«کسانی که شریعت تو را دوست دارند، از آرامش برخوردارند و هیچ چیز آنان را به لغزش نمی‌اندازد» (مزامیر ۱۱۹:۱۶۵).
محبت حقیقی، هنگامی که به واسطهٔ حضور خدا در ما متولد می‌شود، خود یک برکت است — نه به خاطر شرایط، بلکه چون ذات خداوند را با خود به همراه دارد. جایی که روح محبت ساکن است، همان‌جا نیز حیات، آزادی و آرامش یافت می‌شود. این محبت الهی همه چیز را دگرگون می‌کند: ریشه تلخی را از بین می‌برد، دردهای خودخواهی را شفا می‌بخشد، نیازها را برآورده می‌سازد و جان را آرام می‌کند.
این واقعیت آرامش زمانی آغاز می‌شود که ما از فرامین دل‌انگیز خداوند اطاعت می‌کنیم. شریعت پرجلالی که پدر به پیامبران عهد عتیق و به عیسی سپرد، نه تنها ما را هدایت می‌کند — بلکه با محبت ما را شکل می‌دهد. از طریق همین شریعت است که روح محبت الهی در وجود ما جای می‌گیرد و همهٔ طبیعت ما شروع به شفا یافتن می‌کند. اطاعت از ارادهٔ خدا باری نیست، بلکه راهی است برای بازسازی، جایی که خود آفریدگار هرآنچه باعث نزاع، اندوه و سختی می‌شود را از ما دور می‌سازد.
اجازه بدهید محبت خدا درون شما را دگرگون کند. پدر، مطیعان را برکت می‌دهد و به سوی پسر برای آمرزش و نجات می‌فرستد. بگذارید فرامین باشکوه خداوند محیط همیشگی شما باشد — ملایم، استوار و آزادکننده. اطاعت برای ما برکت، آزادی و نجات به ارمغان می‌آورد — و ما را به زندگی در عنصر شیرین محبت هدایت می‌کند. -اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر محبت ابدی، روح محبت حقیقی‌ات را در من بکار، روحی که دگرگون می‌کند، شفا می‌بخشد و همهٔ بخش‌های وجودم را پر می‌سازد. بگذار هر روز در این محیط ملایم و بازسازنده زندگی کنم.
مرا با شریعت دل‌انگیزت هدایت فرما. بگذار فرامین تو هر تلخی را از میان بردارند و زندگی‌ای سبک، سرشار از آرامش و شادی حقیقی در من پدید آورند.
ای خداوند محبوب، تو را شکر می‌کنم زیرا محبت تو در من بزرگ‌ترین برکت‌هاست. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهندهٔ جاودانی من است. شریعت نیرومند تو چون رودی از مهربانی است که قلبم را می‌شوید. فرامین تو همچون نغمه‌های ملایمی هستند که جانم را در آرامش می‌نوازند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
