«با آرامش دراز میکشم و فوراً به خواب میروم، زیرا تنها تو، ای خداوند، مرا در امنیت ساکن میسازی» (مزامیر ۴:۸).
وقتی زندگی خود را به مراقبت خداوند میسپاریم، آرامش حقیقی را مییابیم. روحی که به رحمتهای او اعتماد دارد، در اضطراب یا بیصبری گم نمیشود، بلکه میآموزد که استراحت کند و بداند دقیقاً همانجایی است که خدا او را قرار داده است. در همین تسلیم به پدر است که آرامشی را کشف میکنیم که جهان نمیتواند عطا کند — اطمینانی که در آغوش قادر مطلق هستیم.
این اعتماد زمانی شکوفا میشود که انتخاب میکنیم مطابق با احکام باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. آنها به ما یادآوری میکنند که بیهدف قدم برنمیداریم، بلکه به دست دانا و محبتآمیز هدایت میشویم. اطاعت کردن یعنی اعتماد داشتن به اینکه هر قدم از سفر ما توسط خدا مقرر شده و در هر مکانی، زیر حفاظت او در امان هستیم.
پس ترسها را کنار بگذارید و وفاداری را در آغوش بگیرید. پدر کسانی را که خود را به اراده مقدس او میسپارند، هدایت و حمایت میکند. کسی که در اطاعت زندگی میکند، در امنیت آرام میگیرد و به سوی پسر هدایت میشود تا وارث حیات جاودان گردد. اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای خداوند محبوب، خود را در آغوش تو قرار میدهم و نگرانیها و تردیدهایم را به تو میسپارم. میدانم که تنها تو میتوانی آرامشی را که جانم نیاز دارد، عطا کنی.
ای پدر، به من بیاموز که در هر جزئیات زندگی اعتماد کنم، از احکام باشکوه تو اطاعت نمایم و جایگاهی را که مرا در آن قرار دادهای بپذیرم. بگذار در اطمینان از حضور تو در آرامش بیارامم.
ای خدای عزیز، تو را شکر میکنم زیرا مرا در امنیت ساکن میسازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجاتدهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو همچون بستری از آرامش برای جان من است. احکام تو بازوان محکمی هستند که مرا در راه حمایت میکنند. در نام گرانبهای عیسی دعا میکنم، آمین.