«کسانی که بر خداوند توکل دارند مانند کوه صهیون هستند که هرگز متزلزل نمی‌شود، بلکه تا ابد باقی می‌ماند» (مزامیر ۱۲۵:۱).
وعده‌های خدا هرگز با گذر زمان فرسوده یا تمام نمی‌شوند. آنچه او دیروز انجام داد، از قدرت وعده‌های امروز یا فردا نمی‌کاهد. مانند چشمه‌های دائمی در بیابان، خداوند فرزندان خود را با تأمین همیشگی همراهی می‌کند، سرزمین‌های خشک را به باغ تبدیل می‌سازد و امید را در میان کمبود ظاهری می‌شکوفاند. هر وعده‌ای که تحقق می‌یابد نشانه‌ای از وعده‌ای بزرگ‌تر است که در راه است.
برای تجربه این وفاداری، باید در شریعت باشکوه خداوند وفادارانه گام برداشت. این شریعت به ما می‌آموزد به مراقبت او اعتماد کنیم و حتی زمانی که راه پیش رو خشک و بی‌ثمر به نظر می‌رسد، به پیش برویم. اطاعت کردن یعنی با اطمینان در مسیرهای ناشناخته قدم برداشتن، با این یقین که خداوند در هر مرحله چشمه‌هایی برای حمایت از سفر ما آماده کرده است.
پس با اطمینان در راه حضرت اعلی گام بردار. جایی که خداوند هدایت می‌کند، همان‌جا نیز فراهم می‌سازد. کسی که در اطاعت گام برمی‌دارد، بیابان را شکوفا خواهد دید و به کمال زندگی در مسیح هدایت خواهد شد، و همواره چشمه‌های تازه‌ای از برکت و نوسازی خواهد یافت. اقتباس از جان جووت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا وعده‌هایت هرگز پایان نمی‌پذیرد. در هر روز تازه نشانه‌هایی از مراقبت و وفاداری تو می‌یابم.
ای خداوند، به من بیاموز که در شریعت باشکوه تو گام بردارم و اطمینان داشته باشم که در هر بخش از مسیر، تو پیشاپیش چشمه‌های حمایت و امید را آماده ساخته‌ای.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا بیابان‌ها را به باغ تبدیل می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو چشمه‌ای پایان‌ناپذیر در میانه راه است. فرامین تو گل‌هایی هستند که در بیابان زندگی می‌شکفند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
