«اینک جان کسی که گناه کند، همان خواهد مرد» (حزقیال ۱۸:۴).
کاری که حوا انجام داد، صرفاً یک لغزش نبود، بلکه عملی آگاهانه از نافرمانی بود. او با انتخاب نوشیدن از چشمه ممنوعه، زندگی را با مرگ عوض کرد و درهای گناه را به روی تمام بشریت گشود. از آن لحظه به بعد، جهان با درد، خشونت و فساد اخلاقی آشنا شد — همان‌طور که در مورد نخستین فرزند پس از سقوط، که قاتل شد، دیده می‌شود. گناه با نیرویی ویرانگر وارد این جهان بالغ شد و پیامدهای آن در تمام نسل‌ها گسترش یافت.
این داستان به ما یادآوری می‌کند که دستورات حضرت اعلی تا چه اندازه جدی هستند. احکام باشکوه خدا محدودیت‌های خودسرانه نیستند، بلکه حصارهایی حفاظتی‌اند که زندگی را محافظت می‌کنند. وقتی از آن‌ها دور می‌شویم، رنج می‌کشیم؛ و با اطاعت، امنیت و برکت می‌یابیم. اطاعت یعنی به رسمیت شناختن اینکه تنها خداوند می‌داند چه چیزی برای ما زندگی و چه چیزی مرگ است.
پس به نمونه حوا به چشم هشداری بنگرید. از هر راهی که به نافرمانی می‌انجامد دوری کنید و وفاداری به خداوند را در آغوش بگیرید. کسی که راه‌های او را انتخاب می‌کند، از قدرت ویرانگر گناه محفوظ می‌ماند و به سوی پسر هدایت می‌شود تا بخشش، بازسازی و حیات جاودان را بیابد. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر قدوس، اعتراف می‌کنم که گناه مرگ و ویرانی به بار می‌آورد. مرا از تکرار اشتباهات گذشته رهایی ده و بصیرتی عطا کن تا اراده تو را اطاعت کنم.
ای خداوند، مرا هدایت فرما تا مطابق احکام باشکوه تو زندگی کنم و قلبم را از وسوسه‌هایی که به سقوط می‌انجامد محافظت نمایم.
ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا حتی در میان پیامدهای گناه، تو حیات و بازسازی را عرضه می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راه حیات برای جان من است. احکام تو دیوارهای حفاظتی‌اند که مرا از شر دور می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
