«خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. مرا در مرتع‌های سبز می‌خواباند، به کنار آب‌های آرام مرا رهبری می‌کند» (مزامیر ۲۳:‏۱-۲).

خدا هرگز در هدایت ما اشتباه نمی‌کند. حتی زمانی که مسیر دشوار به نظر می‌رسد و منظره پیش رو ترسناک است، شبان دقیقاً می‌داند چراگاه‌هایی که بیشترین قوت را به ما می‌بخشند کجا هستند. گاهی او ما را به محیط‌هایی ناراحت‌کننده هدایت می‌کند، جایی که با مقاومت‌ها یا آزمایش‌ها روبه‌رو می‌شویم. اما در نظر او، این مکان‌ها زمین‌های حاصلخیز هستند — و در آنجا، ایمان ما تغذیه می‌شود و شخصیت ما شکل می‌گیرد.

اعتماد واقعی نیاز به توضیح ندارد. نقش ما این نیست که همه چرایی‌ها را بفهمیم، بلکه باید از هدایت خداوند اطاعت کنیم، حتی اگر آب‌های اطرافمان متلاطم به نظر برسند. شریعت شگفت‌انگیز خدا به ما نشان می‌دهد که با وفاداری در راهی که او نشان داده قدم برداریم، حتی موج‌های درد نیز می‌توانند به چشمه‌های آرامش تبدیل شوند. امنیت در این است که — با دلی استوار — راه‌هایی را که آن که ما را آفرید آشکار کرده، دنبال کنیم.

اطاعت برای ما برکت، آزادی و نجات به ارمغان می‌آورد. خدا می‌داند هر جان به چه نیاز دارد و او کسانی را که صدای او را می‌شنوند، به کمال هدایت می‌کند. اگر می‌خواهی رشد کنی، قوی شوی و به سوی پسر فرستاده شوی، جایگاهی را که پدر امروز تو را در آن قرار داده بپذیر — و با اطمینان قدم بردار و از دستورات جاودان خداوند تغذیه کن. -اقتباس از هانا وایتال اسمیت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر وفادار، حتی زمانی که راه را نمی‌فهمم، انتخاب می‌کنم که به تو اعتماد کنم. تو شبانی هستی که هر قدم را پیش از آنکه بردارم می‌دانی و می‌دانم که هیچ چیز بدون هدف محبت‌آمیز تو مرا هدایت نمی‌کند. مرا یاری کن تا بیشتر اعتماد کنم، حتی در برابر سختی‌ها.

به من بیاموز کنار آب‌هایی که تو برایم برگزیده‌ای بیارامم، چه آرام باشند و چه متلاطم. بگذار با چشمان تو ببینم و بیاموزم هرآنچه را برای رشد من آماده کرده‌ای، دریافت کنم. بگذار هرگز به هدایت تو شک نکنم، بلکه با اطاعت و شکرگزاری پیروی کنم.

ای خدای محبوب، تو را شکر می‌کنم که شبان کامل من هستی و حتی در دره‌های تاریک مرا هدایت می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو مرتع سبزی است که جانم را تغذیه می‌کند. فرامین تو آب‌های زنده‌ای هستند که مرا پاک و قوی می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«کسانی که نام تو را می‌شناسند، بر تو توکل می‌کنند، زیرا تو، ای خداوند، هرگز کسانی را که تو را می‌جویند ترک نمی‌کنی» (مزامیر ۹:۱۰).

آشوب و هیاهوی دنیای اطراف ما همواره می‌کوشد توجه ما را بدزدد و ما را از آنچه واقعاً اهمیت دارد دور کند. اما دعوتی الهی وجود دارد که به ما می‌گوید به دروازه‌های قلب خود وارد شویم و در آنجا بمانیم. در همین مکان صمیمی و ساکت است که می‌توانیم به وضوح، راهنمایی شیرین خدا را برای زندگی خود بشنویم. وقتی از جستجوی پاسخ‌ها در بیرون دست می‌کشیم و به جستجو درون، با راهنمایی حضور خداوند می‌پردازیم، درمی‌یابیم که او همیشه چیزی برای نشان دادن به ما داشته است — راهی، انتخابی، یا تسلیمی.

و زمانی که او راه را به ما نشان می‌دهد، این وظیفه ماست که گام‌های درست برداریم. زیبایی و قدرتی در پیروی از راهنمایی‌های آفریننده‌مان وجود دارد — راهنمایی‌هایی که او در احکام باشکوه خود آشکار کرده است. وقتی اراده او را در زندگی روزمره خود می‌پذیریم، ثابت می‌کنیم که قلب ما به سوی امور آسمانی متمایل است. موضوع فقط جستجوی تجربه‌های احساسی نیست، بلکه زندگی کردن بر اساس اطاعتی است که دگرگون می‌کند، پشتیبانی می‌کند و کسی را که ما را آفریده است، گرامی می‌دارد.

خدا فقط نقشه‌های خود را به مطیعان آشکار می‌کند. هر روز جدید، فرصتی است که با امنیت و هدف توسط او هدایت شویم. اگر می‌خواهیم به عیسی برسیم و هر آنچه پدر برای ما آماده کرده است دریافت کنیم، باید با صداقت در برابر کلام او گام برداریم. پدر، مطیعان را برکت می‌دهد و آنان را نزد پسر می‌فرستد تا آمرزش و نجات یابند. اطاعت را انتخاب کن و آماده باش تا تحقق وعده‌های خداوند را ببینی. – اقتباس از جان تاولر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر عزیز، کمکم کن تا صداهای بیرونی که می‌کوشند گام‌هایم را گیج کنند، خاموش کنم. مرا به مکانی از آرامش درونی ببر تا بتوانم صدای تو را با وضوح بشنوم و در نقشه‌های تو امنیت بیابم. بگذار جانم بیاموزد که در تو آرام گیرد.

به من بصیرت بده تا اراده‌ات را در هر تصمیم کوچک روزم تشخیص دهم. به من بیاموز که راه‌هایی را که تو از آغاز ترسیم کرده‌ای، ارزشمند بدانم، زیرا می‌دانم که در آنجا خیر حقیقی برای زندگی من است. بگذار از روی شتاب قدم برندارم، بلکه با استواری و احترام حرکت کنم.

ای خداوند محبوب، تو را شکر می‌کنم که به من نشان دادی راز آرامش در شنیدن و پیروی از صدای توست. پسر محبوب تو، شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مانند رودی از حکمت است که قلبم را سیراب می‌کند. احکام تو راه‌های امنی هستند که جانم را به سوی زندگی هدایت می‌کنند. من به نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«تو او را که ذهنش بر تو استوار است، در سلامتی کامل نگاه خواهی داشت، زیرا که بر تو توکل دارد» (اشعیا ۲۶:۳)

طبیعی است که دل ما در برابر تغییرات و عدم قطعیت‌های زندگی دچار ترس شود، اما خدا ما را به نوعی دیگر از رفتار دعوت می‌کند: اعتماد کامل به اینکه او، پدر ابدی ما، در هر شرایطی از ما مراقبت خواهد کرد. خداوند نه تنها امروز با ماست — بلکه او در فردا نیز حاضر است. دستی که تا به امروز تو را نگاه داشته، همچنان استوار خواهد ماند و گام‌هایت را هدایت خواهد کرد، حتی زمانی که نیرویت تمام شود. و زمانی که دیگر نتوانی راه بروی، او خودت را در آغوش محبتش حمل خواهد کرد.

وقتی تصمیم می‌گیریم با این اعتماد زندگی کنیم، درمی‌یابیم که زندگی چقدر سبک‌تر و منظم‌تر می‌شود. اما این آرامش تنها زمانی ممکن است که فرضیات اضطراب‌آور را رها کنیم و به سوی احکام باشکوه خداوند بازگردیم. از طریق همین احکام است که یاد می‌گیریم با تعادل و شجاعت زندگی کنیم. شریعت شگفت‌انگیز خدا نه تنها به ما تعلیم می‌دهد — بلکه ما را تقویت و شکل می‌دهد تا آزمایش‌ها را با وقار، بدون ناامیدی، تحمل کنیم.

پس به خدایی که هرگز شکست نمی‌خورد اعتماد کن. اطاعت از او را پناهگاه امن خود قرار بده. پدر، مطیعان را برکت می‌دهد و آنان را به سوی پسر برای بخشش و نجات می‌فرستد. اجازه نده ترس‌ها و تصورات فلج‌کننده بر تو غلبه کنند. خود را به هدایت خداوند بسپار و او خود از تو مراقبت خواهد کرد، امروز و همیشه. – اقتباس از فرانسوا دو سال. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: پدر وفادار، چه بسیار بارها که اجازه دادم افکار اضطراب‌آور و ترس از آینده بر من غلبه کند. امروز اعلام می‌کنم که به تو اعتماد دارم. تو تا به اینجا از من مراقبت کرده‌ای و ایمان دارم که در هر گام از سفرم همچنان مرا حمایت خواهی کرد.

ای خداوند، مرا با حکمت خود راهنمایی کن. کمکم کن هر فکری را که از تو نیست و هر نگرانی‌ای که آرامشم را می‌گیرد، دور بیندازم. می‌خواهم در اطمینان استراحت کنم که در همه چیز، تو با من خواهی بود، مرا تقویت خواهی کرد و با امنیت هدایت خواهی نمود.

ای خداوند محبوب، تو را شکر می‌کنم که این‌قدر نسبت به من مهربان هستی. پسر عزیزت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو دیواری به دور من و نوری در راه تاریک است. احکام تو پناهگاه امن، تسلی برای اندوهگین و لنگر برای وفادار است. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پس، برای فردا نگران نباشید، زیرا فردا خودش به فکر خویش خواهد بود؛ هر روز را مشکلات خودش کافی است» (متی ۶:۳۴).

وقتی می‌گذاریم نگرانی درباره آینده قلب ما را فرا گیرد، توانایی دیدن آنچه که امروز از ما می‌خواهد را از دست می‌دهیم. به جای یافتن نیرو، دچار فلج می‌شویم. خدا ما را دعوت می‌کند که بر امروز تمرکز کنیم — و اعتماد داشته باشیم که نان امروز فراهم خواهد شد، و بار امروز به اندازه کافی سنگین است. لازم نیست روزها را روی هم انباشته کنیم یا دردهای زمانی که هنوز نیامده را به دوش بکشیم. در این است که به هر روز سهم خودش از توجه و تلاش را بدهیم، حکمتی نهفته است.

و برای اینکه این‌گونه، با آرامش و استواری زندگی کنیم، به یک مرجع مطمئن نیاز داریم. فرامین شگفت‌انگیز خداوند نه تنها ما را راهنمایی می‌کنند، بلکه ذهن ما را منظم و روح ما را آرام می‌سازند. وقتی خود را با شریعت زیبایی که پدر به بندگانش آشکار کرده هدایت می‌کنیم، به ریتمی سالم، سرشار و حقیقی در زندگی دست می‌یابیم. همین اطاعت عملی است که ما را قادر می‌سازد تا هر وظیفه امروز را با شجاعت انجام دهیم، بی‌آنکه با ترس‌های فردا فرسوده شویم.

اگر می‌خواهید تقویت شوید و با هدف زندگی کنید، به آنچه خدا فرمان داده بازگردید. پدر، مطیعان را برکت می‌دهد و ایشان را نزد پسر برای آمرزش و نجات می‌فرستد. مانند کسی که کورکورانه راه می‌رود و در چیزی که هنوز نیامده می‌لغزد، زندگی نکنید. با اطمینان، بر اساس اراده آفریدگار گام بردارید و خواهید دید که چگونه او نقشه‌های خود را بر کسانی که به او گوش می‌دهند و از او پیروی می‌کنند، آشکار می‌سازد. -اقتباس از جان فردریک دنیسون موریس. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر عزیز، می‌دانم که بارها نگران آینده می‌شوم و همین باعث می‌شود امروز را که تو به من داده‌ای، خوب زندگی نکنم. به من بیاموز که عمیق‌تر به تو اعتماد کنم. بگذار در مراقبت تو آرام بگیرم، زیرا می‌دانم تو پیشاپیش در فردای من حضور داری.

به من حکمت بده تا امروز وقتم را به خوبی استفاده کنم. بگذار هر آنچه را که در دستانم نهاده‌ای با وفاداری انجام دهم، بدون به تعویق انداختن، بدون ترس، بدون شکایت. مرا با روح خود هدایت کن تا زندگی‌ام در حضورت ساده، پربار و صادقانه باشد.

ای خدای من، برای همه چیز از تو سپاسگزارم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو راهنمایی استوار برای گام‌هایم و پناهگاهی امن برای جانم است. فرامین تو گنجینه‌های عدالت، زندگی و آرامش‌اند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«کسی که در اندک وفادار است، در بسیار نیز وفادار است؛ و کسی که در اندک ناعادل است، در بسیار نیز ناعادل است» (لوقا ۱۶:۱۰).

هیچ چیز کوچک یا بی‌اهمیت نیست زمانی که از دست خدا می‌آید. آنچه او می‌خواهد، هرچند به نظر ما کوچک باشد، بزرگ می‌شود — زیرا بزرگ است آن که فرمان می‌دهد. وجدانی که با صدای خداوند بیدار شده، نمی‌تواند نادیده گرفته شود. وقتی می‌دانیم که خدا ما را به چیزی فرا می‌خواند، وظیفه ما نیست که اهمیت آن را بسنجیم، بلکه باید با فروتنی اطاعت کنیم.

دقیقاً در همین‌جاست که اطاعت از شریعت باشکوه خدا زیبایی خود را نشان می‌دهد. هر فرمان، هر دستوری که در کتاب‌مقدس آشکار شده، فرصتی است تا وفادار شناخته شویم. حتی آنچه دنیا بی‌ارزش می‌شمارد — جزئیات، رفتارهای پنهان، مراقبت‌های روزانه — اگر با وفاداری انجام شود می‌تواند منبع برکت گردد. اوامر والای آفریدگار ما وابسته به قضاوت ما نیستند: آن‌ها ارزشی ابدی دارند.

اگر تصمیم بگیریم با شجاعت و شادی اطاعت کنیم، خداوند باقی امور را به عهده خواهد گرفت. او زمانی که ما را در کارهای ساده وفادار بیابد، برای چالش‌های بزرگ به ما نیرو خواهد داد. باشد که امروز مطیع شناخته شویم و پدر، وقتی به وفاداری ما می‌نگرد، ما را نزد پسر محبوبش بفرستد تا حیات جاودان را دریافت کنیم. – اقتباس از ژان نیکولا گرو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر آسمانی، بارها چیزهایی را که تو پیش رویم نهادی کوچک شمردم. مرا ببخش که درک نکردم هرآنچه از تو می‌آید گرانبهاست. به من بیاموز که صدای تو را بشنوم و هیچ وظیفه‌ای را که به من می‌سپاری بی‌ارزش نشمارم.

به من قلبی شجاع عطا کن، تا در همه چیز مطیع تو باشم، حتی در آنچه به نظر ساده یا از دید دیگران پنهان است. بگذار بیاموزم هر فرمان تو را همچون دستوری مستقیم از آسمان ارزش بنهم. مگذار اراده‌ات را با منطق محدود خودم بسنجیم.

می‌خواهم در وفاداری همیشگی زندگی کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو شعله‌ای است که گام‌های عادل را حتی در تنگ‌ترین راه‌ها روشن می‌کند. اوامر والای تو بذرهای ابدی هستند که در خاک حاصلخیز اطاعت کاشته می‌شوند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«راه‌های خود را به من نشان بده، ای خداوند، و مرا به راه‌های خود تعلیم بده» (مزامیر ۲۵:۴).

زندگی با چشمانی باز به جزئیات روزمره، تحولی شگرف در ما ایجاد می‌کند. وقتی درمی‌یابیم که خدا حتی به کوچک‌ترین نیازهای ما توجه دارد، قلب‌هایمان از شکرگزاری حقیقی سرشار می‌شود. از کودکی، دستان او ما را هدایت کرده‌اند — همیشه در برکت. حتی توبیخ‌هایی که در طول زندگی دریافت می‌کنیم، وقتی با ایمان به آن‌ها نگاه کنیم، به یکی از بزرگ‌ترین عطایایی تبدیل می‌شوند که تا به حال تجربه کرده‌ایم.

اما این درک نباید ما را فقط به شکرگزاری وادارد — بلکه باید ما را به اطاعت سوق دهد. هرچه بیشتر مراقبت همیشگی پدر را بشناسیم، بیشتر درمی‌یابیم که عادلانه‌ترین پاسخ، پیروی از شریعت قدرتمند اوست. احکام شگفت‌انگیز خالق، باری بر دوش ما نیستند، بلکه هدیه‌ای هستند — آن‌ها راه زندگی، حکمت و رفاقت با او را به ما نشان می‌دهند.

کسی که در این راه اطاعت گام برمی‌دارد، زیر نور خداوند زندگی می‌کند. و در همین جایگاه وفاداری است که پدر ما را برکت می‌دهد و ما را به سوی پسر محبوبش می‌فرستد تا آمرزش و نجات را دریافت کنیم. هیچ راهی امن‌تر، کامل‌تر و حقیقی‌تر از اطاعت از خدای ما وجود ندارد. – اقتباس از هنری ادوارد منینگ. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر مهربان، سپاسگزارم که به من نشان دادی حضورت در هر جزئی از زندگی من جاری است. سپاس برای هر نشانه کوچک از مراقبتت، برای هر لحظه‌ای که مرا حمایت کردی حتی زمانی که متوجه نبودم. امروز اعتراف می‌کنم که هر آنچه دارم از دستان توست.

می‌خواهم آگاهانه‌تر مطابق اراده تو زندگی کنم. دلی مطیع به من عطا کن که نه تنها با کلام، بلکه با رفتار نیز تو را ستایش کند. بگذار زندگی‌ام با وفاداری و تصمیم راسخ برای پیمودن راه‌های شگفت‌انگیز تو شناخته شود.

ای خداوند، می‌خواهم با تمامی دل تو را پیروی کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون نغمه‌ای استوار و ماندگار، گام‌هایم را هدایت می‌کند. احکام باشکوه تو همچون مرواریدهای گرانبهایی در مسیرم کاشته شده‌اند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«چه کسی بر کوه خداوند صعود خواهد کرد؟ چه کسی در مکان مقدس او خواهد ایستاد؟ آن که دست‌های پاک و قلبی پاک دارد» (مزامیر ۲۴:‏۳-۴).

مقصد نهایی همه جان‌هایی که در مسیر آسمان گام برمی‌دارند، مسیح است. او در مرکز قرار دارد، زیرا به طور یکسان با همه کسانی که به خدا تعلق دارند مرتبط است. هر آنچه در مرکز است، برای همه مشترک است — و مسیح نقطه ملاقات است. او پناهگاه، کوه امنی است که همه باید به سوی آن صعود کنند. و کسی که بر این کوه بالا می‌رود، دیگر نباید پایین بیاید.

در آنجا، در بلندی، محافظت وجود دارد. مسیح کوه پناهگاه است و او در سمت راست پدر قرار دارد، زیرا پس از انجام کامل اراده الهی به آسمان صعود کرد. اما همه در مسیر این کوه نیستند. وعده برای هر کسی نیست. تنها کسانی که واقعاً ایمان دارند و اطاعت می‌کنند، به پناهگاه ابدی که خدا آماده کرده است دسترسی دارند.

ایمان داشتن به این که عیسی توسط پدر فرستاده شده است ضروری است — اما کافی نیست. جان باید از شریعت قدرتمند خدا، که توسط پیامبران عهد عتیق و خود عیسی آشکار شده، اطاعت کند. ایمان حقیقی با اطاعت صادقانه همراه است. فقط کسانی که ایمان دارند و اطاعت می‌کنند، توسط مسیح پذیرفته شده و به مکانی که او آماده کرده است هدایت می‌شوند. -اقتباس از آگوستین هیپونا. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم زیرا پسرت را در مرکز همه چیز قرار دادی، همچون صخره استوار و پناهگاه ابدی من. می‌دانم که بیرون از مسیح نجاتی نیست و اوست که می‌خواهم هر روز زندگی‌ام به سویش بروم.

ایمانم را تقویت کن تا حقیقتاً باور داشته باشم که عیسی توسط تو فرستاده شده است. و قلبی مطیع به من عطا کن تا با صداقت تمام شریعت قدرتمند تو و احکامی که از طریق پیامبران و پسر خودت دادی را به جا آورم. نمی‌خواهم فقط بر کوه صعود کنم — می‌خواهم بر آن بمانم، استوار در اطاعت و ایمان.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا راه نجات را به من نشان دادی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو راه پرشیبی است که به قله حضورت می‌برد. احکام مقدس تو همچون پله‌های امنی هستند که مرا از دنیا دور و به آسمان نزدیک می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پس، هر یک از شما که از همه چیزهایی که دارد دست نکشد، نمی‌تواند شاگرد من باشد» (لوقا ۱۴:۳۳).

عیسی کاملاً روشن سخن گفت: هر کس می‌خواهد نجات یابد باید خود را انکار کند. این به معنای رد خواست خود و تسلیم کامل به اراده خداست. چنین شخصی دیگر در پی خشنود ساختن خود یا سربلندی خویش نیست، بلکه خود را نیازمندترین به رحمت آفریدگار می‌بیند. این دعوتی است برای ترک غرور و دل کندن از همه چیز — به خاطر محبت به مسیح.

انکار خود همچنین شامل چشم‌پوشی از جذابیت‌های این جهان است: ظاهر آن، امیال آن و وعده‌های پوچ آن. حکمت انسانی و استعدادهای طبیعی، هرچند تحسین‌برانگیز باشند، نباید اساس اعتماد ما باشند. خدمتگزار حقیقی می‌آموزد که تنها به خدا تکیه کند و هرگونه اعتماد به جسم یا مخلوقات را رد نماید.

این دگرگونی تنها زمانی ممکن است که اطاعت از شریعت قدرتمند خدا و پایبندی صادقانه به احکام مقدس او وجود داشته باشد. در این مسیر تسلیم و واگذاری، جان می‌آموزد که غرور، طمع، امیال نفسانی و همه تمایلات انسان کهنه را رد کند. برای خدا زیستن یعنی برای خود مردن، و فقط کسی که برای جهان می‌میرد می‌تواند وارث آنچه جاودان است گردد. – اقتباس از یوهان آرنت. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم که مرا به زندگی تسلیم کامل فرا می‌خوانی. تو می‌دانی که اراده من چقدر ضعیف و متمایل به خطاست، و با این حال مرا دعوت می‌کنی تا برای تو زندگی کنم.

یاری‌ام کن تا هر روز خود را انکار کنم. مبادا به دنبال منافع خویش باشم، یا به استعدادهایم اعتماد کنم، یا آرزوی باطل این جهان را داشته باشم. به من بیاموز که به خاطر محبت به پسرت و برای اطاعت از شریعت قدرتمند و احکام مقدست، از آنچه هستم و دارم چشم بپوشم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا زندگی تازه‌ای به من عطا می‌کنی، دور از بردگی نفس و نزدیک به قلب تو. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راه باریکی است که به آزادی حقیقی می‌انجامد. احکام کامل تو همچون شمشیری است که انسان کهنه را می‌برد و زیبایی اطاعت را آشکار می‌سازد. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به آن کسی که قادر است شما را از افتادن باز دارد و شما را بی‌عیب و با شادی عظیم در حضور جلال خود حاضر سازد» (یهودا ۱:۲۴).

درباره ابراهیم نوشته شده است که او در برابر وعده خدا تردید نکرد. این همان نوع استواری است که خدا می‌خواهد در همه کسانی که به او اعتماد دارند، ببیند. خداوند می‌خواهد قومش با چنان ثباتی گام بردارند که حتی لرزشی در صفوف ایشان احساس نشود، حتی زمانی که با دشمن روبرو می‌شوند. قدرت سلوک روحانی در پایداری است — حتی در امور کوچک.

اما همین «امور کوچک» بیش از هر چیز دیگر باعث لغزش می‌شوند. بیشتر سقوط‌ها از آزمایش‌های بزرگ ناشی نمی‌شوند، بلکه از حواس‌پرتی‌ها و رفتارهایی که بی‌اهمیت به نظر می‌رسند. دشمن این را می‌داند. او ترجیح می‌دهد یک خدمتگزار خدا را با جزئیاتی سبک همچون پر، زمین بزند تا با حمله‌ای بزرگ. این برای او رضایت‌بخش‌تر است — پیروزی با تقریباً هیچ چیز.

به همین دلیل، ضروری است که جان بر شریعت قدرتمند خدا و احکام زیبای او بنا شود. فقط با این اطاعت وفادارانه، حتی در کوچک‌ترین تصمیمات، خدمتگزار خدا استوار می‌ماند. وقتی زندگی با اراده خالق هماهنگ باشد، لغزش‌ها نادر می‌شوند و مسیر، پیوسته، شجاعانه و پیروزمندانه خواهد بود. -اقتباس از ای. بی. سیمپسون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای خداوند خدای من، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا به سلوکی استوار و مطمئن و بی‌تردید فرا می‌خوانی. تو می‌خواهی با اطمینان پیش بروم و اسیر امور کوچک نشوم.

کمکم کن تا به جزئیات روزمره‌ام توجه داشته باشم تا هیچ چیز باعث لغزش من نشود. دلی منضبط به من عطا کن که حتی کوچک‌ترین اعمال اطاعت را ارزشمند بشمارد. بگذار هرگز وسوسه‌های کوچک را دست کم نگیرم، بلکه با شجاعت با همه چیز روبرو شوم و به شریعت تو اعتماد کنم و با وفاداری از احکام تو اطاعت نمایم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در هر قدم مرا حمایت می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون زمینی سنگی و استوار زیر پای من است. احکام زیبای تو همچون نشانه‌هایی در مسیرند که مرا از خطا بازمی‌دارند و با محبت هدایت می‌کنند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا او را برگزیدم تا به فرزندانش و خاندانش پس از خود فرمان دهد که راه خداوند را نگاه دارند و عدالت و انصاف را به جا آورند» (پیدایش ۱۸:۱۹).

خداوند به دنبال افرادی است که بتواند به آن‌ها اعتماد کند. این همان چیزی است که درباره ابراهیم اعلام کرد: «من او را می‌شناسم» — بیانیه‌ای از اعتماد چنان قوی که باعث شد همه وعده‌هایی که به ابراهیم داده شده بود، تحقق یابد. خدا کاملاً وفادار است و می‌خواهد انسان نیز ثابت‌قدم، پایدار و قابل اعتماد باشد.

این دقیقاً همان چیزی است که ایمان حقیقی نمایانگر آن است: زندگی‌ای بر پایه تصمیم و پایداری. خداوند به دنبال قلب‌هایی است که بتواند وزن محبت، قدرت و وعده‌های وفادار خود را بر آن‌ها بگذارد. اما او فقط برکات خود را به کسانی می‌سپارد که واقعاً از او اطاعت می‌کنند و حتی زمانی که همه چیز را درک نمی‌کنند، استوار می‌مانند.

وفاداری عملی با اطاعت از شریعت قدرتمند خدا و اجرای فرمان‌های شگفت‌انگیز او آغاز می‌شود. وقتی که روحی وفادار یافت شود، خدا هیچ حد و مرزی برای آنچه که حاضر است برای او انجام دهد، قائل نمی‌شود. اعتماد او بر کسی قرار می‌گیرد که با راستی در راه‌هایش گام برمی‌دارد و هیچ وعده‌ای بی‌پاسخ نخواهد ماند. – اقتباس از ای. بی. سیمپسون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم که خدایی هستی که می‌خواهی به من اعتماد کنی. تو کاملاً وفادار هستی و انتظار داری من نیز با پایداری و اطاعت در حضورت زندگی کنم.

مرا فردی پایدار، قابل اعتماد و مصمم بساز تا در همه چیز تو را اطاعت کنم. مبادا که تحت تأثیر احساسات یا بی‌ثباتی‌ها قرار گیرم، بلکه زندگی‌ام بر شریعت قدرتمند تو و فرمان‌های شگفت‌انگیزت استوار باشد. می‌خواهم تو بتوانی بگویی: «من او را می‌شناسم»، همان‌گونه که درباره بنده‌ات ابراهیم گفتی.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که خواهان شراکت با من در کار خود هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو بنیاد محکمی است که بر آن وفاداری‌ام را بنا می‌کنم. فرمان‌هایت همچون ستون‌های حقیقت‌اند که می‌توانم بر آن‌ها با پایداری و آرامش زندگی کنم. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.