«من تاک هستم و شما شاخه‌ها؛ هر که در من بماند و من در او، او بسیار میوه می‌آورد؛ زیرا بدون من هیچ نمی‌توانید کرد» (یوحنا ۱۵:۵).
وقتی یعقوب ما را تشویق می‌کند که با فروتنی کلام کاشته‌شده را بپذیریم، او از یک فرایند زنده سخن می‌گوید، شبیه پیوند زدن یک گیاه. همان‌طور که شاخه به تنه متصل می‌شود و شیره را از آن دریافت می‌کند، دل شکسته‌ای که شهادت مسیح را می‌پذیرد نیز از حیاتی که از خدا می‌آید تغذیه می‌شود. این اتحاد، مشارکتی عمیق و حقیقی ایجاد می‌کند که در آن جان شروع به شکوفا شدن روحانی می‌کند و اعمالی را به بار می‌آورد که حضور خداوند را آشکار می‌سازد.
این پیوند حیاتی زمانی تقویت می‌شود که ما در اطاعت از فرامین باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. اطاعت، کانالی است که شیره الهی از آن جاری می‌شود — همین است که پیوند را محکم، تغذیه‌شده و پربار نگه می‌دارد. حیاتی که از پدر می‌آید، سپس در امید، قدوسیت و اعمالی که نام او را جلال می‌بخشد، ظاهر می‌شود.
پس، با فروتنی کلامی را که خداوند در قلبت می‌کارد بپذیر. بگذار آن با زندگی‌ات یکی شود و میوه‌هایی شایسته مشارکت با خدا به بار آورد. پدر کسانی را که به اراده‌اش پیوسته‌اند، کامیاب می‌سازد و آنان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که حیات حقیقی برای همیشه رشد می‌کند و شکوفا می‌شود. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا به واسطه کلام زنده‌ات در خودت پیوند می‌زنی. بگذار شیره روح تو در من جاری شود تا میوه‌هایی شایسته نام تو به بار آورم.
ای خداوند، کمکم کن تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم و به تو پیوسته، استوار و پربار در هر کار نیکو بمانم.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا جزئی از تاک جاودان خود می‌سازی. پسر محبوب تو، شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو تنه‌ای است که ایمانم را نگاه می‌دارد. فرامین تو شیره‌ای است که جانم را زنده می‌کند و دل مرا شکوفا می‌سازد. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
