«شما نیز مانند سنگ‌های زنده برای ساختن خانه‌ای روحانی به کار گرفته می‌شوید تا کاهنی مقدس باشید» (۱ پطرس ۲:۵).
هر جا که خداوند پس از ترک این بدن‌های فانی، جان‌های ما را ببرد، ما نیز در همان معبد بزرگ خواهیم بود. این معبد فقط به زمین تعلق ندارد — بلکه بزرگ‌تر از دنیای ماست. این خانه مقدسی است که همه جاهایی را که خداوند حضور دارد، در بر می‌گیرد. و چون برای جهانی که خداوند در آن سلطنت می‌کند پایانی نیست، برای این معبد زنده نیز هیچ محدودیتی وجود ندارد.
این معبد از سنگ ساخته نشده است، بلکه از جان‌هایی است که از خالق اطاعت می‌کنند. این طرحی ابدی است که گام به گام شکل می‌گیرد تا زمانی که همه چیز کاملاً بازتاب‌دهنده ذات خداوند باشد. وقتی جانی با صداقت اطاعت را می‌آموزد، در این بنای بزرگ روحانی جای می‌گیرد. و هر چه بیشتر اطاعت کند، بیشتر به تجلی زنده‌ای از اراده خداوند تبدیل می‌شود.
بنابراین، جانی که می‌خواهد بخشی از این طرح ابدی باشد، باید خود را تسلیم شریعت قدرتمند او کند و با ایمان و فداکاری از فرامین او پیروی نماید. اینگونه است که آفرینش در نهایت بازتابی پاک از جلال او خواهد بود. – اقتباس از فیلیپس بروکس. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خدای بزرگ، می‌دانم که بدن من ضعیف و گذراست، اما جانم که تو به من دادی به چیزی بسیار بزرگ‌تر تعلق دارد. تو را شکر می‌کنم زیرا مکانی فراتر از این جهان آماده کرده‌ای، جایی که حضور تو همه چیز را پر می‌کند و مطیعان تو در صلح و شادی زندگی می‌کنند. به من بیاموز که این امید جاودان را ارزشمند بدانم.
ای پدر، می‌خواهم بخشی از معبد زنده تو باشم — نه فقط در آینده، بلکه همین حالا و اینجا. دلی مطیع به من بده که بالاتر از هر چیز، خواهان رضایت تو باشد. بگذار اطاعتم صادقانه و همیشگی باشد. مرا شکل بده تا در کاری که تو در حال ساختنش هستی، مفید باشم.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و سپاس می‌گویم که مرا در این طرح ابدی جای دادی، حتی با اینکه کوچک و ناقصم. تو مرا به چیزی فراتر از زمان، فراتر از جهان‌ها و فراتر از خودم فرا خوانده‌ای. فرزند محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون بنیاد محکم این معبد نامرئی و باشکوه است. فرامین تو مانند ستون‌های زنده‌ای هستند که حقیقت را نگه می‌دارند و قدوسیت تو را منعکس می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
