«همه در حضور خداوند خاموش شوند» (زکریا ۲:۱۳).
به ندرت سکوت کامل در درون ما وجود دارد. حتی در شلوغ‌ترین روزها، همواره نجوايی از بالا به گوش می‌رسد — صدای خدا، آرام و پیوسته، که می‌کوشد ما را هدایت، تسلی و راهنمایی کند. مشکل این نیست که خدا خاموش است، بلکه شتاب، سر و صداها و حواس‌پرتی‌های دنیا این نجواي الهی را خاموش می‌کنند. آن‌قدر مشغول تلاش برای حل همه چیز به روش خودمان هستیم که فراموش می‌کنیم توقف کنیم، گوش دهیم و تسلیم شویم. اما زمانی که آشوب فروکش می‌کند و یک قدم به عقب برمی‌داریم — زمانی که سرعت‌مان را کم می‌کنیم و می‌گذاریم قلب‌مان آرام گیرد — در آن هنگام است که می‌توانیم بشنویم خدا همیشه چه گفته است.
خدا درد ما را می‌بیند. او هر اشک، هر اندوه را می‌شناسد و با خوشی می‌خواهد به ما آرامش ببخشد. اما یک شرط وجود دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت: او هرگز با قدرت به نفع کسانی که بر نافرمانی از آنچه با وضوح بسیار آشکار ساخته، اصرار دارند، عمل نخواهد کرد. احکامی که خداوند از طریق پیامبران خود و از طریق عیسی در انجیل‌ها به ما سپرده، ابدی، مقدس و غیرقابل معامله‌اند. بی‌توجهی به آن‌ها، راه رفتن به سوی تاریکی است، حتی اگر فکر کنیم در راه درست هستیم. نافرمانی ما را از صدای خدا دور می‌کند و رنج را عمیق‌تر می‌سازد.
اما راه اطاعت همه چیز را تغییر می‌دهد. زمانی که تصمیم می‌گیریم وفادار باشیم — زمانی که صدای خداوند را می‌شنویم و با شجاعت از آن پیروی می‌کنیم — جایی برای عمل آزادانه او در زندگی‌مان باز می‌کنیم. در همین زمین حاصلخیز وفاداری است که خدا رهایی را می‌کارد، برکات را فرو می‌ریزد و راه نجات را در مسیح آشکار می‌سازد. فریب نخورید: فقط کسی صدای خدا را می‌شنود که اطاعت می‌کند. فقط کسی آزاد می‌شود که به اراده او تسلیم می‌شود. و فقط کسی نجات می‌یابد که در مسیر تنگ اطاعت از شریعت قدرتمند حضرت اعلی گام برمی‌دارد. -اقتباس از فردریک ویلیام فابر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خداوند، در میان سر و صدای این جهان و آشفتگی افکارم، به من بیاموز هر آنچه مانع شنیدن صدای توست، خاموش کنم. می‌دانم که تو هرگز از سخن گفتن باز نمی‌ایستی — تو ثابت، وفادار و حاضر هستی — اما من، بارها در حواس‌پرتی‌ها گم می‌شوم. کمکم کن آرام شوم، در حضورت توقف کنم و نجواي آرام روح تو را که با محبت مرا هدایت می‌کند، بشناسم. مبادا از صدای تو بگریزم، بلکه بیش از هر چیز آن را آرزو کنم.
ای پدر، اعتراف می‌کنم که اراده تو به روشنی، از طریق پیامبران و پسر محبوبت آشکار شده است. و می‌دانم که نمی‌توانم درخواست هدایت، تسلی یا برکت کنم اگر همچنان احکام تو را نادیده بگیرم. مگذار خود را فریب دهم و فکر کنم تو را پیروی می‌کنم، در حالی که از شریعت تو سرپیچی می‌کنم. قلبی فروتن، استوار و وفادار به من عطا کن — آماده برای اطاعت بی‌قید و شرط و گام برداشتن در راه تنگی که به حیات می‌انجامد.
آزادانه در من عمل کن، ای خداوند. حقیقتت را در قلبم بکار، با روح خود آن را آبیاری کن و وفاداری، صلح و نجات را به بار آور. بگذار زندگی‌ام زمینی حاصلخیز برای کار تو باشد و اطاعت، پاسخ روزانه‌ام به اراده تو. سخن بگو، ای خداوند — می‌خواهم صدایت را بشنوم، می‌خواهم از تو پیروی کنم. به نام عیسی، آمین.
