«نه هر که به من گوید: خداوندا، خداوندا! به ملکوت آسمان داخل خواهد شد، بلکه آن که ارادهٔ پدر مرا که در آسمان است، به‌جا آورد.» (متی ۷:۲۱)
چیزی هست که همهٔ ما باید بیاموزیم: افکار، نظریه‌ها و تفسیرهای انسانی ما دربارهٔ خدا محدود و گذرا هستند. هیچ نظام الهیاتی به خودی خود حقیقت ابدی نیست — آن‌ها فقط ساختارهایی موقتی‌اند که برای مدتی مفیدند، مانند معبد قدیم. آنچه باقی می‌ماند و قلب خدا را لمس می‌کند، نظرات ما نیست، بلکه ایمان زنده و اطاعت عملی است. اتحاد حقیقی میان فرزندان خدا از توافق دکترین حاصل نمی‌شود، بلکه از تسلیم صادقانه و خدمت به خداوند با محبت و احترام سرچشمه می‌گیرد.
عیسی ما را فرا نخوانده تا معلمان افکار باشیم، بلکه تا عاملان ارادهٔ پدر باشیم. او ایمانی را تعلیم داد که فراتر از کلمات است، ایمانی که در زندگی روزمره آزموده می‌شود و بر صخرهٔ اطاعت بنا می‌گردد. و این ایمان، که بر احکام عظیم خدا استوار است، همان چیزی است که متحد می‌کند، دگرگون می‌سازد و به مسیحیت حقیقی هدایت می‌کند. زمانی که از دفاع از نظرات خود دست می‌کشیم و شروع به زیستن حقیقت مکشوف می‌کنیم، نور خدا با قدرت در جوامع کوچک ما می‌درخشد و وحدت واقعی و حیات فراوان می‌آورد.
پدر، مطیعان را برکت می‌دهد و ایشان را نزد پسر برای آمرزش و نجات می‌فرستد. باشد که امروز انتخاب کنید نه فقط با ذهن ایمان بیاورید، بلکه با دل اطاعت کنید و با دستان خود خدمت نمایید. – اقتباس از جِی. اِم. ویلسون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.
با من دعا کنید: ای خدای بزرگ، مرا از پوچی نظرات رهایی بخش و به جستجوی ذات آنچه ابدی است، هدایت فرما. مبادا دانش را با تقدس و سخن را با اطاعت اشتباه بگیرم. به من بیاموز تا آنچه واقعاً اهمیت دارد را ارج نهم.
یاری‌ام کن تا در جایی که هستم، اتحاد را ترویج دهم؛ نه با این‌که از همه بخواهم یکسان بیندیشند، بلکه با فروتنی زیستن و با محبت خدمت کردن. باشد که شهادت من بزرگ‌تر از هر استدلالی باشد و زندگی‌ام از حقیقت تو سخن بگوید.
ای پدر عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من نشان دادی مسیحیت حقیقی در اطاعت و محبت است. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ ابدی من است. شریعت قدرتمند تو بنیاد ایمان حقیقی است. احکام تو پل‌هایی هستند که کسانی را که می‌خواهند برای تو زندگی کنند، به هم پیوند می‌دهد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
