«کسی که در اندک وفادار است، در بسیار نیز وفادار است؛ و کسی که در اندک ناعادل است، در بسیار نیز ناعادل است» (لوقا ۱۶:۱۰).
هیچ چیز کوچک یا بی‌اهمیت نیست زمانی که از دست خدا می‌آید. آنچه او می‌خواهد، هرچند به نظر ما کوچک باشد، بزرگ می‌شود — زیرا بزرگ است آن که فرمان می‌دهد. وجدانی که با صدای خداوند بیدار شده، نمی‌تواند نادیده گرفته شود. وقتی می‌دانیم که خدا ما را به چیزی فرا می‌خواند، وظیفه ما نیست که اهمیت آن را بسنجیم، بلکه باید با فروتنی اطاعت کنیم.
دقیقاً در همین‌جاست که اطاعت از شریعت باشکوه خدا زیبایی خود را نشان می‌دهد. هر فرمان، هر دستوری که در کتاب‌مقدس آشکار شده، فرصتی است تا وفادار شناخته شویم. حتی آنچه دنیا بی‌ارزش می‌شمارد — جزئیات، رفتارهای پنهان، مراقبت‌های روزانه — اگر با وفاداری انجام شود می‌تواند منبع برکت گردد. اوامر والای آفریدگار ما وابسته به قضاوت ما نیستند: آن‌ها ارزشی ابدی دارند.
اگر تصمیم بگیریم با شجاعت و شادی اطاعت کنیم، خداوند باقی امور را به عهده خواهد گرفت. او زمانی که ما را در کارهای ساده وفادار بیابد، برای چالش‌های بزرگ به ما نیرو خواهد داد. باشد که امروز مطیع شناخته شویم و پدر، وقتی به وفاداری ما می‌نگرد، ما را نزد پسر محبوبش بفرستد تا حیات جاودان را دریافت کنیم. – اقتباس از ژان نیکولا گرو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر آسمانی، بارها چیزهایی را که تو پیش رویم نهادی کوچک شمردم. مرا ببخش که درک نکردم هرآنچه از تو می‌آید گرانبهاست. به من بیاموز که صدای تو را بشنوم و هیچ وظیفه‌ای را که به من می‌سپاری بی‌ارزش نشمارم.
به من قلبی شجاع عطا کن، تا در همه چیز مطیع تو باشم، حتی در آنچه به نظر ساده یا از دید دیگران پنهان است. بگذار بیاموزم هر فرمان تو را همچون دستوری مستقیم از آسمان ارزش بنهم. مگذار اراده‌ات را با منطق محدود خودم بسنجیم.
می‌خواهم در وفاداری همیشگی زندگی کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو شعله‌ای است که گام‌های عادل را حتی در تنگ‌ترین راه‌ها روشن می‌کند. اوامر والای تو بذرهای ابدی هستند که در خاک حاصلخیز اطاعت کاشته می‌شوند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
