«چه کسی بر کوه خداوند صعود خواهد کرد؟ چه کسی در مکان مقدس او خواهد ایستاد؟ کسی که دستان پاک و قلبی پاک دارد» (مزامیر ۲۴:۳-۴).
بسیاری از ما به خاطر ترس از صعود به کوه‌های خدا، در دشت‌ها می‌مانیم. ما در مناطق پایین‌تر ساکن می‌شویم، زیرا مسیر دشوار، شیب‌دار و پرزحمت به نظر می‌رسد. اما در تلاش برای صعود است که دیدگاه‌های جدید، هوای پاک‌تر و حضور عمیق‌تر خداوند را می‌یابیم. تپه‌هایی که در نگاه اول ترسناک به نظر می‌رسند، برکات و مکاشفاتی را در خود دارند که تا زمانی که در دره بمانیم، هرگز تجربه نخواهیم کرد.
در همین جاست که احکام باشکوه حضرت اعلی وارد می‌شوند. آن‌ها نه تنها ما را هدایت می‌کنند، بلکه ما را برای پیشروی نیز تقویت می‌نمایند. زمانی که اطاعت را انتخاب می‌کنیم، شجاعت می‌یابیم تا آسایش را ترک کنیم و به بلندی‌های خدا صعود نماییم. با هر قدم وفادارانه، سطوح جدیدی از صمیمیت، حکمت و بلوغ روحانی را کشف می‌کنیم که در دشت یافت نمی‌شود.
پس از کوه‌های خداوند نترسید. رضایت از خود را رها کنید و به سوی مکان‌های بلندتر پیش بروید، جایی که پدر می‌خواهد شما را هدایت کند. کسی که با اطاعت در این بلندی‌ها گام برمی‌دارد، به کمال زندگی دست می‌یابد و آماده می‌شود تا به سوی پسر هدایت شود، جایی که آمرزش و نجات جاودان وجود دارد. اقتباس از جِی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را برای تپه‌ها و دره‌های زندگی‌ام ستایش می‌کنم. می‌دانم که هر بخش از مسیر زیر کنترل توست.
ای خداوند، به من بیاموز تا با اطاعت از احکام باشکوه تو با هر چالش روبرو شوم و اطمینان داشته باشم که حتی سختی‌ها نیز برکاتی هستند که تو آماده کرده‌ای.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا تپه‌هایم را به مکان‌های باران و دره‌هایم را به دشت‌های حاصلخیز تبدیل می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو راهی استوار در کوه‌هاست. احکام تو بارانی است که قلبم را بارور می‌سازد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
