«شکر خدا را برای بخشش وصف‌ناپذیر او!» (۲ قرنتیان ۹:۱۵).
بهترین راه برای اینکه انسان واقعاً از زندگی بهره‌مند شود — با عمق، آرامش و هدف — این است که پذیرشی کامل، آماده و شادمانه نسبت به اراده الهی داشته باشد؛ اراده‌ای که در همه چیز کامل و تغییرناپذیر است. این یعنی پذیرفتن اینکه هیچ چیز از سرچشمه همه نیکی‌ها، که خداست، جز آنچه ذاتاً نیکوست، صادر نمی‌شود. روحی که این را درک می‌کند، آموخته است که آرام گیرد. او از راه‌های خدا رنجیده نمی‌شود، تصمیمات او را زیر سؤال نمی‌برد و با اراده‌اش مخالفت نمی‌کند، زیرا می‌داند که همه چیز بر اساس حکمتی جاودان و محبت هدایت می‌شود.
انسان واقعاً نیکو و فروتن با طرح الهی هماهنگ زندگی می‌کند، زیرا حتی در سختی‌ها نیز دست پدری مهربان را می‌بیند. او می‌داند که محبتی بی‌نهایت و قادر مطلق بر همه چیز حکومت می‌کند — محبتی که چیزی را از روی خودخواهی یا حسادت نگاه نمی‌دارد، بلکه خود را سخاوتمندانه به خلقت می‌بخشد. این محبت هدایت می‌کند، اصلاح می‌کند، حمایت می‌کند و دگرگون می‌سازد، همواره برای خیریت کسانی که تصمیم به اعتماد دارند. و آنچه این اعتماد واقعی را ممکن می‌سازد، یقین به این است که خدا پایه‌ای استوار برای زندگی به ما آشکار کرده است: شریعت نیرومندش که توسط انبیا داده شد و توسط عیسی تأیید گردید.
این شریعت، بنیان خوشبختی است. این راهی روشن، امن و مقدس است که می‌توانیم با آن در هماهنگی با اراده الهی زندگی کنیم. زمانی که روح از مقاومت دست می‌کشد، دیگر با خواسته‌های خود معامله نمی‌کند و با فروتنی می‌پذیرد که شریعت خدا را به طور کامل — بدون استثنا — پیروی کند، آنگاه هر آنچه نیکوست، به طور طبیعی از قلب آفریننده به قلب مؤمن جاری می‌شود. آرامش، شادی، هدایت و نجات دیگر نیازی به جستجویی دوردست ندارند. آن‌ها در وجود روحی که کاملاً تسلیم اراده پدر شده است، ساکن می‌شوند. -دکتر جان اسمیت. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من آموختی راه حقیقی زندگی با آرامش، عمق و هدف این است که با شادی اراده کامل تو را بپذیرم. سپاسگزارم که به من یادآور شدی روحی که به هدایت تو اعتماد دارد، آرام می‌گیرد — نه سؤال می‌کند، نه مقاومت می‌کند، بلکه تسلیم می‌شود، زیرا می‌داند همه چیز با حکمتی جاودان و سرشار از محبت هدایت می‌شود.
پدر من، امروز از تو می‌خواهم که قلبم را شکل دهی تا در هماهنگی کامل با طرح الهی تو زندگی کنم. بگذار حتی در سختی‌ها نیز دست تو را ببینم و بیاموزم مراقبت تو را در جایی که پیش‌تر فقط موانع می‌دیدم، تشخیص دهم. به من بیاموز که به طور کامل به این محبت بی‌پایان که چیزی را برای خود نگاه نمی‌دارد، بلکه سخاوتمندانه خود را برای هدایت، اصلاح، حمایت و دگرگونی زندگی‌ام می‌بخشد، اعتماد کنم. بگذار این اعتماد هر روز در من رشد کند و با اطاعت صادقانه از شریعت شگفت‌انگیز تو تقویت شود.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا بنیان خوشبختی حقیقی را بر من آشکار ساختی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو همچون جریانی زنده قلب مرا به قلب تو پیوند می‌دهد و آرامش، شادی و نجات را در وجودم جاری می‌سازد. احکام تو همچون دروازه‌هایی مقدس مرا به سوی هماهنگی با اراده تو هدایت می‌کنند، جایی که هر آنچه نیکوست دیگر وعده‌ای دور نیست، بلکه در وجودم ساکن می‌شود. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
