«وقتی از میان آب‌ها بگذری، من با تو خواهم بود، و وقتی از میان رودها عبور کنی، آنها تو را غرق نخواهند کرد» (اشعیا ۴۳:۲).
خداوند راه را از پیش باز نمی‌کند و همه موانع را پیش از رسیدن ما برنمی‌دارد. او در زمان مناسب عمل می‌کند، زمانی که ما در آستانه نیاز قرار داریم. این به ما می‌آموزد که گام به گام و روز به روز اعتماد کنیم. به جای اینکه با نگرانی درباره مشکلات آینده زندگی کنیم، فراخوانده شده‌ایم که با ایمان در زمان حال قدم برداریم، دانسته که دست خدا زمانی که نیاز داریم، دراز خواهد شد.
این اعتماد زمانی استوار می‌شود که انتخاب می‌کنیم در احکام باشکوه حضرت اعلی قدم برداریم. آنها به ما می‌آموزند بدون ترس پیش برویم و حتی اگر راه هنوز پنهان باشد، گام بعدی را برداریم. اطاعت، هر گام نامطمئن را به تجربه‌ای با قدرت خدا تبدیل می‌کند و نشان می‌دهد که وعده‌های او در زمان مناسب تحقق می‌یابند.
پس، پیش از رسیدن به آب‌ها نگران نباشید. با وفاداری در راه خداوند قدم بردارید و زمانی که با چالش روبرو شدید، دست او را خواهید دید که شما را نگاه می‌دارد. پدر، مطیعان را با امنیت هدایت می‌کند، راه را در زمان مناسب آشکار می‌سازد و ایشان را برای حیات جاودان در عیسی آماده می‌سازد. اقتباس از جِی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا در هر مرحله از سفرم وفادار هستی. به من بیاموز که به زمان تو اعتماد کنم و از چالش‌های فردا نترسم.
ای خداوند، کمکم کن که مطابق با احکام باشکوه تو، گام به گام و بدون اضطراب قدم بردارم، دانسته که دست تو در هر مانع با من خواهد بود.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا وقتی به آب‌ها می‌رسم، تو آنجا هستی تا مرا نگاه داری. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو راهی استوار زیر پای من است. احکام تو فانوس‌هایی هستند که هر گام را روشن می‌کنند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
