«و چنین خواهد شد که هر که نام خداوند را بخواند، نجات خواهد یافت» (یوئیل ۲:۳۲).
هنگامی که قداست و عدالت خدا بر وجدان ما آشکار میشود، شکاف عمیقی را که گناه در درون ما ایجاد کرده است، بهروشنی میبینیم. هیچ امید حقیقیای نمیتواند از قلبی فاسد و نشانهدار از بیایمانیِ به ارث رسیده از سقوط آدم، جوانه بزند. در همین لحظهٔ رویارویی با وضعیت واقعی خود، شروع میکنیم به نگاه کردن به بیرون از خودمان — در جستجوی نجاتدهندهای که بتواند کاری را انجام دهد که ما هرگز به تنهایی قادر به انجامش نیستیم.
و سپس، با ایمانی زنده، برهٔ خدا را میبینیم — پسری که به عنوان واسطهای میان آسمان و زمین فرستاده شد. خون ریختهشده بر صلیب در برابر چشمان ما واقعی میشود و کفارهای که او انجام داد، دیگر تنها یک ایده نیست، بلکه به تنها امید ما بدل میگردد. اما هر چه این نجات را بیشتر درک میکنیم، درمییابیم که راه رسیدن به آن از خشنودی پدر میگذرد — همان پدری که ما را به سوی پسر هدایت میکند، زمانی که انتخاب میکنیم مطابق با احکام شگفتانگیزی که او آشکار ساخته، زندگی کنیم.
اطاعت، برکت، آزادی و نجات را برای ما به ارمغان میآورد. همانگونه که قربانیهای قدیم وفاداری به شریعت را پیش از مرگ حیوان بیگناه میطلبید، امروز نیز پدر کسانی را که با صداقت در راههای او گام برمیدارند، به سوی بره میفرستد. باشد که دل ما آمادهٔ اطاعت باشد تا او ما را به سرچشمهٔ رستگاری رهنمون سازد. -اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای خدای قدوس، وقتی به درون خود مینگرم، میبینم چقدر به نجات نیاز دارم. هیچ تلاش انسانیای کافی نیست تا مرا از وضعیت سقوطکردهام برخیزاند. از این رو، چشمانم را به سوی تو میگردانم، تو که سرچشمهٔ هر آنچه پاک و حقیقی است، هستی.
چشمانم را بگشا تا ارزش قربانی پسرت را ببینم و به من بیاموز که با وفاداری در راههای تو گام بردارم. مبادا هرگز با دلی سرکش به عیسی نزدیک شوم، بلکه همچون کسی که به ارادهات تسلیم است و در پی خشنودی تو در هر چیز میباشد.
ای خداوند محبوب، تو را شکر میکنم که به من نشان دادی تنها در پسرت نجات است. پسر محبوب تو شاهزاده و نجاتدهندهٔ جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو راهی است که جانم را برای ملاقات با او آماده میسازد. احکام تو همچون پلههاییاند که مرا به سوی رستگاری هدایت میکنند. من به نام گرانبهای عیسی دعا میکنم، آمین.