«به من بیاموز که اراده تو را به جا آورم، زیرا تو خدای من هستی. روح نیکوی تو مرا در راهی راست و امن هدایت کند» (مزامیر ۱۴۳:۱۰).
نیکی ساخته و پرداخته انسان نیست. چیزی نیست که بتوانیم آن را طبق احساسات یا راحتی خود شکل دهیم. نیکی مستقیماً از تخت خدا جاری می‌شود و راهی روشن را می‌پیماید: راه اطاعت. هرچند دنیا می‌گوید که می‌توانیم «راه خود را انتخاب کنیم» یا «حقیقت خود را تعریف کنیم»، اما واقعیت تغییر نمی‌کند — وظایف انسان در برابر آفریدگارش به انتخاب او واگذار نشده است. وظیفه ما از پیش تعیین شده است: اطاعت از آنکه ما را آفرید.
بسیاری تلاش می‌کنند تا از این دعوت بگریزند و احکام خدا را ترک کنند تا زندگی آسان‌تر و کم‌زحمت‌تری داشته باشند. اما در پایان این راه چه می‌یابند؟ فقط پوچی. بدون اطاعت از شریعت قدرتمند خدا، نه پایداری حقیقی هست و نه آرامشی که باقی بماند. شاید آسودگی زودگذری باشد، یا احساس آزادی کاذب، اما به زودی گرسنگی روح، بی‌قراری جان و خستگی از زندگی دور از سرچشمه حیات فرا می‌رسد. گریختن از اطاعت، دور شدن از خودِ معنای وجود است.
رضایت حقیقی در این است که به خدا «آری» بگوییم، حتی اگر این کار مستلزم فداکاری باشد. زمانی که وظایفی را که او پیش چشمان ما نهاده — به‌ویژه وظیفه اطاعت از احکام مقدسش — در آغوش می‌گیریم، آنچه را که جاودانه است تجربه می‌کنیم: برکت الهی، نیکی حقیقی و آرامشی که به شرایط وابسته نیست. در همین جاست که همه چیز تغییر می‌کند. زیرا در اطاعت است که جان معنا، جهت و زندگی سرشاری را می‌یابد که تنها آسمان می‌تواند عطا کند. -اقتباس از جورج الیوت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر جاودانی، تو را شکر می‌کنم که نشان می‌دهی نیکی چیست و کجا یافت می‌شود. اعتراف می‌کنم که نیکی از من برنمی‌خیزد، بلکه مانند رودی که از تخت تو جاری است، از تو می‌آید. دیگر نمی‌خواهم راه‌های خود را انتخاب کنم یا وظایف خود را تعریف نمایم. می‌خواهم از آنچه تو آشکار ساخته‌ای اطاعت کنم.
ای خداوند، مرا تقویت کن تا از مسئولیت مقدس اطاعت از تو نگریزم. می‌دانم که شریعت قدرتمند تو راه نیکی حقیقی، برکت و زندگی کامل است. حتی زمانی که دنیا میان‌بُرهایی پیش رویم می‌گذارد، یاریم کن که در احکام مقدس تو استوار بمانم و ایمان داشته باشم که هر وظیفه‌ای که انجام می‌دهم، بذری از ابدیت است.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که سرچشمه هر نیکی هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو همچون رودی از پاکی است که جان خسته را سیراب می‌کند و آن را در وفاداری شکوفا می‌سازد. احکام تو همچون راه‌های زرین در تاریکی این جهان‌اند که دوستدارانت را با امنیت به خانه ابدی هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
