشد. اطاعت یعنی دیدن. اطاعت یعنی با وضوح، هدف و آرامش زندگی کردن. خارج از اطاعت، همه چیز گیج‌کننده، سنگین و ناامیدکننده می‌شود. اما در اراده خدا، حتی سختی‌ها نیز به ابزار جلال تبدیل می‌شوند. – ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان می‌دهی حتی ناراحتی‌های روزانه و ناامیدی‌ها می‌توانند زمانی که درست واکنش نشان می‌دهم، به برکت تبدیل شوند. شکر که حتی در آزمایش‌های کوچک نیز حضور داری، جانم را شکل می‌دهی و در من صلحی را عمیق‌تر می‌سازی که تنها تو می‌توانی عطا کنی.
ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که بینش روحانی عطا کنی تا فراتر از شرایط ببینم. مرا از نابینایی‌ای که از نافرمانی زاده می‌شود رهایی بخش و مرا به نور فرامینت بازگردان. به من بیاموز که هر چالش را به عنوان ابزاری از رحمت تو بپذیرم، دانسته که همه چیز برای خیریت کسانی که تو را دوست دارند و از تو اطاعت می‌کنند، همکاری می‌کند. مبادا از اراده‌ات بگریزم، بلکه با یقین و تسلیم در آن ثابت بمانم، حتی اگر برخلاف تأیید دنیا باشد.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا با اطاعت، با وضوح می‌بینم و با هدف زندگی می‌کنم. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون عدسی پاکی است که به من امکان می‌دهد نادیدنی را ببینم، ابدیت را درک کنم و حتی در میان درد، صلح یابم. فرامینت همچون پله‌های مقدسی هستند که مرا از سردرگمی این دنیا به جلال حضورت بالا می‌برند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
