«پس، نگران فردا نباشید، زیرا فردا نگرانی‌های خود را خواهد داشت؛ هر روز را مشکلات خودش کافی است.» (متی ۶:۳۴)
بیایید بیاموزیم که به طور کامل در زمان حال زندگی کنیم و در برابر وسوسهٔ رها کردن ذهن به نگرانی دربارهٔ آینده مقاومت نماییم. آینده هنوز متعلق به ما نیست — و شاید هرگز نباشد. وقتی می‌کوشیم نقشهٔ خدا را پیش‌بینی کنیم و برای موقعیت‌هایی که شاید هرگز رخ ندهند، راهبردهایی بسازیم، خود را در زمینی خطرناک قرار می‌دهیم، نگرانی‌های بیهوده می‌آفرینیم و درهایی را به روی وسوسه‌هایی می‌گشاییم که نیازی به وجودشان نبود. اگر چیزی پیش بیاید، خدا در زمان مناسب، نیرو و نوری را که نیاز داریم عطا خواهد کرد — نه زودتر و نه دیرتر.
پس چرا خود را با دشواری‌هایی که شاید هرگز نیایند، سنگین کنیم؟ چرا امروز برای فردایی نامعلوم رنج بکشیم، به‌ویژه وقتی هنوز نه نیرو و نه راهنمایی لازم برای روبه‌رو شدن با آن را دریافت نکرده‌ایم؟ در عوض، توجه ما باید به زمان حال معطوف باشد — به وفاداری روزانهٔ ما به هر آنچه خدا از طریق پیامبران و عیسی به روشنی به ما آموخته است. شریعت قدرتمند خدا در برابر ماست، زنده و در دسترس، تا با فروتنی و پایداری از آن اطاعت کنیم.
اگر با این شریعت مقدس و ابدی هماهنگ باشیم، واقعاً دلیلی برای ترس از آینده نداریم. آیندهٔ کسی که با خدا گام برمی‌دارد، در امان است. اما برای کسانی که آشکارا نسبت به احکام آفریننده نافرمانی می‌کنند، آینده واقعاً جای نگرانی دارد. آرامش و امنیت در دانستن آنچه فردا رخ خواهد داد نیست — بلکه در این است که امروز با خدا در صلح باشیم و با صداقت از ارادهٔ او اطاعت کنیم. همین ما را از ترس می‌رهاند و امید را تضمین می‌کند. -برگرفته از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من نشان می‌دهی زمان حال تنها زمانی است که واقعاً می‌توانم تو را خدمت کنم. تو مرا فرا نمی‌خوانی که فردا را کنترل کنم، بلکه می‌خواهی امروز را با وفاداری زندگی کنم و اطمینان داشته باشم که در زمان مناسب، نیرو و نوری را که نیاز دارم به من خواهی داد. سپاسگزارم که مرا نسبت به خطر ذهن نگران که همواره سناریوهای آینده را می‌سازد، هشدار می‌دهی — سناریوهایی که شاید هرگز وجود نداشته باشند.
ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا در برابر وسوسهٔ اسیر شدن در آینده مقاومت کنم. دلی هشیار نسبت به شریعت قدرتمندت به من عطا کن، وفادار در تصمیمات کوچک روزمره. بگذار ذهنم بر آنچه از طریق پیامبران و عیسی به من آموخته‌ای متمرکز باشد و زندگیم بازتابی همیشگی از این اطاعت باشد. مگذار گرفتار نگرانی‌هایی شوم که به من تعلق ندارند، بلکه به من بیاموز که اعتماد کنم اگر چیزی پیش بیاید، تو با من خواهی بود و مرا حمایت خواهی کرد.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در تو آرامشی می‌یابم که فردا نمی‌تواند به من بدهد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهندهٔ جاودان من است. شریعت قدرتمندت همچون صخره‌ای استوار زیر پای من است که حتی وقتی آینده نامعلوم است، امنیت می‌بخشد. احکامت همچون نوری همیشگی مرا در امروز هدایت می‌کند و قلبم را برای هر آنچه پیش آید آماده می‌سازد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
