در بسیاری از بخش‌های کتاب مقدس، خدا فرزندان وفادار خود را ستایش می‌کند. او از وفاداری برخی چنان راضی بود که منتظر داوری نهایی نماند و آن‌ها را به بهشت برد، همان‌طور که با اخنوخ، موسی و ایلیا انجام داد. اگر دکترین “مهربانی بی‌استحقاق” درست بود، وفاداری این افراد بی‌اهمیت می‌شد، زیرا اعمال آن‌ها هیچ تأثیری نداشت. اما حقیقت این است که خدا ارواح را می‌بیند و وقتی روحی را مطابق با قلب خود می‌یابد، تصمیم می‌گیرد که شایسته همه چیز خوب است. علاوه بر برکت و حفاظت، او آن را به پسر خود می‌فرستد تا بخشش و نجات یابد. آنچه خدا هرگز انجام نمی‌دهد، فرستادن ارواح نافرمان به عیسی است. | خوشا به حال مردی که به مشورت بدکاران راه نمی‌رود… بلکه در شریعت خداوند شادی می‌کند و در شریعت او روز و شب تفکر می‌کند. مزامیر ۱:۱-۲

در کار خدا سهم داشته باشید. این پیام را به اشتراک بگذارید!