«خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود» (مزامیر ۲۳:۱).

زندگی پر از نبردها، چالش‌ها و لحظات با شکوه است. اما کسی که به شبان جان خود ایمان دارد، نیرویی برای پیشروی، انجام وظیفه و غلبه بر هر آزمایش می‌یابد. ایمان به خداوند، اطاعت را حمایت می‌کند و اطاعت، ایمان را تقویت می‌نماید و این چرخه‌ای از اعتماد و پیروزی را ایجاد می‌کند. در پایان سفر، زمانی که نبردهای زمینی پایان می‌یابد، همین ایمان به سرود پیروزی تبدیل خواهد شد.

برای چنین گام برداشتن، لازم است از فرامین باشکوه حضرت اعلی پیروی کنیم که ما را همچون عصایی مطمئن در مسیرهای روزمره هدایت می‌کند. هر عمل وفادارانه و هر گام مطیعانه، استواری درونی را بنا می‌نهد و ما را برای ابدیت آماده می‌سازد. به این ترتیب، حتی در برابر نبردها، آرامش شبان را احساس می‌کنیم که ما را با مراقبت و هدف هدایت می‌کند.

پس بدون ترس پیش بروید. شبان آسمانی، مطیعان را از میان آب‌های آرام هدایت می‌کند و در پایان راه، آنان نور آسمان را که در آب‌های جاودان منعکس شده است، مشاهده می‌کنند. کسی که در اراده خداوند پایداری می‌کند، درمی‌یابد که مرگ تنها گذری به سوی آرامش درخشان حضور اوست. اقتباس از استاپفورد اِی. بروک. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، با دلی آماده برای پیروی از راه تو، حتی در میان نبردهای این زندگی، به حضورت می‌آیم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا با وفاداری در فرامین باشکوه تو گام بردارم. ایمانم به واسطه اطاعت تقویت شود و اطاعتم به وسیله ایمان حمایت گردد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا همچون شبانی کامل هدایت می‌کنی. فرزند محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو عصایی است که گام‌هایم را هدایت می‌کند. فرامین تو آب‌های آرامی هستند که جانم را تازه می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«سپس خدا ابرام را بیرون برد و به او گفت: “به آسمان نگاه کن و ستارگان را بشمار، اگر بتوانی”» (پیدایش ۱۵:۵).

مانند ابراهیم، ما نیز اغلب در «خیمه‌های» خودمان محبوس هستیم — در محدودیت‌های ذهنی، ترس‌ها و نگرانی‌هایمان. اما خداوند ما را به بیرون فرا می‌خواند تا چشمانمان را به سوی آسمان بلند کنیم و دورتر ببینیم. او ما را دعوت می‌کند تا جای فضاهای تنگ را با دیدی وسیع عوض کنیم، با قدم‌هایی استوار در اراده او زندگی کنیم و قلبمان را برای آنچه او برنامه‌ریزی کرده باز نگه داریم. وقتی به بالا نگاه می‌کنیم، درمی‌یابیم که افکار خدا بسیار بالاتر از افکار ماست و راه‌های او همیشه بزرگ‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنیم.

برای تجربه این زندگی وسیع‌تر، باید مطابق با شریعت باشکوه حضرت اعلی قدم برداریم. این شریعت ما را از زندان‌های درونی آزاد می‌کند، محدودیت‌هایی را که بر خود تحمیل کرده‌ایم می‌شکند و به ما می‌آموزد که به هدایت پدر اعتماد کنیم. هر قدم اطاعت، دعوتی است تا جهان و زندگی را از منظر خدا ببینیم و دیدگاه کوتاه انسان را با دیدگاه ابدی خالق عوض کنیم.

پس از «خیمه» محدودیت بیرون بیا و وارد «آسمان» وعده‌های خدا شو. او می‌خواهد تو با افق‌های باز زندگی کنی، با فرمان‌های عظیمش هدایت شوی و برای به ارث بردن حیات جاودان در عیسی آماده گردی. اقتباس از جان جووت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، در حضورت می‌ایستم و از تو می‌خواهم مرا از فضاهای تنگ بیرون آوری و چشمانم را به آسمان وعده‌هایت باز کنی. چشمانم را باز کن تا نقشه‌های بزرگ‌ترت را ببینم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا در اطاعت از شریعت باشکوهت گام بردارم و افکار کوچک را با دیدی وسیع از مقصودت عوض کنم. بگذار هر روز با اعتماد به مراقبت تو زندگی کنم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که مرا به بیرون از محدودیت‌هایم فرا می‌خوانی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت افقی بی‌پایان برای جان من است. فرمان‌هایت ستارگانی هستند که مرا در راه هدایت می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در شریعت تو آرامش عظیمی یافت می‌شود؛ و هیچ چیز باعث لغزش کسی که آن را نگاه می‌دارد نخواهد شد» (مزامیر ۱۱۹:۱۶۵).

گاه لحظاتی هست که وقتی کتاب مقدس را می‌گشاییم، آرامشی لطیف بر جان ما فرود می‌آید. وعده‌های خداوند همچون ستارگانی در آسمان شب می‌درخشند، هر یک نوری و اطمینانی به قلب می‌بخشند. و زمانی که با دعا نزدیک می‌شویم، خداوند تسلی عمیقی را همچون روغنی بر امواج متلاطم فرو می‌ریزد و حتی قیام‌های پنهان سرکشی درون ما را آرام می‌سازد.

این تسلی شیرین تنها زمانی پایدار می‌شود که انتخاب کنیم در وفاداری به شریعت باشکوه خداوند گام برداریم. این شریعت است که ذهن ما را از بی‌ثباتی حفظ می‌کند و قدم‌های ما را در میان نبردها استوار می‌سازد. اطاعت، گوش‌ها را برای شنیدن وعده‌ها و قلب را برای تجربه آرامشی که از حضرت اعلی می‌آید، حتی در میان آزمایش‌ها، می‌گشاید.

پس کلمات جاودان خداوند را پناهگاه خود سازید. کسی که در اطاعت زندگی می‌کند درمی‌یابد که هر وعده زنده و مؤثر است و پدر، وفاداران خود را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که بخشش، امید و نجات است. اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر عزیز، من به سوی تو می‌آیم و به یاد می‌آورم که چند بار کلام تو آرامش را به جانم آورده است. شکر که به من نشان می‌دهی تنها نیستم.

ای خداوند محبوب، به من بیاموز تا در شریعت باشکوه تو گام بردارم تا نسبت به وعده‌هایت حساس باشم و حتی در برابر طوفان‌ها در آرامش بمانم.

ای خدای محبوب، تو را شکر می‌کنم زیرا کلام تو تسلی و قوت من است. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو همچون ستارگانی است که شب را روشن می‌سازد. احکام تو مرهمی است که امواج زندگی را آرام می‌کند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به خوبی می‌دانم که تو بر همه چیز قادر هستی و هیچ یک از نقشه‌هایت نمی‌تواند ناکام بماند» (ایوب ۴۲:۲).

زندگی، دردها، آزمایش‌ها و سقوط‌های درونی را به همراه دارد که گاهی سنگین‌تر از هر رنج بیرونی به نظر می‌رسند. با این حال، ایمان ما را وا می‌دارد تا هر فصل از مسیر را با سپاسگزاری به سوی آفریدگار به پایان برسانیم. نه فقط به خاطر برکاتی که دریافت می‌کنیم، بلکه برای همه آنچه زندگی را می‌سازد: شادی‌ها و غم‌ها، سلامتی و بیماری، پیروزی‌ها و شکست‌ها. هر بخش، حتی سخت‌ترین آن، به دست خدا برای خیریت ما به کار می‌رود.

این دیدگاه تنها زمانی ممکن است که بیاموزیم مطابق شریعت عظیم خداوند زندگی کنیم. او به ما نشان می‌دهد که هیچ چیز بیهوده نیست، حتی وسوسه می‌تواند فرصتی برای تقویت شود، و پدر با حکمت هر جزئیات را اداره می‌کند. اطاعت از این اراده مقدس به ما کمک می‌کند تا هدف پشت شرایط را ببینیم و در مراقبت کسی که زندگی ما را برای ابدیت شکل می‌دهد، آرام بگیریم.

پس در هر زمان شکرگزار باش. کسی که خود را به اراده خدای متعال می‌سپارد، درمی‌یابد که هم شادی و هم درد ابزارهایی برای آماده‌سازی هستند. پدر مطیعان را هدایت می‌کند و آنان را به سوی پسر می‌برد، جایی که آمرزش، نجات و یقین داریم که همه چیز برای حیات جاودان همکاری می‌کند. اقتباس از اورویل دیویی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خدای محبوب، با دلی شکرگزار در حضورت می‌ایستم، نه فقط برای برکات آشکار، بلکه برای تمام زندگی‌ام و هر تجربه‌ای که به من بخشیده‌ای.

ای پدر، به من بیاموز که از شریعت عظیم تو اطاعت کنم و در هر موقعیت—چه شادی و چه درد—دست تو را که برای خیریت من عمل می‌کند، ببینم. بگذار هرگز اعتمادم به هدف تو را از دست ندهم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا همه چیز در زندگی من در تو معنا می‌یابد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت مقتدر تو بنیادی است که هر مرحله از سفرم را استوار می‌سازد. احکام تو ابزارهای الهی هستند که همه چیز را برای آمادگی ابدیت دگرگون می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پس از آتش، صدایی آرام و ملایم آمد؛ و ایلیا، چون آن را شنید، روی خود را با ردای خویش پوشانید» (اول پادشاهان ۱۹:۱۲-۱۳).

صدای خدا با هیاهو و سر و صدا تحمیل نمی‌شود، بلکه به نرمی در گوش دل شنوا نجوا می‌کند. او در خلوت، از روح به روح سخن می‌گوید، و این مشارکت را فقط کسانی درک می‌کنند که از شلوغی‌های دنیا دور می‌شوند. اگر زندگی خود را با بیهودگی‌ها، رقابت‌ها و نگرانی‌ها پر کنیم، چگونه می‌توانیم لمس آرام خداوند را تشخیص دهیم؟ خطر آن است که گوش جان خود را ببندیم و راهنمایی‌ای را که فقط او می‌تواند بدهد، از دست بدهیم.

برای شنیدن واضح، باید در وفاداری به احکام والای خدا زندگی کنیم. آن‌ها به ما می‌آموزند که پاکی را از پوچی جدا کنیم و به جای سرگرمی‌های دنیا، در پی تقدس باشیم. وقتی اطاعت را انتخاب می‌کنیم، می‌آموزیم که صداهای بیرونی و درونی را خاموش کنیم و صدای حضرت اعلی زنده و دگرگون‌کننده می‌شود.

پس، سکوت در حضور خدا را به عادتی مقدس تبدیل کن. پدر با مطیعان سخن می‌گوید و با مهربانی کسانی را که اراده‌اش را نگاه می‌دارند، هدایت می‌کند. هر که گوش شنوا داشته باشد، به زندگی کامل در عیسی، با آرامش، هدایت و نجات، رهبری خواهد شد. اقتباس از ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، به سوی تو می‌آیم و گوش‌های شنوا و دلی حساس به صدای آرامت را می‌طلبم. حواس‌پرتی‌هایی را که مانع شنیدن تو می‌شوند، از من دور کن.

ای خداوند محبوب، به من بیاموز که احکام والای تو را نگاه دارم و از هیاهوی بیهوده این دنیا جدا شوم. بگذار صدای تو همیشه از هر صدای دیگری واضح‌تر باشد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که هنوز به نرمی با قلبم سخن می‌گویی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت نجواگر زندگی برای جان من است. احکام تو نغمه‌های مقدسی هستند که مرا به راه راست هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«با آرامش دراز می‌کشم و فوراً به خواب می‌روم، زیرا تنها تو، ای خداوند، مرا در امنیت ساکن می‌سازی» (مزامیر ۴:۸).

وقتی زندگی خود را به مراقبت خداوند می‌سپاریم، آرامش حقیقی را می‌یابیم. روحی که به رحمت‌های او اعتماد دارد، در اضطراب یا بی‌صبری گم نمی‌شود، بلکه می‌آموزد که استراحت کند و بداند دقیقاً همان‌جایی است که خدا او را قرار داده است. در همین تسلیم به پدر است که آرامشی را کشف می‌کنیم که جهان نمی‌تواند عطا کند — اطمینانی که در آغوش قادر مطلق هستیم.

این اعتماد زمانی شکوفا می‌شود که انتخاب می‌کنیم مطابق با احکام باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. آن‌ها به ما یادآوری می‌کنند که بی‌هدف قدم برنمی‌داریم، بلکه به دست دانا و محبت‌آمیز هدایت می‌شویم. اطاعت کردن یعنی اعتماد داشتن به اینکه هر قدم از سفر ما توسط خدا مقرر شده و در هر مکانی، زیر حفاظت او در امان هستیم.

پس ترس‌ها را کنار بگذارید و وفاداری را در آغوش بگیرید. پدر کسانی را که خود را به اراده مقدس او می‌سپارند، هدایت و حمایت می‌کند. کسی که در اطاعت زندگی می‌کند، در امنیت آرام می‌گیرد و به سوی پسر هدایت می‌شود تا وارث حیات جاودان گردد. اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خداوند محبوب، خود را در آغوش تو قرار می‌دهم و نگرانی‌ها و تردیدهایم را به تو می‌سپارم. می‌دانم که تنها تو می‌توانی آرامشی را که جانم نیاز دارد، عطا کنی.

ای پدر، به من بیاموز که در هر جزئیات زندگی اعتماد کنم، از احکام باشکوه تو اطاعت نمایم و جایگاهی را که مرا در آن قرار داده‌ای بپذیرم. بگذار در اطمینان از حضور تو در آرامش بیارامم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا در امنیت ساکن می‌سازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو همچون بستری از آرامش برای جان من است. احکام تو بازوان محکمی هستند که مرا در راه حمایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خوشا به حال کسانی که گرسنه و تشنه عدالت هستند، زیرا سیر خواهند شد» (متی ۵:۶).

واقعیت‌های آسمانی فقط برای کسانی مطلوب است که از بالا تولد یافته‌اند. برای این افراد، قدوسیت به لذت تبدیل می‌شود، پرستش صادقانه شادی است و امور خدا خوراک جان می‌باشد. این نشانه واقعی حیات روحانی است: یافتن رضایت نه در آنچه دنیا عرضه می‌کند، بلکه در هر آنچه از جانب خداوند می‌آید.

و این زندگی فقط زمانی ممکن است که روح اطاعت را دریافت کنیم، روحی که ما را به نگاه داشتن احکام باشکوه حضرت اعلی هدایت می‌کند. این یک بار نیست، بلکه انتخابی از روی محبت و احترام است. کسی که خداوند را به این صورت می‌جوید، هر فرمان الهی را چون گنجی ارزشمند می‌داند که دل را تقویت و برای ابدیت آماده می‌سازد.

پس خود را بیازمایید: لذت شما در کجاست؟ اگر در وفاداری به خداوند باشد، شما در راه حیات هستید. پدر نقشه‌های خود را آشکار می‌سازد و برکات جاودان را به کسانی عطا می‌کند که مطابق شریعت مقدس او گام برمی‌دارند و ایشان را به سوی پسر هدایت می‌کند تا آمرزش و نجات را بیابند. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، اعتراف می‌کنم که تنها کسانی که از بالا تولد یافته‌اند می‌توانند حضور تو را به عنوان بزرگ‌ترین لذت زندگی تجربه کنند. دلی عطا فرما که به سوی امور ابدی متمایل باشد.

ای خداوند محبوب، مرا هدایت فرما تا با وفاداری از احکام باشکوه تو اطاعت کنم. بگذار ذهنم به امور آسمانی مشغول باشد و جانم در انجام اراده تو شادی یابد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من می‌آموزی تا خواهان آنچه مقدس و ابدی است باشم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت پرقدرت تو لذت جان من است. احکام تو همچون عسلی است که راه مرا شیرین می‌سازد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«راه‌های خود را به من بنما، ای خداوند، و مرا به مسیرهای خویش تعلیم ده» (مزامیر ۲۵:۴).

خداوند می‌خواهد ما را شکل دهد تا کاملاً مطابق با اراده او باشیم. اما برای این منظور، باید انعطاف‌پذیر باشیم و اجازه دهیم او در هر جزئی از زندگی ما کار کند. اغلب فکر می‌کنیم که وفاداری فقط در تصمیمات بزرگ است، اما این در «آری» روزانه به دستورات کوچک پدر است که قلب ما دگرگون می‌شود. هر گام اطاعت، جایی برای هدایت امن و حکیمانه خدا باز می‌کند.

به همین دلیل باید بیاموزیم که به فرامین باشکوه خداوند ارزش بگذاریم. مهم نیست که این دستورات در نظر ما کوچک یا بزرگ به نظر می‌رسند — همه آن‌ها گران‌بها هستند. هر عمل تسلیم، هر انصرافی که با وفاداری انجام می‌شود، بخشی از راهی است که ما را به سعادت حقیقی می‌رساند. کسی که در امور ساده به خدای متعال «آری» می‌گوید، به زودی درمی‌یابد که او شخصیتش را برای ابدیت شکل می‌دهد.

پس، به راه‌های خداوند اعتماد کن و با تمام دل اطاعت نما. کسی که می‌آموزد با شادی از دستورات او پیروی کند، به کمال زندگی هدایت می‌شود. پدر، کسانی را که اجازه می‌دهند با اراده مقدسش شکل بگیرند، آماده، تقویت و به سوی پسر می‌فرستد. اقتباس از هانا وایتال اسمیت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، با دلی آماده برای آموختن در حضورت می‌ایستم. می‌خواهم مانند گِلی انعطاف‌پذیر در دستان تو باشم تا مرا مطابق اراده‌ات دگرگون سازی.

ای خداوند، به من بیاموز که در هر جزئیات، چه کوچک و چه بزرگ، از فرامین باشکوه تو اطاعت کنم. بگذار قلبم بیاموزد که هر زمان تو سخن می‌گویی، همیشه «آری» بگوید.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا با محبت و صبر مرا شکل می‌دهی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو راهی کامل است که مرا هدایت می‌کند. فرامین تو دستورالعمل‌های شیرینی هستند که مرا به کمال زندگی می‌رسانند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«اگر به گناه در دل خود توجه کنم، خداوند مرا نخواهد شنید» (مزامیر ۶۶:۱۸).

اغلب فکر می‌کنیم که تنها گناهان بزرگ ما را از خدا دور می‌کنند، اما حقیقت این است که حتی کوچک‌ترین اشتباهی که تصمیم می‌گیریم آن را حفظ کنیم، می‌تواند ارتباط ما با خدای متعال را مسدود کند. یک عادت پنهان، یک فکر ناپاک یا نگرشی که می‌دانیم درست نیست، می‌تواند مانعی باشد که دعاهای ما را از رسیدن به خداوند بازمی‌دارد. قلب دوگانه هرگز قدرت روحانی نخواهد یافت، زیرا گناهی که از آن توبه نشده است، نور حضور خدا را خاموش می‌کند.

به همین دلیل است که باید زندگی خود را با احکام باشکوه خداوند هماهنگ کنیم. این احکام ما را به پاکی، عدالت و محبت حقیقی فرا می‌خوانند. تنها دانستن حقیقت کافی نیست، بلکه باید تصمیم بگیریم مطابق آن زندگی کنیم. هر انکاری که به خاطر اطاعت انجام می‌دهیم، جایی باز می‌کند تا صدای خدا واضح‌تر شنیده شود و دعای ما قدرت یابد.

پس قلب خود را بیازمایید و هر مانعی را که شما را از پدر دور می‌کند، بردارید. کسی که در وفاداری گام برمی‌دارد و اطاعت را برمی‌گزیند، توسط خداوند تقویت می‌شود و به سوی پسر برای نجات و حیات جاودان هدایت می‌گردد. اجازه ندهید گناهی پنهان، ارتباط شما را برباید — امروز تصمیم بگیرید در راستی زندگی کنید، راستی‌ای که خدا را خشنود می‌سازد. اقتباس از فرانسس پاور کاب. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، من در حضور تو قرار می‌گیرم و اعتراف می‌کنم که هیچ چیز از چشمان تو پنهان نیست. به من کمک کن تا هر گناهی را که هنوز سعی می‌کنم در زندگی‌ام نگه دارم، ببینم و از آن دست بکشم.

ای خداوند محبوب، مرا هدایت کن تا در اطاعت از احکام باشکوه تو زندگی کنم و هر آنچه جان را آلوده می‌سازد، کنار بگذارم. می‌خواهم دعاهایم بدون مانع، با پاکی و صداقت به سوی تو بالا رود.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که مرا به راستی فرا می‌خوانی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو همچون آینه‌ای است که قلبم را آشکار می‌سازد. احکام تو راه‌های پاکی هستند که مرا به ارتباط با تو می‌رسانند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«راه خود را به خداوند بسپار؛ بر او توکل کن، و او همه چیز را به انجام خواهد رساند» (مزامیر ۳۷:۵).

زندگی زمانی سبک‌تر می‌شود که ما از دنبال کردن چیزهایی که فقط آسان و خوشایند هستند دست می‌کشیم. قلب، شادی واقعی را زمانی می‌یابد که سرسختی اراده خود را کنار می‌گذارد و می‌آموزد در طرحی که خدا قبلاً مقرر کرده است آرام گیرد. این‌گونه زیستن، گام برداشتن در آزادی درونی است، بدون بار نارضایتی، زیرا می‌دانیم که پدر می‌داند چه چیزی برای ما بهتر است.

این آزادی زمانی متولد می‌شود که خود را به فرامین باشکوه خداوند تسلیم کنیم. آن‌ها به ما می‌آموزند آنچه را که حضرت اعلی در دستان ما قرار می‌دهد بپذیریم، با شکیبایی آنچه را که او اجازه می‌دهد تحمل کنیم و وظایفی را که به ما می‌سپارد با فداکاری انجام دهیم. اطاعت کردن یعنی تبدیل هر موقعیت، چه خوشایند و چه دشوار، به عملی از وفاداری.

پس، فقط در پی آنچه خواسته‌های خودت را ارضا می‌کند زندگی نکن. هنگامی که زندگی‌ات را با اراده خدا هماهنگ می‌کنی، برای برکت، آزادی و نجات شکل خواهی گرفت. و کشف خواهی کرد که صلح واقعی از قدم زدن در راهی می‌آید که خداوند مقرر کرده است. اقتباس از جورج الیوت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خداوند محبوب، اعتراف می‌کنم که بارها بر خواسته خود پافشاری کرده‌ام. امروز آرزوهایم را به تو می‌سپارم و در طرح کامل تو آرام می‌گیرم.

ای پدر، کمکم کن تا فرامین باشکوه تو را در هر جزئی از زندگی حفظ کنم. بگذار با آنچه به من داده‌ای خرسند باشم و در انجام اراده تو در همه امور وفادار بمانم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا شادی واقعی در اعتماد به آنچه برایم آماده کرده‌ای نهفته است. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو آرامش جان من است. فرامین تو گنج‌هایی هستند که مرا از اضطراب آزاد می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.