«کسانی که به خداوند توکل دارند مانند کوه صهیون هستند که متزلزل نمی‌شود، بلکه تا ابد باقی می‌ماند» (مزامیر ۱۲۵:۱).

هنگامی که خدا در مرکز یک پادشاهی یا شهری حضور دارد، آن را غیرقابل تزلزل می‌سازد، به همان استواری کوه صهیون که تا ابد باقی می‌ماند. به همین صورت، زمانی که خداوند در درون یک جان ساکن می‌شود، حتی اگر آن جان در میان بلایا، جفاها یا آزمایش‌ها احاطه شده باشد، در درونش آرامشی عمیق وجود دارد — صلحی که جهان هرگز نمی‌تواند بدهد یا بگیرد. این ثبات وابسته به شرایط بیرونی نیست، بلکه ناشی از حضور دائمی خداست که بر تخت دل سلطنت می‌کند.

مشکل بزرگ این است که بسیاری این پناهگاه درونی را ندارند. اجازه می‌دهند دنیا جایگاهی را که فقط به خدا تعلق دارد، اشغال کند و به همین دلیل ناامن، آسیب‌پذیر و گرفتار ترس زندگی می‌کنند. وقتی دنیا بر دل حکومت می‌کند، حتی کوچک‌ترین تهدید به زلزله‌ای بزرگ تبدیل می‌شود. اما وقتی خدا حکومت می‌کند، حتی شدیدترین طوفان‌ها نیز نمی‌توانند جان را متزلزل سازند. حضور خداوند در ما تصادفی نیست — بلکه با عملی آگاهانه و عملی از اطاعت به اراده آشکارش در کتاب‌مقدس فعال می‌شود.

و این اراده به‌وضوح آشکار شده است: از طریق شریعت قدرتمندی که خدا توسط پیامبرانش و توسط عیسی در انجیل‌ها به ما عطا فرموده است. زمانی که یک جان با قاطعیت تصمیم می‌گیرد صدای دشمن را نادیده بگیرد و در برابر فشارهای دنیا برای اطاعت از فرامین خداوند مقاومت کند، روح‌القدس به‌طور واقعی و دائمی در او ساکن می‌شود. اما این هرگز برای کسانی که حتی با شناخت شریعت، انتخاب به نادیده گرفتن آن می‌کنند، رخ نخواهد داد. حضور خدا مخصوص مطیعان است. آنان هستند که صلح حقیقی، نیروی درونی و استواری را تجربه می‌کنند که هیچ چیز نمی‌تواند آن را متزلزل سازد. -رابرت لیتون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا وقتی در مرکز جان ساکن می‌شوی، هیچ طوفانی نمی‌تواند آن را نابود کند. این تو هستی که آنچه دنیا می‌کوشد فرو ریزد، استوار می‌سازی. حتی در میان جفاها، دردها و نااطمینانی‌ها، حضور تو در درون من پناهگاهی غیرقابل تزلزل و صلحی عمیق است که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را برباید. سپاسگزارم که تو کوه صهیون من هستی، ایمن، جاودان و ثابت، وقتی همه چیز اطرافم در حال فروپاشی است.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که جایگاهت را بر تخت دل من بگیری. نمی‌خواهم دیگر دنیا بر افکار یا احساساتم حکومت کند. به من شجاعت بده تا صدای دشمن را نادیده بگیرم، در برابر فشارهای این عصر مقاومت کنم و با وفاداری از شریعت قدرتمند تو اطاعت نمایم. می‌دانم که در همین عمل آگاهانه تسلیم به اراده توست که روح‌القدس به‌طور واقعی و دگرگون‌کننده در من ساکن می‌شود. مرا تقویت کن تا هرگز انتخاب به نادیده گرفتن آنچه تو با این همه وضوح به من آشکار ساخته‌ای، نکنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا صلحی عطا می‌کنی که جهان هرگز نمی‌تواند بدهد. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مانند دیواری به دور جان من است که مرا از حملات ترس و نااطمینانی محافظت می‌کند. فرامین تو مانند ریشه‌هایی عمیق‌اند که وقتی همه چیز می‌لرزد، مرا استوار نگاه می‌دارند و به من استواری، جهت و آرامش در تو می‌بخشند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«گام‌های انسان توسط خداوند هدایت می‌شود؛ پس چگونه انسان می‌تواند راه خود را بفهمد؟» (امثال ۲۰:۲۴).

اغلب اوقات، ما در برابر روزمرگی زندگی، سادگی نقش خود در جهان، یا نبود فرصت‌های بزرگ یا شناخته شدن، شکایت می‌کنیم. احساس می‌کنیم تلاش‌هایمان بیهوده است و سال‌ها بی‌هدف می‌گذرند. وقتی چنین نگرشی داریم، در عمل حضور مراقبانه پدری مهربان را که هر قدم ما را هدایت می‌کند، انکار می‌کنیم. گویی می‌گوییم خدا ما را فراموش کرده است—انگار ما بهتر از او می‌دانیم چه نوع زندگی برایمان ایده‌آل است.

این نوع تفکر در قلبی شکل می‌گیرد که هنوز کاملاً تسلیم اطاعت از دستورات آفریننده نشده است. تا زمانی که انسان شریعت قدرتمند خدا را رد می‌کند، از منبع نور خود دور می‌ماند و این به ناچار منجر به نابینایی روحانی می‌شود. و در این تاریکی درونی، مهم نیست چقدر تلاش کنیم—هرگز با وضوح نخواهیم دانست به کجا می‌رویم. بدون نور اطاعت، زندگی گیج‌کننده، ناامیدکننده و بی‌جهت به نظر می‌رسد. اما راه خروجی وجود دارد و آن با یک تصمیم آغاز می‌شود: اطاعت کردن.

وقتی با صداقت به سوی فرمان‌های خداوند بازمی‌گردیم، اتفاقی باشکوه رخ می‌دهد. تاریکی جای خود را به نور می‌دهد و سردرگمی جای خود را به وضوح می‌دهد. با چشمان ایمان می‌بینیم و درمی‌یابیم که خدا هرگز ما را رها نکرده است. او با حکمت ما را هدایت می‌کند، حتی در راه‌های ساده و پنهان. در این دیدگاه جدید، آرامش، سکون و اطمینان می‌یابیم که بهترین‌ها برای کسانی که وفادار می‌مانند، مهیا شده است. و مقصد نهایی این سفر که با اطاعت روشن می‌شود، باشکوه است: حیات جاودان در مسیح عیسی، جایی که همه چیز سرانجام معنا خواهد یافت. -استاپفورد اِی. بروک. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا حتی زمانی که دید من محدود است و قلبم در شکایت‌های خاموش گم می‌شود، تو وفادار می‌مانی و گام‌هایم را با محبت هدایت می‌کنی. چند بار به روال زندگی‌ام اعتراض کردم، به سادگی زندگی‌ام افسوس خوردم یا آرزوی شناخته شدن داشتم و فراموش کردم که هر جزئیات تحت کنترل توست.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که قلبی تسلیم به من بدهی تا هر شکایتی را رها کنم و در اطاعت از دستورات مقدس تو استوار بمانم. نگذار دیگر در تاریکی نافرمانی قدم بردارم، بلکه انتخاب کنم که در نور شریعت قدرتمندت حرکت کنم. چشمانم را باز کن تا به وضوح ببینم آنچه را که تو هم‌اکنون انجام می‌دهی، حتی زمانی که متوجه نمی‌شوم. به من آرامش بده تا راه‌های ساده را بپذیرم و نیرو بده تا وفادار بمانم، دانسته که تو حتی پنهان‌ترین گام‌ها را با حکمت هدایت می‌کنی.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا با اطاعت، همه چیز روشن و معنادار می‌شود. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون مشعلی روشن در دل شب است که زیبایی مراقبت تو را حتی در ساکت‌ترین دره‌ها نمایان می‌سازد. فرمان‌هایت همچون قطب‌نمای آسمانی است که مرا با دقت به سوی وعده حیات جاودان هدایت می‌کند، جایی که هر تلاش پاداش خواهد یافت و هر تردید سرانجام پاسخ داده خواهد شد. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در این باره خردمندان بیندیشند و نیکویی خداوند را در نظر آورند» (مزامیر ۱۰۷:۴۳).

چه اصل نامرئی‌ای می‌تواند حتی در آشفته‌ترین لحظات طبیعت عمل کند تا همه چیز، به نوعی، به زیبایی منتهی شود؟ پاسخ در ذات خود خداست: قدوسیت. زیبایی قدوسیت، رشته‌ای نامرئی است که سراسر آفرینش را دربرگرفته است. خدای ما پاک، نیکو و بی‌نهایت محبت‌آمیز است و هر اثر دستان او، نشان از ذات کامل او دارد. حتی خشن‌ترین رعد، متلاطم‌ترین دریا یا تیره‌ترین آسمان، در خود زیبایی منحصر به فردی دارد—زیرا همه چیز از اوست و به دست او شکل گرفته است. تمام طبیعت، با همه تنوع و پیچیدگی‌اش، بوم زنده‌ای است که دست آفریننده بر آن نشانه‌های آشکار جلال خود را به جا گذاشته است.

این اندیشه دل ما را از حرمت و آرامش سرشار می‌سازد. دانستن اینکه قدوسیت خدا نه تنها فرمانروایی می‌کند، بلکه زیبایی می‌بخشد، نگرش ما را به جهان دگرگون می‌سازد. هیچ چیز خارج از کنترل نیست، هیچ چیز واقعاً تصادفی نیست. هر جزئیات، حتی در خشک‌ترین محیط‌ها یا شدیدترین موقعیت‌ها، در خدمت یک شاهکار بزرگ است: آشکار ساختن زیبایی الهی. و شگفت‌انگیزتر اینکه ما انسان‌ها نیز آفریده شده‌ایم تا همین زیبایی را با هماهنگ شدن با آفریننده بازتاب دهیم.

وقتی تصمیم می‌گیریم از شریعت قدرتمند خدا اطاعت کنیم، پیوندی میان آفریننده و مخلوق شکل می‌گیرد. محبت خدا، صلح او و قدوسیتش در ما ساکن می‌شود. این اتحاد، شادی‌ای عمیق و استوار به ارمغان می‌آورد که فراتر از شرایط است—یقینی که همه چیز خوب است و خوب خواهد ماند، اکنون و تا ابد. زیبایی‌ای که در آفرینش می‌بینیم، آنگاه در وجود ما نیز آشکار می‌شود. -جورج مک‌دونالد. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، حتی در آشفته‌ترین صحنه‌های آفرینش، قدوسیت تو همچنان اصل نامرئی است که همه چیز را نگاه می‌دارد و زیبا می‌سازد. رعدی که می‌ترساند، دریایی که می‌غرد، آسمانی که تیره می‌شود—همه چیزی از تو را آشکار می‌سازند، زیرا همه چیز از دستان پاک و کامل توست. سپاسگزارم که نشانه‌های آشکار جلالت را در هر گوشه طبیعت نهادی و آنچه را که بی‌نظم می‌نماید، به جلوه‌ای از زیبایی عمیق و هدفمند تبدیل کردی.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا جهان را با چشمانی شکل‌گرفته به وسیله قدوسیت تو ببینم. بگذار حتی در دشوارترین موقعیت‌ها یا خشک‌ترین محیط‌های زندگی‌ام، عمل زیبای تو و حاکمیتت را درک کنم. و بالاتر از همه، به یاد داشته باشم که برای بازتاب همین زیبایی آفریده شده‌ام، از طریق اطاعت صادقانه از شریعت شگفت‌انگیزت. بگذار هر تصمیم من بازتابی از ذات تو و هر گامم بیانی از حضور تو در من باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم، زیرا قدوسیت تو نه تنها بر جهان حکومت می‌کند، بلکه جان مرا نیز زمانی که به اراده‌ات تسلیم می‌شوم، زیبا می‌سازد. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون قلم‌موی الهی است که زندگی‌ام را با خطوطی از نور، پاکی و هدف شکل می‌دهد. فرمان‌هایت همچون رنگ‌های آسمانی‌اند که راهم را با زیبایی‌ای که فقط از تو می‌آید، رنگین می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا من یقین دارم که رنج‌های زمان حاضر قابل مقایسه با جلالی که قرار است در ما آشکار شود، نیست» (رومیان ۸:۱۸).

هر مخالفت با خواسته‌های ما، هر ناراحتی روزانه، هر ناامیدی کوچک می‌تواند به برکتی حقیقی تبدیل شود — اگر واکنش ما با ایمان هدایت شود. حتی در این دنیای پر از چالش، زمانی که انتخاب می‌کنیم با فروتنی، صبر و اعتماد به خدا واکنش نشان دهیم، می‌توانیم نگاهی اجمالی به بهشت داشته باشیم. بداخلاقی دیگران، سخنان تند، مشکلات سلامتی، اتفاقات غیرمنتظره — همه این‌ها، اگر با دلی رو به سوی خدا پذیرفته شوند، می‌توانند صلحی عمیق‌تر را که او می‌خواهد در ما برقرار کند، در وجودمان عمیق‌تر سازند.

پس مشکل در خود شرایط نیست، بلکه در نحوه دید ما به آن‌هاست. کمبود بینش روحانی است که مانع می‌شود درک کنیم حتی عقب‌ماندگی‌ها نیز ابزار رحمت خدا هستند. و این نابینایی روحانی تصادفی نیست — بلکه نتیجه مستقیم نافرمانی از شریعت قدرتمند خداست. زمانی که فرامین خداوند را رد می‌کنیم، از نوری که به امور معنا می‌بخشد دور می‌شویم. توانایی تشخیص موقت از ابدی، سطحی از عمیق را از دست می‌دهیم.

بینش واقعی روحانی تنها زمانی ممکن است که با خالق خود صمیمیت داشته باشیم. و این صمیمیت حاصل احساسات نیست، بلکه نتیجه اطاعت است. تنها کسی واقعاً خدا را می‌شناسد که با قاطعیت تصمیم گرفته از فرامین او پیروی کند — حتی اگر برخلاف تمایل عموم باشد، حتی اگر هزینه‌ای داشته باشد. اطاعت یعنی دیدن. اطاعت یعنی با وضوح، هدف و آرامش زندگی کردن. خارج از اطاعت، همه چیز گیج‌کننده، سنگین و ناامیدکننده می‌شود. اما در اراده خدا، حتی سختی‌ها نیز به ابزار جلال تبدیل می‌شوند. – ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان می‌دهی حتی ناراحتی‌های روزانه و ناامیدی‌ها می‌توانند زمانی که درست واکنش نشان می‌دهم، به برکت تبدیل شوند. شکر که حتی در آزمایش‌های کوچک نیز حضور داری، جانم را شکل می‌دهی و در من صلحی را عمیق‌تر می‌سازی که تنها تو می‌توانی عطا کنی.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که بینش روحانی عطا کنی تا فراتر از شرایط ببینم. مرا از نابینایی‌ای که از نافرمانی زاده می‌شود رهایی بخش و مرا به نور فرامینت بازگردان. به من بیاموز که هر چالش را به عنوان ابزاری از رحمت تو بپذیرم، دانسته که همه چیز برای خیریت کسانی که تو را دوست دارند و از تو اطاعت می‌کنند، همکاری می‌کند. مبادا از اراده‌ات بگریزم، بلکه با یقین و تسلیم در آن ثابت بمانم، حتی اگر برخلاف تأیید دنیا باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا با اطاعت، با وضوح می‌بینم و با هدف زندگی می‌کنم. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون عدسی پاکی است که به من امکان می‌دهد نادیدنی را ببینم، ابدیت را درک کنم و حتی در میان درد، صلح یابم. فرامینت همچون پله‌های مقدسی هستند که مرا از سردرگمی این دنیا به جلال حضورت بالا می‌برند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«برای خداوند خواهم سرایید، زیرا او برای من نیکو است» (مزامیر ۱۳:۶).

با قلبی که واقعاً به خدا تسلیم شده و از حضور او پر است، نیازی نیست او را در مکان‌های دور یا در تجربیات خارق‌العاده جستجو کنیم. لازم نیست او را در آسمان‌ها، در اعماق زمین یا در نشانه‌های بیرونی بجوییم — زیرا او همه جا، در همه چیز حاضر است و لحظه به لحظه خود را آشکار می‌سازد. خدا واقعیت عظیم جهان هستی است و حضور او در اکنون ابدی جلوه‌گر می‌شود — جریانی همیشگی که حتی خود ابدیت نیز نمی‌تواند آن را به پایان برساند. هر لحظه فرصتی تازه برای ملاقات با او، شناخت بیشتر او و تجربه حضور زنده و جاری اوست.

اما چگونه می‌توان این واقعیت را با وضوح، بدون سردرگمی یا توهم زیست؟ کلید آن ساده و عمیق است: هماهنگ شدن با خدا از طریق اطاعت از شریعت مقدس، ابدی و قدرتمند او. این پل میان جان و آفریننده است. بسیاری خواهان رابطه‌ای صمیمی با خدا هستند، اما فرامین او را نادیده می‌گیرند — و این اشتباهی مرگبار است. محال است کسی با خدا هم‌قدم باشد در حالی که در برابر آنچه او به عنوان بیان اراده خود مقرر کرده مقاومت می‌کند. نافرمانی، چشمان جان را می‌بندد و او را از درک حضور زنده خداوند در زندگی روزمره بازمی‌دارد.

از سوی دیگر، هنگامی که جان شجاعت رد کردن تمایل رایج — که راه آسان نافرمانی را ترجیح می‌دهد — را پیدا می‌کند و با صداقت به اطاعت از اراده خدا روی می‌آورد، همه چیز تغییر می‌کند. زندگی روحانی شکوفا می‌شود. مشارکت با خدا محسوس، زنده و دائمی می‌گردد. جان رابطه‌ای با آفریننده خود را تجربه می‌کند که پیش‌تر دور یا ناممکن به نظر می‌رسید. آنچه خشک بود، بارور می‌شود؛ آنچه تاریک بود، از نور پر می‌گردد. اطاعت راز است — نه فقط برای خشنود ساختن خدا، بلکه برای زندگی واقعی با او. -توماس کاگزول آپهام. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا در همه جا، در هر لحظه حضور داری و نیازی نیست تو را در تجربیات بزرگ یا دور جستجو کنم. وقتی قلبم به تو سپرده شده و از حضورت پر است، درمی‌یابم که تو همیشه اینجایی و خود را به شیوه‌ای زنده، دائمی و خاموش آشکار می‌سازی.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که کمکم کنی این حقیقت را با وضوح و وفاداری زندگی کنم. مبادا به این توهم بیفتم که بخواهم به تو نزدیک باشم اما فرامینت را نادیده بگیرم. به من بیاموز جانم را با شریعت مقدس، ابدی و قدرتمندت که پلی امن میان ماست، هماهنگ سازم. به من شجاعت بده تا راه آسان نافرمانی را رد کنم و نیرو عطا کن تا هر روز، اراده تو را برگزینم. بگذار اطاعتم صادقانه، استوار و سرشار از محبت باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا وقتی از تو اطاعت می‌کنم، همه چیز اطرافم تغییر می‌کند. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون رودی از نور در جانم جاری است که آنچه خشک بود را شکوفا و آنچه تاریک بود را روشن می‌سازد. فرامینت همچون پله‌هایی استوار مرا به رابطه‌ای زنده، دائمی و واقعی با تو رهنمون می‌شود. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پس، نگران فردا نباشید، زیرا فردا نگرانی‌های خود را خواهد داشت؛ هر روز را مشکلات خودش کافی است.» (متی ۶:۳۴)

بیایید بیاموزیم که به طور کامل در زمان حال زندگی کنیم و در برابر وسوسهٔ رها کردن ذهن به نگرانی دربارهٔ آینده مقاومت نماییم. آینده هنوز متعلق به ما نیست — و شاید هرگز نباشد. وقتی می‌کوشیم نقشهٔ خدا را پیش‌بینی کنیم و برای موقعیت‌هایی که شاید هرگز رخ ندهند، راهبردهایی بسازیم، خود را در زمینی خطرناک قرار می‌دهیم، نگرانی‌های بیهوده می‌آفرینیم و درهایی را به روی وسوسه‌هایی می‌گشاییم که نیازی به وجودشان نبود. اگر چیزی پیش بیاید، خدا در زمان مناسب، نیرو و نوری را که نیاز داریم عطا خواهد کرد — نه زودتر و نه دیرتر.

پس چرا خود را با دشواری‌هایی که شاید هرگز نیایند، سنگین کنیم؟ چرا امروز برای فردایی نامعلوم رنج بکشیم، به‌ویژه وقتی هنوز نه نیرو و نه راهنمایی لازم برای روبه‌رو شدن با آن را دریافت نکرده‌ایم؟ در عوض، توجه ما باید به زمان حال معطوف باشد — به وفاداری روزانهٔ ما به هر آنچه خدا از طریق پیامبران و عیسی به روشنی به ما آموخته است. شریعت قدرتمند خدا در برابر ماست، زنده و در دسترس، تا با فروتنی و پایداری از آن اطاعت کنیم.

اگر با این شریعت مقدس و ابدی هماهنگ باشیم، واقعاً دلیلی برای ترس از آینده نداریم. آیندهٔ کسی که با خدا گام برمی‌دارد، در امان است. اما برای کسانی که آشکارا نسبت به احکام آفریننده نافرمانی می‌کنند، آینده واقعاً جای نگرانی دارد. آرامش و امنیت در دانستن آنچه فردا رخ خواهد داد نیست — بلکه در این است که امروز با خدا در صلح باشیم و با صداقت از ارادهٔ او اطاعت کنیم. همین ما را از ترس می‌رهاند و امید را تضمین می‌کند. -برگرفته از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من نشان می‌دهی زمان حال تنها زمانی است که واقعاً می‌توانم تو را خدمت کنم. تو مرا فرا نمی‌خوانی که فردا را کنترل کنم، بلکه می‌خواهی امروز را با وفاداری زندگی کنم و اطمینان داشته باشم که در زمان مناسب، نیرو و نوری را که نیاز دارم به من خواهی داد. سپاسگزارم که مرا نسبت به خطر ذهن نگران که همواره سناریوهای آینده را می‌سازد، هشدار می‌دهی — سناریوهایی که شاید هرگز وجود نداشته باشند.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا در برابر وسوسهٔ اسیر شدن در آینده مقاومت کنم. دلی هشیار نسبت به شریعت قدرتمندت به من عطا کن، وفادار در تصمیمات کوچک روزمره. بگذار ذهنم بر آنچه از طریق پیامبران و عیسی به من آموخته‌ای متمرکز باشد و زندگیم بازتابی همیشگی از این اطاعت باشد. مگذار گرفتار نگرانی‌هایی شوم که به من تعلق ندارند، بلکه به من بیاموز که اعتماد کنم اگر چیزی پیش بیاید، تو با من خواهی بود و مرا حمایت خواهی کرد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در تو آرامشی می‌یابم که فردا نمی‌تواند به من بدهد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهندهٔ جاودان من است. شریعت قدرتمندت همچون صخره‌ای استوار زیر پای من است که حتی وقتی آینده نامعلوم است، امنیت می‌بخشد. احکامت همچون نوری همیشگی مرا در امروز هدایت می‌کند و قلبم را برای هر آنچه پیش آید آماده می‌سازد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«برخیزید، ای دروازه‌های جاودان، تا پادشاه جلال وارد شود» (مزامیر ۲۴:۹).

تو باید درک کنی که جان تو ذاتاً مرکزی مقدس است — سکونتی که خداوند آن را آماده ساخته، پادشاهی بالقوه که خود پادشاه آرزو دارد در آن ساکن شود. اما برای اینکه این پادشاه واقعاً بتواند بر این تخت بنشیند، لازم است که تو با غیرت از این مکان مراقبت کنی. جان تو باید از گناهان اعتراف‌نشده پاک باشد، در برابر ترس‌ها آرامش داشته باشد و در وسوسه‌ها و آزمایش‌ها استوار بماند. این پاکی درونی، این آرامش پایدار، نه از جهان می‌آید و نه از تلاش‌های انسانی — بلکه از چیزی بسیار والاتر و قدرتمندتر سرچشمه می‌گیرد.

و چگونه می‌توانیم در دنیایی چنین آشفته، که دشمن بر دل‌های بسیاری سلطه دارد، به این آرامش دست یابیم؟ پاسخ ساده‌تر از آن است که بسیاری می‌پندارند، هرچند وفاداری می‌طلبد: کافی است تصمیم بگیری از شریعت قدرتمند خداوند اطاعت کنی. در آن راز ثبات روحانی نهفته است. در احکام خداوند قدرتی واقعی و فعال وجود دارد — قدرتی که دگرگون می‌سازد، تقویت می‌کند و محافظت می‌نماید. اما این قدرت را تنها کسانی می‌شناسند که با صداقت و پایداری خود را واقعاً تسلیم اراده خدا می‌کنند.

در اطاعت است که هر آنچه نیکوست و آفریدگار برای مخلوقاتش کنار گذاشته، می‌یابیم: آرامش، هدایت، تسلی، امنیت و از همه مهم‌تر، مشارکت با او. متأسفانه بسیاری، فریب خورده توسط توهمات دشمن، این راه را رد می‌کنند و برکات شگفت‌انگیزی را که با اطاعت همراه است، از دست می‌دهند. اما تو می‌توانی انتخابی متفاوت داشته باشی. تو می‌توانی همین امروز تصمیم بگیری جانت را مکانی شایسته برای حضور پادشاه بسازی، تنها با اطاعت از شریعت او — استوار، جاودان و سرشار از زندگی. -اقتباس از میگل مولینوس. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من آشکار ساختی جانم مکانی مقدس است که برای سکونت تو آفریده شده است. اما برای اینکه این امر تحقق یابد، باید با غیرت از این مکان مراقبت کنم — گناهان را پاک کنم، با ایمان با ترس‌ها روبرو شوم و در وسوسه‌ها استوار بمانم. سپاسگزارم که مرا در این وظیفه تنها نمی‌گذاری، بلکه راهی روشن و قدرتمند پیش پایم می‌گذاری تا جانم شایسته حضور تو گردد.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم روحی وفادار و پایدار در من بکاری که با تمام دل بخواهد از شریعت قدرتمند تو اطاعت کند. به من بیاموز تا آن آرامش حقیقی را که تنها در اطاعت یافت می‌شود، بجویم و کمکم کن تا توهمات این جهان که می‌کوشد توجهم را از تو منحرف سازد، رد کنم. جانم به وسیله احکام تو تقویت شود، به اراده تو پاک گردد و با حضور تو استوار بماند. به من شجاعت بده تا در این راه استوار گام بردارم، حتی زمانی که دشوار است، و درونم را به تختی شایسته پادشاه پادشاهان تبدیل کن.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که جانم را با هدف آفریدی و راز مشارکت حقیقی با خودت را به من آشکار ساختی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون رودی از حیات است که می‌شوید، پاک می‌کند و قلبم را از آرامش و هدایت لبریز می‌سازد. احکام تو همچون دیوارهایی از نورند که جانم را محافظت می‌کنند و آن را استوار، ایمن و سرشار از حضور تو می‌سازند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند تو را پیوسته هدایت خواهد کرد، جانت را حتی در سرزمین‌های خشک سیراب خواهد ساخت و استخوان‌هایت را نیرومند خواهد کرد؛ تو مانند باغی سیراب و چون چشمه‌ای خواهی بود که آب‌هایش هرگز خشک نمی‌شوند» (اشعیا ۵۸:۱۱).

خود را کاملاً به مراقبت و هدایت خداوند بسپار، همان‌گونه که گوسفندی به شبان خود اعتماد کامل دارد. تمام اعتماد خود را بی‌هیچ تردیدی به او بسپار. حتی اگر امروز احساس می‌کنی در بیابانی هستی—جایی خشک، خالی، بی‌نشانه‌ای از زندگی یا امید، چه در درونت و چه در اطرافت—بدان که شبان ما قدرت دارد حتی خشک‌ترین زمین را به چراگاه‌های سبز تبدیل کند. آنچه به چشم ما بی‌حاصل می‌آید، در نظر خدا تنها زمینی است آماده تا زیر دستان او شکوفا شود.

شاید تصور کنی هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به شادی، آرامش و فراوانی داری. اما خداوند می‌تواند همین جایی که امروز هستی را دقیقاً به همین چیزها تبدیل کند: باغی زنده، پر از زیبایی، هدف و نوسازی. او قادر است بیابان را همچون گل سرخ شکوفا سازد، حتی اگر همه چیز از دست رفته به نظر برسد. این قدرت خدای ماست—آوردن زندگی به جایی که پیش از آن فقط گرد و غبار و تنهایی بود. و راز تجربه این دگرگونی چیست؟ در اطاعت از شریعت نیرومند و بی‌خطای خداست.

دقیقاً به همین دلیل است که آفریننده، احکام خود را به ما داده است: تا راه خوشبختی را در این جهان با وضوح بشناسیم. ما گمراه یا بی‌هدف نیستیم—ما راهنمایی مطمئن داریم. شریعت خدا همچون نقشه‌ای قابل اعتماد در جهانی بی‌نظم است. کسی که از آن پیروی می‌کند، حتی در زمان‌های دشوار آرامش حقیقی می‌یابد. و در پایان این سفر، این راه اطاعت ما را به تاج جاودان در مسیح عیسی می‌رساند، پاداشی که به همه کسانی وعده داده شده که برای خشنودی پدر زندگی می‌کنند. -اقتباس از هانا ویتال اسمیت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا می‌توانم کاملاً در مراقبت‌های تو آرام بگیرم. حتی زمانی که جانم خود را در بیابانی بی‌جان یا بی‌امید می‌یابد، تو همچنان شبان وفادار من هستی. تو فراتر از محدودیت‌های من می‌بینی و خشک‌ترین زمین را به چراگاه‌های سبز تبدیل می‌کنی. آنچه برای من از دست رفته به نظر می‌رسد، برای تو تنها آغاز کاری پرجلال است.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که کمکم کنی بیشتر اعتماد کنم، با استواری بیشتری اطاعت کنم و کاملاً خود را به هدایت تو بسپارم. بگذار نه به راست و نه به چپ منحرف شوم، بلکه با وفاداری راهی را که از طریق شریعت نیرومندت آشکار کرده‌ای، دنبال کنم. به من بیاموز حتی در میان خشکی‌ها، بذرهایی را که تو کاشته‌ای ببینم و دلی عطا کن که منتظر، مطمئن و مطیع باشد. می‌دانم که حتی در همین جایی که اکنون هستم، تو می‌توانی شادی، آرامش و زندگی فراوان را شکوفا سازی.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا هرگز مرا بی‌هدایت نمی‌گذاری. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو همچون چشمه‌ای است که در میان بیابان می‌جوشد و تازگی، زیبایی و هدف را به جان خسته‌ام می‌بخشد. احکام تو همچون راه‌های امنی هستند که روز به روز مرا هدایت می‌کنند تا به تاج جاودانی که برای دوست‌داران خود آماده کرده‌ای، برسم. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند نقشه‌های خود را برای زندگی من به انجام خواهد رساند» (مزامیر ۱۳۸:۸).

چرا این‌قدر نگران آینده هستیم، در حالی که آن تحت کنترل ما نیست؟ وقتی با اضطراب سعی می‌کنیم آنچه را که پیش روست شکل دهیم و سناریوهای خوب یا بد را مطابق میل خود تصور کنیم، در واقع وارد قلمرویی می‌شویم که فقط به خدا تعلق دارد. این کار نه تنها بی‌فایده است، بلکه نوعی بی‌اعتمادی پنهان نیز هست. خداوند نقشه‌ای کامل دارد، و تلاش ما برای پیش‌بینی یا کنترل این نقشه فقط ما را از آرامشی که او می‌خواهد به ما بدهد دور می‌کند. با این کار، از زمان حال منحرف می‌شویم، همان جایی که خداوند در زندگی ما عمل می‌کند.

این بی‌قراری نسبت به فردا، ارزشمندترین چیز را از ما می‌گیرد: حضور خدا در امروز. و با از دست دادن این تمرکز، خود را با نگرانی‌هایی بار می‌کنیم که برای حمل آن‌ها آفریده نشده‌ایم. آرامش حقیقی فقط زمانی تجربه می‌شود که در اطمینان از اینکه آینده در دستان آفریننده است، آرام بگیریم. و یک راه مطمئن برای تضمین اینکه این آینده نیکو خواهد بود — هم در این زمین و هم تا ابدیت — این است که با فروتنی قوانین زندگی را که او قبلاً به ما آشکار کرده است، بپذیریم؛ همان احکامی که در شریعت قدرتمند او آمده است.

اگر قرار است نگران چیزی باشیم، بگذار نگران اطاعت خود باشیم. غیرت ما باید در این باشد که هر فرمانی را که خدا از طریق پیامبرانش و از طریق عیسی در اناجیل به ما داده است، با وفاداری زندگی کنیم. این تنها نگرانی‌ای است که ارزش حمل کردن دارد، زیرا همه چیز به آن وابسته است: آرامش، قدرت، هدف و در نهایت نجات ما. آینده متعلق به خداست، اما حال، فرصت ما برای انتخاب اطاعت است. -اقتباس از ویلیام الری چانینگ. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من یادآوری می‌کنی آینده در دستان من نیست، بلکه در دستان توست. چه بسیار بارها که گذاشتم اضطراب بر من غلبه کند، چون سعی داشتم آنچه را که پیش روست کنترل کنم و فراموش کردم که تو نقشه‌ای کامل برای من داری. تو در زمان حال عمل می‌کنی و اینجاست، در این روز، که باید با ایمان، اعتماد و اطاعت زندگی کنم.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که بار نگرانی نسبت به فردا را از من برداری و در قلبم غیرتی عمیق برای اطاعت از اراده‌ات قرار دهی. به من بیاموز که در اطمینان از اینکه آینده نزد تو امن است، آرام بگیرم و مسئولیت واقعی خود را در این بدانم که اکنون با وفاداری زندگی کنم و احکام تو را با شادی و احترام نگاه دارم. بگذار هر تصمیم من با نور شریعت قدرتمند تو هدایت شود تا در ترس‌های آنچه هنوز نیامده، گم نشوم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا آرامش حقیقی را زمانی به من می‌بخشی که انتخاب می‌کنم اعتماد کنم و اطاعت نمایم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون لنگری استوار است که مرا در حالی که جهان در بی‌ثباتی می‌چرخد، ثابت نگه می‌دارد. احکام تو همچون شعله‌های زنده‌ای هستند که حال را روشن می‌کنند و با اطمینان به سوی آینده پرشکوهی که آماده ساخته‌ای، راه می‌نمایند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خدا وفادار است و اجازه نمی‌دهد که بیش از توانتان آزموده شوید» (اول قرنتیان ۱۰:۱۳).

وسوسه‌ها هرگز بزرگ‌تر از آنچه می‌توانیم تحمل کنیم نیستند. خداوند، در حکمت و رحمت خود، محدودیت‌های ما را می‌داند و هرگز اجازه نمی‌دهد که بیش از ظرفیت‌مان آزموده شویم. اگر همه آزمایش‌های زندگی یک‌باره بر ما وارد می‌شد، ما را خرد می‌کردند. اما خداوند، همچون پدری مهربان، اجازه می‌دهد که هر بار یکی از آن‌ها بیاید — ابتدا یکی، سپس دیگری، و گاهی آن را با سومی که شاید دشوارتر باشد جایگزین می‌کند، اما همیشه در حد توان ما. او هر آزمایش را با دقت می‌سنجد و حتی زمانی که زخمی می‌شویم، نابود نمی‌شویم. او هرگز نی را که شکسته است نمی‌شکند.

اما آیا ما می‌توانیم کاری انجام دهیم تا بهتر با این وسوسه‌ها روبرو شویم؟ بله، می‌توانیم. و پاسخ در اطاعت است. هرچه بیشتر خود را وقف پیروی از شریعت قدرتمند خدا کنیم، خداوند بیشتر ما را توانمند می‌سازد تا مقاومت کنیم. وسوسه شروع به از دست دادن قدرت خود می‌کند و با گذشت زمان، کمتر و ضعیف‌تر می‌شود. این اتفاق می‌افتد زیرا با اطاعت، جایی برای سکونت دائمی روح‌القدس در خود باز می‌کنیم. حضور او ما را تقویت، محافظت و هوشیار نگه می‌دارد.

شریعت خدا نه تنها ما را راهنمایی می‌کند، بلکه ما را نگه می‌دارد. ما را در جایگاهی روحانی، استوار و در مشارکت و آرامش با پدر قرار می‌دهد. و در همین جایگاه است که وسوسه‌ها فضای کمتری، صدای کمتری و قدرت کمتری دارند. اطاعت ما را محافظت می‌کند. ما را از درون دگرگون می‌سازد و به سوی زندگی‌ای از هوشیاری، تعادل و آزادی حقیقی در خدا هدایت می‌کند. – اقتباس از ه. ا. منینگ. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا پدری مهربان و دانا هستی که هرگز اجازه نمی‌دهی بیش از توانم وسوسه شوم. تو محدودیت‌هایم را می‌دانی و هر آزمایش را با دقت می‌سنجی و اجازه می‌دهی هر بار یکی از آن‌ها، در زمان مناسب، با هدف و محبت بیاید. حتی زمانی که زخمی می‌شوم، تو مرا نگه می‌داری و اجازه نمی‌دهی نابود شوم. سپاسگزارم که با چنین صبری از من مراقبت می‌کنی و نشان می‌دهی که حتی در مبارزات، مرا شکل می‌دهی و تقویت می‌کنی.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که کمکم کنی با هوشیاری و استواری بیشتری با وسوسه‌ها روبرو شوم. به من بیاموز تا نیرویی را که از اطاعت شریعت قدرتمندت می‌آید بجویم. بگذار به صدای ضعف تسلیم نشوم و در برابر گناه بی‌تفاوت نباشم، بلکه هر روز زندگی در وفاداری را انتخاب کنم. قلبی مصمم و آماده برای اطاعت به من عطا کن تا روح‌القدس تو پیوسته در من ساکن باشد و مرا هوشیار، محافظت‌شده و تقویت‌شده نگه دارد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا راهی امن برای پیروزی بر شر به من عطا می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون سپری روحانی مرا در نبردهای جان محافظت می‌کند و بر صخره‌ای استوارم می‌سازد. احکام تو همچون دیوارهای نوری مرا احاطه کرده و به سوی زندگی‌ای از تعادل، هوشیاری و آزادی حقیقی در تو هدایت می‌کنند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“