«راه خود را به خداوند بسپار؛ بر او توکل کن، و او همه چیز را به انجام خواهد رساند» (مزامیر ۳۷:۵).
زندگی زمانی سبک‌تر می‌شود که ما از دنبال کردن چیزهایی که فقط آسان و خوشایند هستند دست می‌کشیم. قلب، شادی واقعی را زمانی می‌یابد که سرسختی اراده خود را کنار می‌گذارد و می‌آموزد در طرحی که خدا قبلاً مقرر کرده است آرام گیرد. این‌گونه زیستن، گام برداشتن در آزادی درونی است، بدون بار نارضایتی، زیرا می‌دانیم که پدر می‌داند چه چیزی برای ما بهتر است.
این آزادی زمانی متولد می‌شود که خود را به فرامین باشکوه خداوند تسلیم کنیم. آن‌ها به ما می‌آموزند آنچه را که حضرت اعلی در دستان ما قرار می‌دهد بپذیریم، با شکیبایی آنچه را که او اجازه می‌دهد تحمل کنیم و وظایفی را که به ما می‌سپارد با فداکاری انجام دهیم. اطاعت کردن یعنی تبدیل هر موقعیت، چه خوشایند و چه دشوار، به عملی از وفاداری.
پس، فقط در پی آنچه خواسته‌های خودت را ارضا می‌کند زندگی نکن. هنگامی که زندگی‌ات را با اراده خدا هماهنگ می‌کنی، برای برکت، آزادی و نجات شکل خواهی گرفت. و کشف خواهی کرد که صلح واقعی از قدم زدن در راهی می‌آید که خداوند مقرر کرده است. اقتباس از جورج الیوت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خداوند محبوب، اعتراف می‌کنم که بارها بر خواسته خود پافشاری کرده‌ام. امروز آرزوهایم را به تو می‌سپارم و در طرح کامل تو آرام می‌گیرم.
ای پدر، کمکم کن تا فرامین باشکوه تو را در هر جزئی از زندگی حفظ کنم. بگذار با آنچه به من داده‌ای خرسند باشم و در انجام اراده تو در همه امور وفادار بمانم.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا شادی واقعی در اعتماد به آنچه برایم آماده کرده‌ای نهفته است. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو آرامش جان من است. فرامین تو گنج‌هایی هستند که مرا از اضطراب آزاد می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
