«پس، هر یک از شما که از همه چیزهایی که دارد دست نکشد، نمی‌تواند شاگرد من باشد» (لوقا ۱۴:۳۳).
عیسی کاملاً روشن سخن گفت: هر کس می‌خواهد نجات یابد باید خود را انکار کند. این به معنای رد خواست خود و تسلیم کامل به اراده خداست. چنین شخصی دیگر در پی خشنود ساختن خود یا سربلندی خویش نیست، بلکه خود را نیازمندترین به رحمت آفریدگار می‌بیند. این دعوتی است برای ترک غرور و دل کندن از همه چیز — به خاطر محبت به مسیح.
انکار خود همچنین شامل چشم‌پوشی از جذابیت‌های این جهان است: ظاهر آن، امیال آن و وعده‌های پوچ آن. حکمت انسانی و استعدادهای طبیعی، هرچند تحسین‌برانگیز باشند، نباید اساس اعتماد ما باشند. خدمتگزار حقیقی می‌آموزد که تنها به خدا تکیه کند و هرگونه اعتماد به جسم یا مخلوقات را رد نماید.
این دگرگونی تنها زمانی ممکن است که اطاعت از شریعت قدرتمند خدا و پایبندی صادقانه به احکام مقدس او وجود داشته باشد. در این مسیر تسلیم و واگذاری، جان می‌آموزد که غرور، طمع، امیال نفسانی و همه تمایلات انسان کهنه را رد کند. برای خدا زیستن یعنی برای خود مردن، و فقط کسی که برای جهان می‌میرد می‌تواند وارث آنچه جاودان است گردد. – اقتباس از یوهان آرنت. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم که مرا به زندگی تسلیم کامل فرا می‌خوانی. تو می‌دانی که اراده من چقدر ضعیف و متمایل به خطاست، و با این حال مرا دعوت می‌کنی تا برای تو زندگی کنم.
یاری‌ام کن تا هر روز خود را انکار کنم. مبادا به دنبال منافع خویش باشم، یا به استعدادهایم اعتماد کنم، یا آرزوی باطل این جهان را داشته باشم. به من بیاموز که به خاطر محبت به پسرت و برای اطاعت از شریعت قدرتمند و احکام مقدست، از آنچه هستم و دارم چشم بپوشم.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا زندگی تازه‌ای به من عطا می‌کنی، دور از بردگی نفس و نزدیک به قلب تو. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راه باریکی است که به آزادی حقیقی می‌انجامد. احکام کامل تو همچون شمشیری است که انسان کهنه را می‌برد و زیبایی اطاعت را آشکار می‌سازد. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
