«راه‌های خود را به من بشناسان، ای خداوند؛ مرا به راه‌های خود تعلیم ده» (مزامیر ۲۵:۴).
هیچ چیز به پاکی و تأثیرگذاری نجواهای نخستین صدای خدا در قلب ما نیست. در همین لحظات است که وظیفه روشن است — بدون سردرگمی، بدون سایه‌ای از تردید. اما اغلب ما آنچه را که ساده است، پیچیده می‌کنیم. می‌گذاریم احساسات، ترس‌ها یا خواسته‌های شخصی‌مان مانع شوند و با این کار، وضوح هدایت الهی را از دست می‌دهیم. شروع می‌کنیم به «در نظر گرفتن»، «تأمل کردن»، «کمی بیشتر صبر کردن»… در حالی که در واقع فقط به دنبال بهانه‌ای هستیم تا اطاعت نکنیم. اطاعت به تعویق افتاده، در عمل، نافرمانی پنهان است.
خدا ما را در تاریکی رها نکرده است. از زمان عدن، او به روشنی بیان کرده که از مخلوقات خود چه انتظاری دارد: وفاداری، اطاعت، تقدس. شریعت قدرتمند او راهنمای خوشبختی واقعی است. اما قلب سرکش سعی می‌کند بحث کند، کتاب مقدس را تحریف کند، خطا را توجیه کند — و وقت را تلف می‌کند. خدا فریب نمی‌خورد. او قلب را می‌بیند. او درون را می‌شناسد. و کسانی را که از اطاعت سر باز می‌زنند، برکت نمی‌دهد. برکت بر کسانی است که تسلیم می‌شوند، بر کسانی که می‌گویند: «نه اراده من، بلکه اراده تو، ای خداوند.»
اگر خواهان آرامش هستی، اگر می‌خواهی بازسازی شوی و هدفی واقعی بیابی، راه فقط یکی است: اطاعت. منتظر نمان که آماده شوی، منتظر نمان که همه چیز را بفهمی — فقط شروع کن. شروع کن به اطاعت، شروع کن به پیروی از احکام آفریدگار با دلی صادق. خدا این آمادگی را خواهد دید و به سوی تو خواهد آمد. او رنجت را سبک خواهد کرد، قلبت را دگرگون خواهد ساخت و تو را نزد پسر محبوبش برای بخشش و نجات خواهد فرستاد. زمان تردید به پایان رسیده است. زمان اطاعت، همین اکنون است. -اقتباس از فردریک ویلیام رابرتسون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.
با من دعا کنید: ای پدر جاودانی، شکر که تو هنوز با قلب کسانی که با صداقت تو را می‌جویند سخن می‌گویی. صدای تو برای کسانی که می‌خواهند اطاعت کنند، روشن است. دیگر نمی‌خواهم توجیه کنم یا به تعویق بیندازم آنچه را که تو به من نشان داده‌ای. به من قلبی فروتن عطا کن که با آمادگی به هدایت تو پاسخ دهد. به من بیاموز که اطاعت کنم، تا زمانی که دعوتت هنوز تازه است، پیش از آنکه احساساتم در حقیقت تو دخالت کند.
ای خداوند، اعتراف می‌کنم که بارها با خودم صادق نبوده‌ام و تلاش کرده‌ام نافرمانی‌ام را با بهانه‌ها توجیه کنم. اما امروز با دلی شکسته در حضورت می‌ایستم. می‌خواهم اراده و غرور خود را رها کنم و با ترس و محبت، در راه‌های تو گام بردارم. مرا در شریعت خود هدایت کن، مرا تقویت کن تا هر آنچه را که تو امر فرموده‌ای به انجام رسانم و با حقیقت خود مرا پاک ساز.
ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که عادل، مقدس و تغییرناپذیر هستی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو همچون چراغی روشن در تاریکی است که وفاداران را در راه‌های حیات هدایت می‌کند. احکام تو همچون سنگ‌های استواری زیر پاهاست که تکیه‌گاه کسانی است که به تو اعتماد دارند و راه صلح حقیقی را آشکار می‌سازد. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.
