«و عظمت بی‌مانند قدرت او نسبت به ما که ایمان داریم، بر حسب عمل نیروی عظیم او» (افسسیان ۱:۱۹).

یک ریشه که در بهترین خاک کاشته شده، با آب و هوای ایده‌آل و دریافت همه آنچه خورشید، هوا و باران می‌توانند فراهم کنند، باز هم تضمینی برای رسیدن به کمال ندارد. اما جانِ انسانی که صادقانه در پی هر آن چیزی است که خدا می‌خواهد عطا کند، در مسیری بسیار مطمئن‌تر برای رشد و کمال قرار دارد. پدر همیشه آماده است تا زندگی و آرامش را بر کسانی که با صداقت او را می‌جویند، فرو ریزد.

هیچ جوانه‌ای که به سوی خورشید کشیده می‌شود، به اندازه جانِ انسانی که به سوی آفریننده خود بازمی‌گردد، اطمینان از پاسخ ندارد. خدا که سرچشمه هر نیکی است، با قدرت و محبت با کسانی که حقیقتاً می‌خواهند در حضور او سهیم باشند، ارتباط برقرار می‌کند. هر جا اشتیاق صادقانه و اطاعت زنده باشد، خداوند خود را آشکار می‌سازد. او کسی را که با ایمان و فروتنی او را می‌جوید، نادیده نمی‌گیرد.

از این رو، مهم‌تر از محیط اطراف، جهت‌گیری قلب است. وقتی جان انسانی در برابر اراده خدا خم می‌شود و تصمیم می‌گیرد از شریعت قدرتمند او پیروی کند، از بالا حیات می‌یابد. فرمان‌های خداوند راه‌های نوری هستند برای همه کسانی که به او اعتماد دارند. اطاعت صادقانه یعنی گشودن وجود خود برای هر آنچه آفریننده می‌خواهد فرو ریزد. – اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم که این‌قدر در دسترس و آماده پذیرش من هستی. در حالی که بسیاری از چیزهای زندگی نامطمئن‌اند، وفاداری تو هرگز شکست نمی‌خورد. اگر تو را با صداقت بجویم، می‌دانم که با محبت و قدرت به دیدارم خواهی آمد.

می‌خواهم قلبم بیش از هر چیز این جهان، مشتاق حضور تو باشد. به من بیاموز که جانم را همچون گیاهی که به سوی خورشید کشیده می‌شود، به سوی تو دراز کنم. روحی مطیع به من عطا کن که راه‌های تو را دوست بدارد و به فرمان‌هایت اعتماد کند. نمی‌خواهم در حاشیه اراده تو زندگی کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که هرگز جان صادق را رد نمی‌کنی. تو با کسانی که تو را دوست دارند و اطاعت می‌کنند، ارتباط برقرار می‌کنی و من نیز می‌خواهم چنین زندگی کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو همچون بارانی است که در خاک نفوذ می‌کند و حیات فراوان می‌بخشد. فرمان‌هایت مانند پرتوهای خورشید هستند که راه عادل را گرم، هدایت و تقویت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«شما نیز مانند سنگ‌های زنده برای ساختن خانه‌ای روحانی به کار گرفته می‌شوید تا کاهنی مقدس باشید» (۱ پطرس ۲:۵).

هر جا که خداوند پس از ترک این بدن‌های فانی، جان‌های ما را ببرد، ما نیز در همان معبد بزرگ خواهیم بود. این معبد فقط به زمین تعلق ندارد — بلکه بزرگ‌تر از دنیای ماست. این خانه مقدسی است که همه جاهایی را که خداوند حضور دارد، در بر می‌گیرد. و چون برای جهانی که خداوند در آن سلطنت می‌کند پایانی نیست، برای این معبد زنده نیز هیچ محدودیتی وجود ندارد.

این معبد از سنگ ساخته نشده است، بلکه از جان‌هایی است که از خالق اطاعت می‌کنند. این طرحی ابدی است که گام به گام شکل می‌گیرد تا زمانی که همه چیز کاملاً بازتاب‌دهنده ذات خداوند باشد. وقتی جانی با صداقت اطاعت را می‌آموزد، در این بنای بزرگ روحانی جای می‌گیرد. و هر چه بیشتر اطاعت کند، بیشتر به تجلی زنده‌ای از اراده خداوند تبدیل می‌شود.

بنابراین، جانی که می‌خواهد بخشی از این طرح ابدی باشد، باید خود را تسلیم شریعت قدرتمند او کند و با ایمان و فداکاری از فرامین او پیروی نماید. اینگونه است که آفرینش در نهایت بازتابی پاک از جلال او خواهد بود. – اقتباس از فیلیپس بروکس. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خدای بزرگ، می‌دانم که بدن من ضعیف و گذراست، اما جانم که تو به من دادی به چیزی بسیار بزرگ‌تر تعلق دارد. تو را شکر می‌کنم زیرا مکانی فراتر از این جهان آماده کرده‌ای، جایی که حضور تو همه چیز را پر می‌کند و مطیعان تو در صلح و شادی زندگی می‌کنند. به من بیاموز که این امید جاودان را ارزشمند بدانم.

ای پدر، می‌خواهم بخشی از معبد زنده تو باشم — نه فقط در آینده، بلکه همین حالا و اینجا. دلی مطیع به من بده که بالاتر از هر چیز، خواهان رضایت تو باشد. بگذار اطاعتم صادقانه و همیشگی باشد. مرا شکل بده تا در کاری که تو در حال ساختنش هستی، مفید باشم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و سپاس می‌گویم که مرا در این طرح ابدی جای دادی، حتی با اینکه کوچک و ناقصم. تو مرا به چیزی فراتر از زمان، فراتر از جهان‌ها و فراتر از خودم فرا خوانده‌ای. فرزند محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون بنیاد محکم این معبد نامرئی و باشکوه است. فرامین تو مانند ستون‌های زنده‌ای هستند که حقیقت را نگه می‌دارند و قدوسیت تو را منعکس می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پس، نگران فردا نباشید، زیرا فردا نگرانی‌های خود را خواهد داشت. هر روز را مشکلات خودش کافی است» (متی ۶:۳۴).

کسی که دلایل فراوانی برای شادی دارد اما با این حال تصمیم می‌گیرد به اندوه و ناراحتی بچسبد، در واقع هدایا و بخشش‌های خدا را نادیده می‌گیرد. حتی زمانی که زندگی دشواری‌هایی پیش می‌آورد، باز هم برکات بی‌شماری وجود دارد که می‌توانیم آن‌ها را ببینیم — نور این روز تازه، نفس حیات، فرصت دوباره برای آغاز. اگر خدا شادی‌ها را برای ما می‌فرستد، باید با سپاسگزاری آن‌ها را بپذیریم؛ اگر آزمایش‌ها را اجازه می‌دهد، باید با صبر و اعتماد با آن‌ها روبرو شویم. در نهایت، فقط امروز در دست ماست. دیروز گذشته و فردا هنوز نیامده است. حمل ترس‌ها و دردهای چندین روز در یک فکر، باری بیهوده است که تنها آرامش جان را می‌رباید.

اما نکته‌ای اساسی‌تر وجود دارد: اگر می‌خواهیم این روز واقعاً پر از برکت، آزادی، آرامش و هدایت الهی باشد، باید مطابق شریعت قدرتمند خداوند گام برداریم. جانِ جویای لطف خدا باید گناه را ترک کند و برای اطاعت از احکام شگفت‌انگیز آفریدگار، همان‌هایی که با محبت و حکمت به قوم خود عطا کرد، تلاش نماید. این اطاعت صادقانه است که به پدر نشان می‌دهد مشتاق حضور او و نجاتی هستیم که او عطا می‌کند. و زمانی که پدر این اشتیاق راستین را در دل کسی ببیند، او را نزد پسرش، عیسی، می‌فرستد تا بخشش، دگرگونی و حیات جاودان را دریافت کند.

پس، دیگر روزی را با شکایت، سرزنش یا ترس از آینده هدر ندهید. امروز خود را به اراده خدا بسپارید، با وفاداری در راه‌های او قدم بردارید و بگذارید او به زندگی‌تان معنا ببخشد. آسمان‌ها آماده‌اند تا بر کسانی که مطابق اراده او گام برمی‌دارند، برکت فرو ریزند. اطاعت را انتخاب کنید و قدرت خداوند را خواهید دید که شما را آزاد می‌سازد، شفا می‌دهد و تا نزد عیسی هدایت می‌کند. -برگرفته از جرمی تیلور. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، از تو برای این روز تازه که پیش رویم نهادی سپاسگزارم. حتی در میان نبردها، می‌دانم که دلایل بسیاری برای شادی دارم. مرا از هدر دادن این روز با غرولند یا بار نگرانی‌هایی که به من تعلق ندارد، رهایی بخش، ای پدر. به من بیاموز که حال را با سپاسگزاری زندگی کنم، در وفاداری تو آرام بگیرم و اطمینان داشته باشم که هر آنچه اجازه می‌دهی، هدفی بزرگ‌تر دارد.

ای خداوند، قلبی مطیع و آماده برای پیروی از راه‌هایت با صداقت به من عطا کن. می‌دانم که برکات تو از اراده‌ات جدا نیست و تنها کسی آزادی و آرامش حقیقی را تجربه می‌کند که با محبت از احکامت پیروی کند. مرا یاری کن تا مطابق شریعت قدرتمند تو گام بردارم و هر آنچه تو را ناخشنود می‌کند، کنار بگذارم. بگذار زندگی‌ام گواهی زنده باشد بر اینکه می‌خواهم تو را خشنود و گرامی بدارم. مرا، ای پدر، نزد پسر محبوبت هدایت کن تا به واسطه او بخشش، دگرگونی و نجات را دریافت کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و برای رحمتت که هر صبح تازه می‌شود، برای صبرت نسبت به من و برای وعده‌های وفادارت تو را ستایش می‌کنم. تو امید همیشگی من و یاری‌دهنده مطمئن من هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمندت چون رودی از عدالت است که جان را پاک و استوار می‌سازد. احکام تو مانند ستارگان آسمان‌اند — استوار، زیبا و پر از هدایت. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زمین خود به خود دانه را می‌آورد: نخست ساقه، سپس خوشه و آنگاه دانهٔ پر در خوشه» (مرقس ۴:۲۸).

افرادی که دارای قلبی بلند هستند، هرگز به وضعیت فعلی قانع نمی‌شوند. آنان همواره نسبت به حرکت خدا حساس‌اند — گاهی حتی از طریق رؤیاها، لمس‌های ملایم یا یقین‌های عمیقی که ناگهان ظاهر می‌شوند، اما می‌دانیم که از آسمان می‌آیند. وقتی درک می‌کنند که خداوند آنان را می‌خواند، تردید نمی‌کنند. راحتی را پشت سر می‌گذارند، منطقه امن را ترک می‌کنند و با شجاعت مرحله‌ای جدید از وفاداری را آغاز می‌کنند. و حتی کسانی هستند که منتظر انباشته شدن مسئولیت‌ها نمی‌مانند — آنان به محض درک اراده خدا عمل می‌کنند، با شتاب در انجام نیکی و اشتیاق به چیزی بهتر.

این نوع روح به طور اتفاقی به وجود نمی‌آید. این‌ها کسانی هستند که در مقطعی تصمیمی قاطع گرفته‌اند: اطاعت از شریعت قدرتمند خدا. آنان فهمیده‌اند که اطاعت فقط یک الزام نیست — بلکه راهی است برای صمیمیت با آفریننده. آنان ایمانی فعال، عملی و پایدار دارند. و به همین دلیل، جهان را با نگاهی دیگر می‌بینند، با نوعی دیگر از آرامش زندگی می‌کنند و سطحی متفاوت از رابطه با خدا را تجربه می‌کنند.

وقتی کسی تصمیم می‌گیرد از احکام شگفت‌انگیزی که خداوند به پیامبران عهد عتیق و به عیسی سپرد، اطاعت کند، اتفاقی ماورایی رخ می‌دهد: خدا به آن روح نزدیک می‌شود. آفریننده در مخلوق ساکن می‌گردد. آنچه دور بود، صمیمی می‌شود. آنچه صرفاً تعلیم بود، به مشارکتی واقعی تبدیل می‌گردد. و آنگاه، فرد شروع به زندگی جدیدی می‌کند — سرشار از حضور، حفاظت و محبت الهی. این است پاداش اطاعت: نه فقط برکات بیرونی، بلکه اتحاد ابدی با خدای زنده. -اقتباس از جیمز مارتینو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، تو را شکر می‌کنم برای دفعاتی که با نرمی با من سخن گفتی و مرا به سطحی جدید از وفاداری فراخواندی. نمی‌خواهم کسی باشم که تردید یا تعلل کند. قلبی بلند به من عطا کن، حساس به صدای تو، آماده برای اطاعت از تو در همه چیز، بی‌درنگ.

ای خداوند، می‌خواهم مانند این ارواح وفادار زندگی کنم — کسانی که منتظر نشانه‌های بزرگ برای عمل نمی‌مانند، بلکه برای انجام نیکی و خشنودی تو شتاب می‌کنند. می‌خواهم از شریعت قدرتمند تو پیروی کنم، در وفاداری به احکام مقدس تو گام بردارم و زندگی‌ای داشته باشم که هر روز تو را جلال دهد. مرا به آن مشارکتی ببر که همه چیز را دگرگون می‌کند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که به کسی که با صداقت تو را می‌جوید نزدیک می‌شوی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون پلی زرین است که آسمان را به زمین پیوند می‌دهد و روح مطیع را به قلب آفریننده وصل می‌کند. احکام تو مانند راه‌های نورانی در میان تاریکی‌اند که فرزندان تو را به زندگی‌ای سرشار از محبت و حضور تو هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«من راه حکمت را به تو خواهم آموخت و تو را در راهی راست هدایت خواهم کرد» (امثال ۴:۱۱).

این حقیقت دارد: ما کنترل بسیار کمی بر شرایط این زندگی داریم. نمی‌دانیم فردا چه چیزی در انتظار ماست و نمی‌توانیم از وقوع برخی رویدادها که بدون هشدار به سراغمان می‌آیند، جلوگیری کنیم. چیزهایی مانند حوادث، از دست دادن‌ها، بی‌عدالتی‌ها، بیماری‌ها یا حتی گناهان دیگران — همه اینها می‌تواند در یک لحظه زندگی ما را زیر و رو کند. اما با وجود این بی‌ثباتی بیرونی، چیزی وجود دارد که هیچ‌کس نمی‌تواند به جای ما کنترل کند: جهت‌گیری جان ما. این تصمیم هر روز با ماست.

مهم نیست دنیا چه چیزی به سوی ما پرتاب می‌کند، ما آزادی کامل داریم تا تصمیم بگیریم از خدا اطاعت کنیم. و در این دنیای آشفته که همه چیز به سرعت تغییر می‌کند، شریعت قدرتمند خدا پناهگاه امن ما می‌شود. او ثابت، تغییرناپذیر و کامل است. وقتی از دنبال کردن جمعیتی که اغلب راه‌های خداوند را نادیده می‌گیرند دست می‌کشیم و تصمیم می‌گیریم از فرامین باشکوه خالق اطاعت کنیم—even اگر تنها باشیم—آنچه را که همه به دنبالش هستند اما معدودی آن را می‌یابند، پیدا می‌کنیم: حفاظت، آرامش حقیقی و رهایی واقعی.

و فراتر از این: این انتخاب اطاعت نه تنها در این زندگی ما را برکت می‌دهد، بلکه ما را به بزرگ‌ترین هدیه‌ها هدایت می‌کند — نجات از طریق عیسی، پسر خدا. او تحقق وعده‌ای است که به کسانی داده شده که با ایمان و صداقت اطاعت می‌کنند. دنیا ممکن است در اطراف ما فرو بریزد، اما اگر جان ما بر شریعت خداوند استوار باشد، هیچ چیز قادر به نابودی ما نخواهد بود. این امنیت حقیقی است که از بالا می‌آید. -اقتباس از جان همیلتون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، اعتراف می‌کنم که بسیاری از امور این زندگی خارج از کنترل من است. اما تو را می‌ستایم زیرا جهت جانم در دستان من است و من با اطمینان آن را به تو می‌سپارم. حتی در میان آشوب، می‌خواهم در راه‌های تو ثابت‌قدم بمانم.

ای خداوند، قلبم را تقویت کن تا به دنبال اکثریت نروم، بلکه با وفاداری از تو اطاعت کنم. بگذار شریعت قدرتمندت را با عشق و احترام بپذیرم و زندگی‌ام شهادتی بر آرامش تو در میان نااطمینانی‌ها باشد. کمکم کن فرامین باشکوهت را حفظ کنم، حتی زمانی که همه اطرافم تصمیم به نادیده گرفتن آن‌ها می‌گیرند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا در دنیایی ناپایدار، خدایی تغییرناپذیر هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون صخره‌ای استوار در میان طوفان است که پای اطاعت‌کنندگان با ایمان را نگه می‌دارد. فرامین تو همچون بال‌های محافظی است که جان مطیع را با فیض، هدایت و نجات می‌پوشاند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«تو همه کسانی را که به تو اعتماد دارند، آنان که نیت‌هایشان در تو استوار است، در آرامش کامل نگاه خواهی داشت» (اشعیا ۲۶:۳).

خدا، خدای آرامش است. او در ابدیتی آرام ساکن است، بالاتر از هرج و مرج و آشفتگی این جهان. و اگر می‌خواهیم با او راه برویم، باید اجازه دهیم روح ما نیز همچون دریاچه‌ای آرام و زلال شود تا نور آرامش‌بخش او بتواند به وضوح در آن منعکس گردد. این یعنی دوری از هر آنچه آرامش درونی ما را می‌رباید — حواس‌پرتی‌ها، آشفتگی‌ها، فشارهای بیرونی و درونی. هیچ چیز در این دنیا ارزش از دست دادن آرامشی را که خدا می‌خواهد بر قلب مطیع بریزد، ندارد.

حتی اشتباهاتی که مرتکب می‌شویم نباید ما را به احساس گناه و ناامیدی بیفکند. آن‌ها فقط باید ما را به فروتنی و توبه‌ای صادقانه هدایت کنند — هرگز به آشفتگی. پاسخ این است که با تمام دل، با شادی، با ایمان و با آمادگی برای شنیدن و اطاعت از فرامین مقدس او، بدون شکایت و بدون مقاومت، به سوی خدا بازگردیم. این همان رازی است که بسیاری متأسفانه آن را نادیده می‌گیرند. آنان خواهان آرامش‌اند، اما شرطی را که خدا برای دریافت آن مقرر کرده نمی‌پذیرند: اطاعت.

شریعت قدرتمند خدا که از طریق پیامبرانش و توسط عیسی آشکار شده، راه آرامش حقیقی است. راه دیگری وجود ندارد. بدون اطاعت از اراده آشکار خالق، برای جان آرامشی نیست. آرامشی که از آغاز جهان وعده داده شده بود، فقط بر کسانی قرار می‌گیرد که آنچه خدا می‌خواهد انجام می‌دهند. این امری اسرارآمیز یا دست‌نیافتنی نیست — بلکه نتیجه مستقیم وفاداری است. و این آرامش، زمانی که دریافت شد، قلب را در هر شرایطی استوار نگاه می‌دارد. – اقتباس از گرهارد ترستگن. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را شکر می‌کنم زیرا تو خدای آشفتگی نیستی، بلکه خدای آرامشی. می‌خواهم تو را در آن مکان آرامش بشناسم، جایی که نور تو بر قلبی آرام و تسلیم‌شده می‌تابد. به من بیاموز هر آنچه آرامشم را می‌رباید رد کنم و تنها در حضور تو آرام بگیرم.

ای خداوند، می‌خواهم با شادی و ایمان، بدون مقاومت و بدون شکایت، از تو اطاعت کنم. می‌دانم شریعت قدرتمند تو راهی امن برای زیستن در هماهنگی با توست. دلی حساس به صدای تو و استوار برای نگاه داشتن فرامین مقدست به من عطا کن. بگذار زندگی‌ام به اراده تو شکل گیرد، نه به آشفتگی این جهان.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که شاهزاده آرامش هستی. پسر محبوب تو نجات‌دهنده و فدیه‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون بازتاب آرام جلالت بر آب‌های آرام جان مطیع است. فرامین تو همچون پرتوهای ملایم خورشید عدالت است که قلب وفادار را با آرامش، نور و امنیت گرم می‌کند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا معبد خدا مقدس است، و شما همان معبد هستید» (اول قرنتیان ۳:۱۷).

در درون هر یک از ما، خدا می‌خواهد معبد خود را بنا کند — مکانی مقدس که در آن او با روح و راستی پرستش می‌شود. این مکان، یک فضای فیزیکی نیست، بلکه فضایی درونی است که پرستش حقیقی در آن رخ می‌دهد: قلبی تسلیم‌شده، وفادار و وقف‌شده. زمانی که شما عمیقاً در این پرستش درونی ریشه می‌دوانید، اتفاقی قدرتمند رخ می‌دهد. زندگی شما فراتر از محدودیت‌های زمان و مکان می‌رود. شما شروع به زندگی برای خدا، با خدا و در خدا می‌کنید، در هر فکر، تصمیم و رفتار.

اما این نوع زندگی فقط زمانی ممکن می‌شود که خدا تمام قلب شما را داشته باشد. زمانی که شما با قاطعیت و صداقت تصمیم می‌گیرید که از نور و روح خدا که درون شما ساکن است اطاعت کنید، و زمانی که عمیق‌ترین آرزوی شما وفاداری به همه احکام خداوند باشد، حتی در برابر انتقادها، طرد شدن‌ها و مخالفت‌ها — آنگاه وجود شما به ستایشی دائمی تبدیل می‌شود. هر عمل وفاداری، هر انتخاب اطاعت، به سرودی خاموش بدل می‌شود که به سوی آسمان بالا می‌رود.

این مهم‌ترین گام در زندگی هر انسان است: با تمام قلب به دستورالعمل‌هایی که خالق به ما داده است وقف شویم — شریعت قدرتمند او که توسط پیامبران آشکار شد و توسط عیسی تأیید گردید. این یکی از گزینه‌های متعدد نیست. این راه است. این پاسخ است. این تنها راه تبدیل زندگی به معبدی حقیقی است که خدا در آن ساکن می‌شود، هدایت می‌کند، پاک می‌سازد و نجات می‌دهد. -اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، تو را شکر می‌کنم که می‌خواهی در من ساکن شوی، نه به عنوان مهمان، بلکه به عنوان خداوند. بگذار معبد تو در قلب من مکانی پاک، تسلیم‌شده و همواره سرشار از پرستش حقیقی باشد. می‌خواهم تو را نه با سخنان پوچ، بلکه با زندگی‌ای که تو را در روح و راستی گرامی می‌دارد، بجویم.

ای خداوند، قلبم را به طور کامل تصاحب کن. بگذار اطاعت من از شریعت قدرتمند تو وابسته به شرایط یا تأیید دیگران نباشد، بلکه ثمره عشق صادقانه‌ام به تو باشد. به من بیاموز که در وفاداری به هر یک از احکام مقدس تو زندگی کنم، و بگذار تمام زندگی‌ام به ستایشی برای نام تو تبدیل شود.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که می‌خواهی از من معبد زنده خود بسازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون آتشی مقدس است که هر ناپاکی را می‌سوزاند و جان را به سکونتگاهی مقدس تبدیل می‌کند. احکام تو همچون بخور پیوسته‌ای است که از قلب مطیع به عنوان پرستشی زنده و پسندیده به سوی تو بالا می‌رود. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«اجازه دادی که من رنج‌های فراوانی را تحمل کنم، اما باز هم زندگی‌ام را بازخواهی گرداند و مرا از ژرفای زمین بالا خواهی برد» (مزامیر ۷۱:۲۰).

خدا هرگز ما را به رکود فرا نمی‌خواند. او خدایی زنده، حاضر و فعال در هر جزئیات سفر ماست. حتی اگر نبینیم، او در حال کار کردن است. گاهی صدای او مانند نجوا و زمزمه‌ای آرام است که قلب را لمس می‌کند و ما را به پیش رفتن فرا می‌خواند. گاهی دیگر، دست استوار او را احساس می‌کنیم که ما را با قدرت و وضوح هدایت می‌کند. اما یک چیز مسلم است: خدا همواره ما را به راه اطاعت—به سوی شریعت قدرتمند خود—هدایت می‌کند. این نشانه بی‌خطا است که اوست که ما را راهبری می‌کند.

اگر هر راه دیگری پیش روی شما ظاهر شد، هر جهتی که اطاعت از احکام مقدس خدا را کم‌رنگ یا بی‌اهمیت جلوه دهد، با اطمینان بدانید: این از سوی آفریننده نیست، بلکه از دشمن است. شیطان همیشه تلاش می‌کند میان‌بُرها، گزینه‌های «آسان‌تر» و راه‌های وسیعی را ارائه دهد که به ظاهر خوب می‌آیند، اما جان را از حیات جاودان دور می‌کنند. خدا، در مقابل، ما را به راه تنگ فرا می‌خواند—راهی دشوار، بله، اما امن، مقدس و سرشار از هدف.

خدا خیر و صلاح شما را می‌خواهد—نه فقط در این زندگی، بلکه در ابدیت. و این خیر تنها از طریق اطاعت از شریعت مقدس و جاودان او به دست می‌آید. دنیا وعده‌های پوچ می‌دهد، اما برکت حقیقی، آزادی و نجات فقط زمانی خواهد آمد که شما تصمیم بگیرید مطابق با احکامی که خدا از طریق پیامبران و عیسی مکشوف ساخته است، زندگی کنید. راه دیگری وجود ندارد. نقشه دیگری نیست. فقط اطاعت است که به زندگی حقیقی می‌انجامد. – اقتباس از جان جووت. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبت، تو را شکر می‌کنم زیرا تو خدایی دور یا بی‌تفاوت نیستی. تو همیشه در زندگی من فعال هستی، حتی زمانی که من متوجه نمی‌شوم. امروز اعتراف می‌کنم که هر لمس تو، هر راهنمایی که تو به من می‌دهی، هدفی دارد: مرا به راه اطاعت و حیات هدایت کند.

ای خداوند، کمکم کن تا در میان صداهای بسیار این جهان، صدای تو را تشخیص دهم. اگر چیزی بخواهد مرا از شریعت قدرتمند تو دور کند، به من حساسیت عطا کن تا آن را رد کنم. قلبم را تقویت کن تا با شادی از احکام مقدس تو پیروی کنم، حتی زمانی که دشوار باشد. اطمینان دارم که فقط این راه مرا به آرامش حقیقی و ابدیت با تو خواهد رساند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که پدری چنین وفادار و مراقب هستی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون رودی از حیات است که از تخت تو جاری می‌شود و جان مطیع را با نیکی و راستی تازه می‌سازد. احکام تو همچون ستون‌های جاودان آسمان را نگاه می‌دارند و زمین را هدایت می‌کنند و فرزندان تو را به پناهگاه حضورت می‌رسانند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا من نقشه‌هایی را که برای شما دارم می‌دانم، خداوند می‌گوید. این‌ها نقشه‌های خیر است و نه شر، تا آینده‌ای را که مشتاق آن هستید به شما ببخشم» (ارمیا ۲۹:۱۱).

هرگز از شرایطی که خداوند در زندگی‌تان اجازه داده است شکایت نکنید. به خاطر تولدتان، خانواده‌تان، کارتان یا سختی‌هایی که با آن روبرو هستید، غر نزنید. خداوند با حکمت کامل خود هرگز اشتباه نمی‌کند. او بهتر از خودتان می‌داند که به چه چیزی نیاز دارید. وقتی فکر می‌کنیم اگر در جای دیگری یا وضعیت دیگری بودیم، بیشتر می‌توانستیم انجام دهیم، در واقع نقشه کامل خالق را زیر سؤال می‌بریم. در عوض، باید روح خود را تنظیم کنیم، قلب خود را همسو سازیم و با ایمان اراده خدا را بپذیریم و تصمیم بگیریم کاری را که او به ما سپرده است، دقیقاً در همان جایی که هستیم انجام دهیم.

حقیقت این است که مشکل در وضعیت نیست، بلکه در اطاعت ماست. بسیاری راهی را که خدا برای زندگی‌شان تعیین کرده نمی‌شناسند، فقط به این دلیل که هنوز تصمیم به اطاعت از شریعت قدرتمند او نگرفته‌اند. خداوند نقشه‌های خود را برای کسانی که در حاشیه اطاعت زندگی می‌کنند، آشکار نمی‌کند. او هدایت، وضوح و مکاشفه را برای کسانی نگه می‌دارد که با تمام قلب خود او را می‌جویند و مصمم‌اند مطابق احکامی که پیامبران عهد عتیق آورده‌اند و عیسی در اناجیل تأیید کرده است، زندگی کنند. این نقطه آغاز است: اطاعت.

اگر می‌خواهید هدف خدا را برای زندگی خود بدانید، منتظر نشانه‌ها یا تجربیات عرفانی نباشید. با اطاعت از احکام شگفت‌انگیز خداوند ـ همه آن‌ها ـ آغاز کنید، همان‌طور که عیسی و رسولانش اطاعت می‌کردند. نور خواهد آمد. راه باز خواهد شد. و آرامشِ بودن در مرکز اراده خداوند قلب شما را فرا خواهد گرفت. مکاشفه زمانی آغاز می‌شود که اطاعت آغاز شود. -اقتباس از هوراس بوشنل. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر وفادار، امروز اعتراف می‌کنم که شکایاتم نتیجه نداشتن درک از حاکمیت تو بود. مرا ببخش برای هر بار که غر زدم یا انتخاب‌های تو را برای خودم زیر سؤال بردم. به من بیاموز که به نقشه تو اعتماد کنم، حتی زمانی که آن را به طور کامل درک نمی‌کنم.

ای خداوند، به من قلبی مطیع عطا کن. می‌خواهم مطابق شریعت قدرتمند تو گام بردارم و همه احکام شگفت‌انگیز تو را نگاه دارم، همان‌طور که پسر محبوبت و رسولانش انجام دادند. می‌دانم که هدایت تو فقط برای کسانی آشکار می‌شود که تو را جدی می‌گیرند. و این همان چیزی است که من می‌خواهم: با صداقت و وفاداری برای رضایت تو زندگی کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم، زیرا پدری حکیم و عادل هستی که هرگز در راهی که برای فرزندانت انتخاب می‌کنی اشتباه نمی‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون نقشه‌ای آسمانی است که با محبت ترسیم شده و روح صادق را به هدف جاودان هدایت می‌کند. احکام تو مانند پله‌های نور هستند که قلب مطیع را تا مرکز اراده تو بالا می‌برند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به دژ بازگردید، ای همه اسیرانِ امید! امروز خود اعلام می‌کنم که دو برابر آنچه از دست داده‌اید به شما خواهم داد» (زکریا ۹:۱۲).

این حقیقت دارد: محدودیت‌هایی که خداوند در زندگی ما تعیین می‌کند، گاهی اوقات خود به‌تنهایی همچون آزمایش به نظر می‌رسند. آن‌ها ما را به چالش می‌کشند، امیال ما را محدود می‌کنند و ما را وادار می‌سازند تا با دقت بیشتری به مسیر پیش روی خود بنگریم. اما این محدودیت‌ها باری سنگین نیستند—بلکه راهنماهایی هستند که از روی محبت به ما داده شده‌اند. آن‌ها حواس‌پرتی‌های خطرناک را از میان برمی‌دارند، جان ما را محافظت می‌کنند و به‌وضوح به آنچه واقعاً اهمیت دارد اشاره می‌کنند. هنگامی که در محدوده‌هایی که خداوند تعیین کرده است به او اطاعت می‌کنیم، حقیقتی قدرتمند را کشف می‌کنیم: خوشبختی ما تنها در دانستن نیست، بلکه در به‌جا آوردن آنچه او به ما آموخته است نیز هست.

خداوند با حکمتی کامل، راهی را تعیین کرده که ما را به خوشبختی حقیقی می‌رساند—نه فقط در این زندگی، بلکه به‌ویژه در ابدیت. این راه، اطاعت از شریعت قدرتمند اوست. او ما را مجبور به پیمودن این راه نمی‌کند، زیرا پدر خواهان بندگان برنامه‌ریزی‌شده نیست، بلکه فرزندانی داوطلب می‌خواهد. اطاعت تنها زمانی ارزشمند است که از میل صادقانه برای خشنود ساختن خداوند سرچشمه بگیرد. و این قلب مطیع است که خداوند آن را گرامی می‌دارد و به سوی عیسی هدایت می‌کند—تا برکت، آزادی و بالاتر از همه، نجات را دریافت کند.

پس، انتخاب پیش روی ماست. خداوند راه را ترسیم کرده است. او حقیقت را از طریق پیامبرانش و پسرش به ما نشان داده است. اکنون این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم: آیا با شادی اطاعت خواهیم کرد؟ آیا اجازه می‌دهیم محدودیت‌های خداوند گام‌های ما را شکل دهند؟ پاسخ ما جهت زندگی‌مان و سرنوشت ابدی ما را آشکار خواهد ساخت. -اقتباس از جان همیلتون تام. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر مهربان، تو را برای محدودیت‌هایی که در برابر من قرار می‌دهی شکر می‌کنم. حتی زمانی که دشوار به نظر می‌رسند، می‌دانم که نشانه‌ای از مراقبت تو هستند. آن‌ها برای اسارت من نیستند، بلکه برای محافظت و هدایت من هستند. به من بیاموز تا با قدردانی به آن‌ها بنگرم و آن‌ها را بخشی از حکمت تو بدانم.

ای خداوند، به من قلبی عطا کن که از روی محبت اطاعت کند، نه از روی اجبار. می‌دانم که راه شریعت قدرتمند تو، راه زندگی، آرامش و شادی حقیقی است. بگذار هرگز فرامین تو را خوار نشمارم، بلکه با وفاداری آن‌ها را در آغوش بگیرم، زیرا می‌دانم که راز یک زندگی پربرکت و نجات در مسیح عیسی در آن‌ها نهفته است.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که راهی روشن برای ترسندگان خود ترسیم می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون حصاری زرین است که مزرعه اطاعت را محافظت می‌کند، جایی که صلح و امید شکوفا می‌شوند. فرامین تو همچون نشانه‌هایی درخشان در کنار راه هستند که پارسایان را تا قلب جاودان تو هدایت می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.