«راه‌های خود را به من نشان بده، ای خداوند، و مرا به راه‌های خود تعلیم بده» (مزامیر ۲۵:۴).
زندگی با چشمانی باز به جزئیات روزمره، تحولی شگرف در ما ایجاد می‌کند. وقتی درمی‌یابیم که خدا حتی به کوچک‌ترین نیازهای ما توجه دارد، قلب‌هایمان از شکرگزاری حقیقی سرشار می‌شود. از کودکی، دستان او ما را هدایت کرده‌اند — همیشه در برکت. حتی توبیخ‌هایی که در طول زندگی دریافت می‌کنیم، وقتی با ایمان به آن‌ها نگاه کنیم، به یکی از بزرگ‌ترین عطایایی تبدیل می‌شوند که تا به حال تجربه کرده‌ایم.
اما این درک نباید ما را فقط به شکرگزاری وادارد — بلکه باید ما را به اطاعت سوق دهد. هرچه بیشتر مراقبت همیشگی پدر را بشناسیم، بیشتر درمی‌یابیم که عادلانه‌ترین پاسخ، پیروی از شریعت قدرتمند اوست. احکام شگفت‌انگیز خالق، باری بر دوش ما نیستند، بلکه هدیه‌ای هستند — آن‌ها راه زندگی، حکمت و رفاقت با او را به ما نشان می‌دهند.
کسی که در این راه اطاعت گام برمی‌دارد، زیر نور خداوند زندگی می‌کند. و در همین جایگاه وفاداری است که پدر ما را برکت می‌دهد و ما را به سوی پسر محبوبش می‌فرستد تا آمرزش و نجات را دریافت کنیم. هیچ راهی امن‌تر، کامل‌تر و حقیقی‌تر از اطاعت از خدای ما وجود ندارد. – اقتباس از هنری ادوارد منینگ. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر مهربان، سپاسگزارم که به من نشان دادی حضورت در هر جزئی از زندگی من جاری است. سپاس برای هر نشانه کوچک از مراقبتت، برای هر لحظه‌ای که مرا حمایت کردی حتی زمانی که متوجه نبودم. امروز اعتراف می‌کنم که هر آنچه دارم از دستان توست.
می‌خواهم آگاهانه‌تر مطابق اراده تو زندگی کنم. دلی مطیع به من عطا کن که نه تنها با کلام، بلکه با رفتار نیز تو را ستایش کند. بگذار زندگی‌ام با وفاداری و تصمیم راسخ برای پیمودن راه‌های شگفت‌انگیز تو شناخته شود.
ای خداوند، می‌خواهم با تمامی دل تو را پیروی کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون نغمه‌ای استوار و ماندگار، گام‌هایم را هدایت می‌کند. احکام باشکوه تو همچون مرواریدهای گرانبهایی در مسیرم کاشته شده‌اند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
